§ 1. Orzeczenie podlega uznaniu pod warunkiem wzajemności, jeżeli:
1) jest prawomocne,
2) sprawa nie należy, według polskiego prawa lub umowy międzynarodowej, do wyłącznej właściwości sądów polskich lub sądów państwa trzeciego,
3) strona nie była pozbawiona możności obrony, a w razie nieposiadania zdolności procesowej - należytego przedstawicielstwa,
4) sprawa nie została już prawomocnie osądzona przez sąd polski, ani nie wszczęto jej przed sądem polskim, zanim orzeczenie sądu zagranicznego stało się prawomocne,
5) orzeczenie nie jest sprzeczne z podstawowymi zasadami prawa polskiego,
6) przy wydaniu orzeczenia w sprawie, w której należało zastosować prawo polskie, prawo to zostało zastosowane, chyba że zastosowane w sprawie prawo obce nie różni się w sposób istotny od prawa polskiego.
§ 2. Przestrzeganie warunku wzajemności nie jest wymagane w sprawach niemajątkowych należących według prawa polskiego do wyłącznej właściwości sądów państwa, skąd pochodzi orzeczenie.
§ 3. Przepisy § 1 nie mają zastosowania do uznawania orzeczeń określonych w art. 4742. Odmowa uznania takiego orzeczenia może nastąpić tylko z przyczyny sprzeczności orzeczenia z podstawowymi zasadami prawa polskiego.
Przejdź do jednostki
Wyszukiwany przepis nie istnieje
Jesteś użytkownikiem programu LEX?
Nie korzystasz jeszcze z programów LEX?
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Aby uzyskać więcej informacji lub zmienić ustawienia kliknij tutaj.