Rozdział 45a - Postępowanie nakazowe. - Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.96

Akt utracił moc
Wersja od: 18 października 1997 r.

Rozdział  45a. 77

Postępowanie nakazowe.

§  1.
W sprawach o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym sąd może w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub samoistnej grzywny wydać nakaz karny.
§  2.
W postępowaniu nakazowym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
§  3.
Sąd może wydać nakaz karny, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.
§  4.
Nakaz karny wydaje sąd na posiedzeniu w składzie jednego sędziego.

Wydanie nakazu karnego jest niedopuszczalne:

  1)
w stosunku do sprawcy czynu o charakterze chuligańskim,
  2)
w stosunku do nieletniego,
  3)
w stosunku do pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie,
  4)
w sprawie z oskarżenia prywatnego,
  5)
jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 70 § 1.
§  1. 78
 Nakazem karnym można orzec karę ograniczenia wolności do 6 miesięcy lub grzywnę do 5.000 złotych.
§  2.
 Obok kary zasadniczej można, w wypadkach przewidzianych w ustawie, orzec karę dodatkową przepadku rzeczy, jak również nawiązkę.
§  3.
Sąd może poprzestać na orzeczeniu kary dodatkowej, o której mowa w § 2, jeżeli zachodzą warunki orzeczenia tylko tej kary.
§  1.
Wydając nakaz karny sąd zasądza w całości roszczenie zgłoszone w powództwie cywilnym lub odszkodowanie pieniężne na podstawie art. 363.
§  2.
Jeżeli materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

Nakaz karny powinien zawierać:

  1)
oznaczenie sądu i sędziego, który go wydał,
  2)
datę wydania nakazu,
  3)
imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,
  4)
dokładne ustalenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu, ze wskazaniem zastosowanych przepisów ustawy karnej,
  5)
wymiar kary i inne niezbędne rozstrzygnięcia,
  6)
uzasadnienie.
§  1.
Odpis nakazu karnego doręcza się oskarżycielowi, a oskarżonemu i jego obrońcy - wraz z odpisem aktu oskarżenia i pozwu. W każdym wypadku odpis nakazu karnego doręcza się prokuratorowi. W nakazie należy przytoczyć przepisy o prawie, terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz skutkach jego wniesienia.
§  2.
W razie niemożności doręczenia oskarżonemu nakazu karnego w ciągu 3 miesięcy, sąd może uznać nakaz za bezskuteczny; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.
§  1.
Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał nakaz karny, w terminie zawitym 7 dni od dnia doręczenia nakazu.
§  2.
Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną. Na zarządzenie odmawiające przyjęcia sprzeciwu przysługuje zażalenie.
§  3.
W razie wniesienia sprzeciwu nakaz karny traci moc; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.
§  4.
Jeżeli w sprzeciwie podniesiono wyłącznie zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu o roszczeniu cywilnym, nakaz karny traci moc tylko w tej części, a sąd na posiedzeniu pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania lub przekazuje pozew sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych. Nakaz karny traci moc w całości, gdy w sprzeciwie podniesiono zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu o zasądzeniu odszkodowania na podstawie art. 363.
§  5.
Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. W razie cofnięcia sprzeciwu nakaz karny pozostaje w mocy.

Sąd rozpoznając sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią nakazu karnego, który utracił moc.

Nakaz karny, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, ulega wykonaniu jak prawomocny wyrok skazujący.

77Rozdział 45a dodany przez art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.87.21.123) z dniem 1 lipca 1988 r.
78 Art. 454c:

- zmieniony przez art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- zmieniony przez art. 3 ust. 3 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.