Dział 10 - Postępowania szczególne. - Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.96

Akt utracił moc

Wersja od: 18 października 1997 r.

DZIAŁ  X.

Postępowania szczególne.

Rozdział  42.

Postępowanie w stosunku do nieobecnych.

Art.  415.

Przeciwko przebywającemu za granicą oskarżonemu o popełnienie przestępstwa określonego w art. 122-124 i 130 Kodeksu karnego postępowanie może się toczyć podczas jego nieobecności.

Art.  416. ⁶⁷

 Postępowanie toczy się według zasad ogólnych, przy czym nie stosuje się przepisów, których nie można wykonać z powodu nieobecności oskarżonego. Sporządzenie uzasadnienia wyroku następuje z urzędu. Udział obrońcy także w rozprawie odwoławczej jest obowiązkowy.

Art.  417.

 W razie ujęcia skazanego lub jego osobistego zgłoszenia się do rozporządzenia sądu doręcza mu się odpis prawomocnego wyroku. Na wniosek oskarżonego złożony na piśmie w zawitym terminie 14 dni od daty doręczenia sąd, którego wyrok się uprawomocnił, wyznacza rozprawę, a wydany w tej instancji wyrok traci moc z chwilą stawienia się oskarżonego na rozprawę.

Rozdział  43.

Postępowanie uproszczone.

Art.  418.

W postępowaniu uproszczonym stosuje się przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Art.  419. ⁶⁸

§ 1.  Sąd rejonowy rozpoznaje w trybie uproszczonym sprawy o przestępstwa:

1) zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3, karą ograniczenia wolności lub samoistną grzywną albo karą pozbawienia wolności do lat 3 i grzywną,

2) przewidziane w art. 221 § 1, art. 224, 225 i art. 288 § 1 Kodeksu karnego,

3) przewidziane w art. 199 § 1, art. 203 § 1, art. 204 § 2, art. 205 § 1, art. 212 § 1, art. 213 i art. 215 § 1 Kodeksu karnego, jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub zamierzona nie przekracza 5 000 złotych.

§ 2. Spośród spraw o przestępstwa wymienione w § 1 pkt 1 nie podlegają rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym sprawy o przestępstwa określone:

1) w Kodeksie karnym w art. 160 § 1 i 3, art. 163 § 2, art. 173, art. 189 § 2, art. 228, art. 241 § 2, art. 246 § 3, art. 255, art. 257 § 2, art. 260 § 3, art. 262 § 1, art. 263, art. 264 § 1, art. 271 § 1, art. 274 § 1, art. 278 § 1, art. 282, art. 283 § 3, art. 284 i 285,

2) w art. 107 ust. 1, art. 108, 108a i 109 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196),

3) w art. 117, 119, 119a i 119b ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591),

4) w art. 1 § 4, art. 2 § 1 i 2, art. 5 § 2, art. 6 § 1, art. 7 § 2 i 3, art. 8, art. 9 § 2 i 3 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego (Dz. U. Nr 126, poz. 615).

Art.  420.

Postępowania uproszczonego nie stosuje się:

1) w stosunku do oskarżonego pozbawionego wolności w tej lub w innej sprawie,

2) jeżeli sprawa dotyczy czynu popełnionego w warunkach określonych w art. 60 Kodeksu karnego,

3) 69  jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 70 § 1.

Art.  421.

 Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Prokuratorem Generalnym i właściwymi ministrami określi w drodze rozporządzenia organy uprawnione obok Milicji Obywatelskiej do prowadzenia dochodzeń oraz organy uprawnione do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakres spraw zleconych tym organom.

Art.  422. ⁷⁰

§ 1.  W postępowaniu uproszczonym nie jest wymagane zawiadomienie prokuratora o wszczęciu dochodzenia, sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia. W dochodzeniu należy przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić czynności, których nie będzie można powtórzyć, a także czynności w zakresie niezbędnym do wniesienia i popierania aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Od przeprowadzenia innych czynności można odstąpić, sporządzając odpowiednią notatkę urzędową.

§ 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści stawianego zarzutu, który wpisuje się do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego.

§ 3. Na wniosek podejrzanego lub obrońcy organ prowadzący dochodzenie zaznajamia podejrzanego z materiałami ukończonego dochodzenia. O prawie tym należy pouczyć podejrzanego podczas pierwszego przesłuchania. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego, który zgłosił wniosek o zaznajomienie go z materiałami ukończonego dochodzenia, w terminie wyznaczonym na dokonanie tej czynności, nie tamuje toku postępowania.

§ 4. Prowadzący dochodzenie sporządza akt oskarżenia, chyba że prokurator sam to uczyni; akt oskarżenia może nie zawierać uzasadnienia.

§ 5. Akt oskarżenia sporządzony przez policję zatwierdza i wnosi do sądu prokurator. Nie dotyczy to innych organów ścigania.

§ 6. W razie nieukończenia dochodzenia w terminie, o którym mowa w art. 266 § 1, lub zawiłości sprawy, dochodzenie prowadzi się w postępowaniu zwyczajnym.

Art.  423.

Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, a sprawę skierowano na rozprawę główną, doręcza się oskarżonemu odpis aktu oskarżenia łącznie z wezwaniem na rozprawę, wzywając do składania wniosków dowodowych w terminie dni 7.

Art.  424.

Niestawiennictwo oskarżyciela nie tamuje toku rozprawy ani posiedzenia.

Art.  425.

Jeżeli oskarżony, któremu doręczono wezwanie, nie stawi się na rozprawę główną, a nie stawi się również jego obrońca, sąd może rozpoznać sprawę w czasie nieobecności oskarżonego i wydać wyrok zaoczny.

Art.  426.

§ 1. Jeżeli oskarżony nie stawił się na rozprawę, odczytuje się uprzednio złożone jego wyjaśnienia. Art. 343 stosuje się odpowiednio do przesłuchania oskarżonego.

§ 2. Rozprawy głównej nie można przeprowadzić w czasie nieobecności oskarżonego, jeżeli dostatecznie usprawiedliwszy swe niestawiennictwo wnosił o odroczenie rozprawy.

Art.  427.

Wyrokiem zaocznym można orzec tytułem środka zabezpieczającego jedynie przepadek, przewidziany w art. 48 Kodeksu karnego.

Art.  428.

Wyrok zaoczny doręcza się oskarżonemu; od daty doręczenia wyroku biegnie dla oskarżonego termin na złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia.

Art.  429. ⁷¹

 Sąd rozpoznaje sprawę w składzie jednego sędziego. Prezes sądu rejonowego może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, jeżeli jest to uzasadnione jej okolicznościami. Prezes sądu wojewódzkiego może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego, jeżeli była rozpoznawana w pierwszej instancji w takim składzie.

Art.  430.

 Jeżeli w roku rozprawy głównej okaże się, że sprawa rozpoznawana przez sąd w składzie jednego sędziego nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym lub że sprawa jest zawiła, odracza się rozprawę i w dalszym toku sąd rozpoznaje sprawę w postępowaniu zwyczajnym.

Art.  431.

Jeżeli w postępowaniu sądowym przed upływem 3 miesięcy od popełnienia czynu ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie, sąd przekazuje sprawę właściwemu kolegium. W razie ujawnienia tego dopiero na rozprawie głównej albo po upływie wskazanego wyżej terminu sąd rozpoznaje sprawę na zasadach ogólnych.

Rozdział  44.

Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego.

Art.  432.

W sprawach z oskarżenia prywatnego stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, z zachowaniem przepisów niniejszego rozdziału. Art. 420 i 430 nie stosuje się.

Art.  433. ⁷²

 Sprawy z oskarżenia prywatnego sąd powiatowy rozpoznaje w składzie jednego sędziego. Prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, jeżeli ze względu na jej okoliczności uzna to za stosowne.

Art.  434.

 Akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie.

Art.  435.

§ 1. Milicja Obywatelska na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właściwego sądu.

§ 2. Na polecenie sądu Milicja Obywatelska przeprowadza w sprawach tych dochodzenie lub dokonuje określonych przez sąd czynności, po czym akta z wynikami swego postępowania zwraca sądowi.

Art.  436.

§ 1. Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze.

§ 2. Prezes sądu zamiast wyznaczenia poprzedzającego rozprawę główną posiedzenia pojednawczego może, uznając to za celowe, przekazać sprawę sądowi społecznemu w celu przeprowadzenia postępowania pojednawczego.

Art.  437.

§ 1. Posiedzenie pojednawcze prowadzi sędzia lub ławnik wyznaczony przez prezesa.

§ 2. Przepisy dotyczące sędziów w zakresie przewodniczenia stosuje się odpowiednio do ławników prowadzących posiedzenia pojednawcze.

Art.  438.

§ 1. Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna ustne sprawozdanie prowadzącego to posiedzenie, dotyczące oskarżenia, oraz wezwanie stron do pojednania się.

§ 2. W protokole posiedzenia pojednawczego należy w szczególności zaznaczyć stanowisko stron wobec wezwania do pojednania oraz wyniki przeprowadzonego posiedzenia pojednawczego; jeżeli doszło do pojednania, protokół podpisują także strony.

Art.  439.

§ 1. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie od oskarżenia, a prowadzący posiedzenie postępowanie umarza.

§ 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego prowadzący posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin.

Art.  440.

W razie pojednania stron prowadzący posiedzenie umarza postępowanie.

Art.  441.

W toku posiedzenia pojednawczego dopuszczalne jest pojednanie się obejmujące również inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczące się jednocześnie pomiędzy tymi samymi stronami.

Art.  442.

§ 1. Równocześnie z pojednaniem strony mogą zawrzeć ugodę, której przedmiotem mogą być również roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem.

§ 2. Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucji sądowej po nadaniu przez sąd klauzuli wykonalności.

Art.  443.

§ 1. W razie niedojścia do pojednania prowadzący posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin, chyba że zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia.

§ 2. Strony obecne powinny zgłosić wnioski dowodowe na posiedzeniu.

Art.  444.

§ 1. Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za zgodą oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed prawomocnym zakończeniem postępowania.

§ 2. Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.

§ 3. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na rozprawę główną bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskarżenia.

Art.  445.

Art. 440-442 stosuje się odpowiednio również na rozprawie.

Rozdział  45. ⁷³

Postępowanie przyspieszone.

Art.  446.

 W postępowaniu przyspieszonym stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Art.  447.

§ 1. W postępowaniu przyspieszonym mogą być rozpoznawane sprawy o przestępstwa określone w:

1) art. 156 § 2, art. 166, 167 § 1, art. 171 § 1, art. 181 § 1, art. 182 § 1, art. 236 i 237 Kodeksu karnego, jeżeli mają one charakter chuligański,

2) 74  art. 199, 203, 212 § 1 i art. 213 Kodeksu karnego, jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub zamierzona nie przekracza 2.500 złotych,

3) art. 146, 147, 259, 275 § 1, art. 280 § 1 i art. 284 Kodeksu karnego,

4) art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu,

5) art. 43 ust. 1 i 2 oraz art. 44 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184 i z 1987 r. Nr 33, poz. 180)

- jeżeli sprawca został ujęty na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem i doprowadzony przez Milicję Obywatelską lub inny uprawniony organ do sądu, w ciągu 48 godzin od chwili ujęcia.

§ 2. W postępowaniu tym można zaniechać prowadzenia dochodzenia lub prowadzić je w niezbędnym zakresie bez wydania postanowienia o jego wszczęciu.

§ 3. Postępowanie przyspieszone toczy się w trybie publicznoskargowym, także o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, jeśli miały one charakter chuligański.

§ 4. W wypadkach określonych w § 1, z wyłączeniem spraw o przestępstwa o charakterze chuligańskim, można zaniechać doprowadzenia sprawcy do sądu, doręczając mu wezwanie do stawiennictwa na rozprawę we wskazanym dniu i godzinie w okresie nie przekraczającym 48 godzin. W tym wypadku przesłuchanie sprawcy jest obowiązkowe. Sprawca wezwany do sądu jest obowiązany stawić się we wskazanym terminie.

§ 5. Funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej lub innego uprawnionego organu składa na piśmie zatwierdzone przez prokuratora zawiadomienie o przestępstwie wraz z wnioskami dowodowymi; zawiadomienie to zastępuje akt oskarżenia. Odpis zawiadomienia doręcza się oskarżonemu.

§ 6. Sąd przystępuje niezwłocznie do rozpoznawania sprawy, a art. 299, 305 i 423 nie stosuje się.

§ 7. W sprawach o przestępstwa rozpoznawane w trybie przyspieszonym o terminie rozprawy zawiadamia się prokuratora. Udział oskarżyciela w rozprawie jest obowiązkowy. Jeżeli w rozprawie nie bierze udziału prokurator, organom, o których mowa w § 5, przysługuje prawo popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji.

Art.  448.

§ 1. Postępowanie przyspieszone toczy się również w razie jednorazowego przerwania rozprawy na czas nie dłuższy niż 7 dni.

§ 2. Jeżeli sprawy nie można rozpoznać w terminie wskazanym w § 1, sąd rozstrzyga w kwestii środka zapobiegawczego i przekazuje sprawę prokuratorowi, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego.

§ 3. Jeżeli sąd w toku rozprawy stwierdzi, że sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu przyspieszonym, rozpoznaje ją w tym samym składzie w trybie uproszczonym, chyba że tryb ten jest niedopuszczalny. W tym wypadku przekazuje ją do właściwego postępowania.

Art.  449.

Każda osoba wezwana w charakterze świadka przez Milicję Obywatelską lub inny uprawniony organ jest obowiązana stawić się w sądzie we wskazanym terminie.

Art.  450. ⁷⁵

 Jeżeli sąd przewiduje możliwość wymierzenia kary pozbawienia wolności powyżej 1 roku lub grzywny powyżej 12.500 złotych, rozstrzyga w kwestii środka zapobiegawczego i przekazuje sprawę prokuratorowi.

Art.  451.

§ 1. Jeżeli oskarżony, któremu doręczono wezwanie, nie stawi się na rozprawę i nie stawi się również jego obrońca, sąd może rozpoznać sprawę w czasie nieobecności oskarżonego i wydać wyrok zaoczny.

§ 2. Jeżeli oskarżony nie stawił się na rozprawę, odczytuje się uprzednio złożone jego wyjaśnienia.

§ 3. Rozprawy nie można przeprowadzić w czasie nieobecności oskarżonego, jeżeli dostatecznie usprawiedliwił swe niestawiennictwo i wnosił o odroczenie rozprawy. W takim wypadku przekazuje się sprawę prokuratorowi.

Art.  452.

W razie skazania na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, sąd rozstrzyga w kwestii stosowania środka zapobiegawczego.

Art.  453.

§ 1. Termin, o którym mowa w art. 370 § 1, wynosi 3 dni, a w art. 393 § 1-7 dni.

§ 2. 76  Akta sprawy wraz z apelacją przedstawia się niezwłocznie sądowi drugiej instancji, który rozpoznaje sprawę najpóźniej w ciągu miesiąca od ich otrzymania.

Art.  454.

 Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Adwokackiej, określi w drodze rozporządzenia sposób zapewnienia oskarżonemu korzystania z pomocy obrońcy i możliwości jego wyboru w postępowaniu przyspieszonym.

Rozdział  45a. ⁷⁷

Postępowanie nakazowe.

Art.  454a.

§ 1. W sprawach o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym sąd może w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub samoistnej grzywny wydać nakaz karny.

§ 2. W postępowaniu nakazowym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

§ 3. Sąd może wydać nakaz karny, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.

§ 4. Nakaz karny wydaje sąd na posiedzeniu w składzie jednego sędziego.

Art.  454b.

Wydanie nakazu karnego jest niedopuszczalne:

1) w stosunku do sprawcy czynu o charakterze chuligańskim,

2) w stosunku do nieletniego,

3) w stosunku do pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie,

4) w sprawie z oskarżenia prywatnego,

5) jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 70 § 1.

Art.  454c.

§ 1. 78  Nakazem karnym można orzec karę ograniczenia wolności do 6 miesięcy lub grzywnę do 5.000 złotych.

§ 2.  Obok kary zasadniczej można, w wypadkach przewidzianych w ustawie, orzec karę dodatkową przepadku rzeczy, jak również nawiązkę.

§ 3. Sąd może poprzestać na orzeczeniu kary dodatkowej, o której mowa w § 2, jeżeli zachodzą warunki orzeczenia tylko tej kary.

Art.  454d.

§ 1. Wydając nakaz karny sąd zasądza w całości roszczenie zgłoszone w powództwie cywilnym lub odszkodowanie pieniężne na podstawie art. 363.

§ 2. Jeżeli materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

Art.  454e.

Nakaz karny powinien zawierać:

1) oznaczenie sądu i sędziego, który go wydał,

2) datę wydania nakazu,

3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,

4) dokładne ustalenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu, ze wskazaniem zastosowanych przepisów ustawy karnej,

5) wymiar kary i inne niezbędne rozstrzygnięcia,

6) uzasadnienie.

Art.  454f.

§ 1. Odpis nakazu karnego doręcza się oskarżycielowi, a oskarżonemu i jego obrońcy - wraz z odpisem aktu oskarżenia i pozwu. W każdym wypadku odpis nakazu karnego doręcza się prokuratorowi. W nakazie należy przytoczyć przepisy o prawie, terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz skutkach jego wniesienia.

§ 2. W razie niemożności doręczenia oskarżonemu nakazu karnego w ciągu 3 miesięcy, sąd może uznać nakaz za bezskuteczny; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

Art.  454g.

§ 1. Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał nakaz karny, w terminie zawitym 7 dni od dnia doręczenia nakazu.

§ 2. Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną. Na zarządzenie odmawiające przyjęcia sprzeciwu przysługuje zażalenie.

§ 3. W razie wniesienia sprzeciwu nakaz karny traci moc; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

§ 4. Jeżeli w sprzeciwie podniesiono wyłącznie zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu o roszczeniu cywilnym, nakaz karny traci moc tylko w tej części, a sąd na posiedzeniu pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania lub przekazuje pozew sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych. Nakaz karny traci moc w całości, gdy w sprzeciwie podniesiono zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu o zasądzeniu odszkodowania na podstawie art. 363.

§ 5. Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. W razie cofnięcia sprzeciwu nakaz karny pozostaje w mocy.

Art.  454h.

Sąd rozpoznając sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią nakazu karnego, który utracił moc.

Art.  454i.

Nakaz karny, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, ulega wykonaniu jak prawomocny wyrok skazujący.

Rozdział  46.

Postępowanie sądowe co do orzeczeń w sprawach o wykroczenia.

Art.  455.

W postępowaniu w sprawach o wykroczenia przekazanych sądowi na podstawie odrębnych przepisów stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Art.  456.

§ 1. Jeżeli sąd uzna, że przekazanie sprawy nie było zasadne, zwraca sprawę kolegium, od którego ją otrzymał. Orzeczenie sądu jest wiążące.

§ 2. W razie odmowy przez przewodniczącego kolegium pierwszej instancji skierowania sprawy do sądu organ lub osoby, które żądanie takie zgłosiły, mogą w terminie 7 dni od daty doręczenia zawiadomienia o odmowie złożyć żądanie rozpoznania przez sąd zasadności odmowy skierowania sprawy lub odmowy przywrócenia terminu.

Art.  457.

§ 1. 79  Wniosek o ukaranie zastępuje w postępowaniu sądowym akt oskarżenia.

§ 2.  Organ działający w charakterze oskarżyciela publicznego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia, jeżeli złożył wniosek o ukaranie lub żądanie skierowania sprawy do sądu, może brać nadal udział w postępowaniu sądowym w tym samym charakterze zamiast lub obok prokuratora.

§ 3. Pokrzywdzony, który złożył wniosek o ukaranie lub żądanie skierowania sprawy do sądu, może do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego przyłączyć się do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Art. 44-48 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Powództwo cywilne nie jest dopuszczalne.

§ 5. Jeżeli sprawa została rozpoznana przez kolegium w trybie przyspieszonym, sąd jest obowiązany ją rozpoznać w ciągu miesiąca od wpłynięcia sprawy do sądu.

Art.  458.

§ 1. W razie cofnięcia do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego przez osobę nie będącą oskarżycielem publicznym żądania skierowania sprawy do sądu postępowanie sądowe ulega umorzeniu, a orzeczenie wydane w postępowaniu w sprawach o wykroczenia staje się prawomocne.

§ 2. W razie cofnięcia przez oskarżyciela publicznego żądania skierowania sprawy do sądu stosuje się art. 36.

Art.  459.

Prezes sądu zarządza, których świadków lub biegłych wezwać na rozprawę, a których można nie wzywać, uznając że ich bezpośrednie przesłuchanie na rozprawie nie będzie potrzebne, zwłaszcza gdy mają oni stwierdzić okoliczności, którym oskarżony nie zaprzeczał. Na wniosek jednak oskarżonego, zgłoszony w ciągu 7 dni od daty otrzymania przez niego wezwania na rozprawę, należy osoby te wezwać.

Art.  460.

§ 1. Sąd nie jest związany treścią orzeczenia wydanego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

§ 2. Na rozprawie wolno odczytywać akta sprawy przekazanej sądowi.

Art.  461. ⁸⁰

 Wyrok wydany w sprawie przekazanej sądowi na żądanie uprawnionego organu lub uprawnionej osoby nie podlega zaskarżeniu. Nie dotyczy to wypadku, gdy sąd orzekł na niekorzyść obwinionego.

⁶⁷ Art. 416 zmieniony przez art. 1 pkt 28 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.

⁶⁸ Art. 419 zmieniony przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.

⁶⁹ Art. 420 § 3 dodany przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.

⁷⁰ Art. 422 zmieniony przez art. 1 pkt 32 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.

⁷¹ Art. 429 zmieniony przez art. 1 pkt 33 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.

⁷² Art. 433 zmieniony przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.

⁷³Rozdział 45 zmieniony przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.87.21.123) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁷⁴ Art. 447 § 1 pkt 2:

- zmieniony przez art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- zmieniony przez art. 3 ust. 3 lit. d) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

⁷⁵ Art. 450:

- zmieniony przez art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- zmieniony przez art. 3 ust. 3 lit. c) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

⁷⁶ Art. 453 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.

⁷⁷Rozdział 45a dodany przez art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.87.21.123) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁷⁸ Art. 454c:

- zmieniony przez art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- zmieniony przez art. 3 ust. 3 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

⁷⁹ Art. 457 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1990 r. (Dz.U.90.43.251) zmieniającej nin. ustawę z dniem 3 lipca 1990 r.

⁸⁰ Art. 461 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1990 r. (Dz.U.90.43.251) zmieniającej nin. ustawę z dniem 3 lipca 1990 r.