Rozdział 20 - Orzeczenie o roszczeniu cywilnym. - Kodeks karny wykonawczy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.98

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1996 r.

Rozdział  XX.

Orzeczenie o roszczeniu cywilnym.

Art.  200. 

§ 1. Jeżeli w wyroku orzeczono o roszczeniu cywilnym, sąd na wniosek wierzyciela wydaje mu odpis lub wyciąg wyroku, zaopatrzony klauzulą wykonalności.

§ 2. W razie zasądzenia odszkodowania na rzecz jednostki uspołecznionej sąd z urzędu przesyła tej jednostce odpis lub wyciąg wyroku, zaopatrzony klauzulą wykonalności.

§ 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie zawarcia ugody w sprawie toczącej się z oskarżenia prywatnego.

Art.  201. 

Zawarte w niniejszym kodeksie przepisy szczególne, dotyczące zabezpieczenia i egzekucji kary grzywny, stosuje się odpowiednio przy zabezpieczeniu i egzekucji roszczeń o naprawienie wyrządzonej czynem przestępnym szkody w mieniu społecznym z uwzględnieniem przepisów poniższych.

Art.  202. 

§ 1. Zabezpieczenie roszczeń przez organ administracji finansowej stosownie do art. 130 nie uzasadnia właściwości tego organu do prowadzenia egzekucji zasądzonych roszczeń, z wyjątkiem wypadków określonych w zdaniu drugim tego artykułu.

§ 2. Zajęcia rzeczy ruchomych oskarżonego znajdujących się we władaniu osoby trzeciej bez zgody tej osoby można dokonać tylko przy egzekucji roszczeń o wynagrodzenie szkody wyrządzonej przestępstwem popełnionym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przy zabezpieczeniu tych roszczeń. Przy egzekucji lub zabezpieczeniu tylko tych roszczeń stosuje się też art. 139.

§ 3. Nadanie klauzuli wykonalności w myśl art. 142 następuje na wniosek wierzyciela.

Art.  203. 

§ 1. Jeżeli zabezpieczenie roszczeń następuje w trybie przewidzianym w art. 131, o wezwaniu o dokonanie stosownego wpisu lub o złożenie postanowienia do zbioru dokumentów zawiadamia się wierzyciela.

§ 2. Powództwo, o którym mowa w art. 135 § 3, art. 137, 138 i 143 § 2, wnosi się przeciwko wierzycielowi.

Art.  204. 

W zakresie potrzebnym do zupełnego zabezpieczenia lub pokrycia roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej w mieniu społecznym przestępstwem popełnionym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej stosuje się art. 144 § 2, z ograniczeniem wynikającym z art. 147 i 148.