Rozdział 14 - Kara ograniczenia wolności. - Kodeks karny wykonawczy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.98

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1996 r.

Rozdział  XIV.

Kara ograniczenia wolności.

Art.  113. 

§ 1. Wykonanie kary ograniczenia wolności ma na celu kształtowanie społecznie pożądanej postawy skazanego w drodze wykonywania przez niego wyznaczonej mu pracy w warunkach ograniczonej wolności.

§ 2. Skazany ma obowiązek pracować sumiennie i wydajnie oraz przestrzegać ustalonego organizacją pracy porządku i dyscypliny.

Art.  114. 

Karę ograniczenia wolności wykonuje się w miejscu zamieszkania lub zatrudnienia skazanego albo w niewielkiej odległości od tego miejsca, chyba że ważne względy przemawiają za wykonaniem kary w innym miejscu.

Art.  115. 

Nadzór nad wykonywaniem kary ograniczenia wolności, a w tym również jej celów penitencjarnych, oraz orzekanie w sprawach dotyczących wykonania tej kary należą do sądu powiatowego, w którego okręgu kara jest lub ma być wykonywana.

Art.  116.  ⁵⁴

§ 1. W razie orzeczenia wykonywania nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele publiczne w uspołecznionym zakładzie pracy lub orzeczenia skierowania skazanego do takiego zakładu w celu podjęcia tam pracy, sąd przesyła odpis orzeczenia zakładowi pracy wyznaczonemu przez wojewodę (prezydenta miasta stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi), w razie zaś orzeczenia wykonania nieodpłatnej, dozorowanej pracy na cele publiczne w instytucji użyteczności publicznej - instytucji wykonującej to orzeczenie. Sąd może określić rodzaj pracy przy kierowaniu do wykonania orzeczenia z rygorem nieodpłatnej, dozorowanej pracy. Zmiana określonego przez sąd rodzaju pracy może nastąpić tylko za zgodą sądu.

§ 2. Uspołecznione zakłady pracy obowiązane do przyjęcia skazanych w celu wykonywania obowiązku pracy wyznacza wojewoda (prezydent miasta stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi), instytucje zaś, o których mowa w § 1 - sąd.

§ 3. Skierowania do odpowiedniego zakładu pracy lub instytucji, o których mowa w § 1, sąd może dokonać na posiedzeniu z udziałem przedstawiciela tego zakładu lub instytucji. Sąd wzywa skazanego do stawienia się w wyznaczonym terminie do wskazanego zakładu pracy lub instytucji.

Art.  117. 

§ 1. 55  W razie orzeczenia potrącania skazanemu procentowo określonej części wynagrodzenia za pracę sąd przesyła odpis orzeczenia zakładowi pracy zatrudniającemu skazanego, podając jednocześnie, na czyją rzecz mają być dokonywane potrącenia i dokąd powinny być wpłacane. Sąd poucza skazanego o obowiązkach i konsekwencjach wynikających z uchylania się od odbywania kary.

§ 2. Wypłacając wynagrodzenie skazanemu, zakład pracy zatrudniający skazanego potrąca określoną w orzeczeniu część wynagrodzenia i niezwłocznie przekazuje potrąconą sumę stosownie do otrzymanych wskazań, zawiadamiając o tym sąd.

Art.  118.  ⁵⁶

§ 1. Zakład pracy zatrudnia skazanego skierowanego do tego zakładu w celu wykonywania pracy przez okres wymieniony w orzeczeniu, a także dokonuje potrącenia, w ciągu tego okresu, procentowo określonej w orzeczeniu części wynagrodzenia za pracę.

§ 2. Art. 116 § 3 i art. 117 § 2 stosuje się odpowiednio.

Art.  119. 

Podjęcie przez skazanego pracy powoduje takie skutki prawne, jak zawarcie umowy o pracę na czas określony, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art.  120.  ⁵⁷

§ 1. Zakład pracy, w którym jest wykonywana kara ograniczenia wolności, oraz instytucja o której mowa w art. 116 § 1, mają obowiązek zawiadomić sąd, w terminach przez sąd określonych, jak również niezwłocznie po zakończeniu odbywania kary, o rodzaju przydzielonej skazanemu pracy, jego stosunku do pracy oraz o tym, czy skazany przestrzegał porządku prawnego. Zakłady pracy i instytucje, o których mowa w art. 116 § 1, mają obowiązek wyznaczania pracowników odpowiedzialnych za organizowanie pracy skazanych i jej przebieg.

§ 2. Jeżeli skazany nie stawił się w terminie do pracy lub ją porzucił albo nie przestrzega ustalonego porządku i dyscypliny, zakład pracy lub instytucja, o której mowa w art. 116 § 1 niezwłocznie zawiadamia o tym sąd.

§ 3. Kwoty odpowiadające wynagrodzeniu, jakie za wykonaną, nieodpłatną dozorowaną pracę należałoby zapłacić, gdyby została wykonana na podstawie umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług, oraz kwoty potrącone z wynagrodzenia za pracę na rzecz zakładu pracy na potrzeby związane z wykonywaniem kary powinny być w szczególności przeznaczone na cele związane z organizowaniem i dozorowaniem pracy skazanych.

§ 4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa tryb wyznaczania przez wojewodę (prezydenta miasta stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi) zakładów pracy, w których wykonywana jest kara ograniczania wolności, szczegółowe obowiązki zakładów pracy lub instytucji, o których mowa w art. 116 § 1, w zakresie wykonywania tej kary oraz szczegółowe zasady gospodarowania środkami uzyskanymi z wykonywania kary ograniczenia wolności, jak również szczegółowe zasady wynagradzania wyznaczonych pracowników, o których mowa w § 1, a także może określić ulgi, w tym ulgi podatkowe dla tych zakładów i instytucji.

Art.  121. 

Sąd może w każdym czasie żądać od skazanego wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary ograniczenia wolności. W tym celu można wzywać skazanego do osobistego stawiennictwa.

Art.  122. 

§ 1. 58  W razie uchylania się skazanego od odbywania kary ograniczenia wolności, zakład pracy, w którym kara jest lub ma być wykonywana, albo instytucja, o której mowa w art. 116 § 1, niezwłocznie zawiadamiają o tym sąd, który wydaje odpowiednie postanowienie. Uchylaniem się jest również uporczywe naruszanie obowiązków wymienionych w art. 113 niniejszego Kodeksu oraz w art. 35 Kodeksu karnego.

§ 2. Przed wydaniem postanowienia sąd powinien wysłuchać skazanego i jego obrońcę.

§ 3. Na postanowienie sądu skazanemu przysługuje zażalenie.

Art.  123. 

§ 1. Sąd może odroczyć wykonanie kary ograniczenia wolności na czas do 6 miesięcy; odroczenie można w każdej chwili odwołać. Art. 67 § 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

§ 2. W razie powołania skazanego do czynnej służby wojskowej sąd odracza wykonanie kary ograniczenia wolności do czasu ukończenia odbywania tej służby.

Art.  124. 

§ 1. 59  O zwolnieniu skazanego od odbywania reszty kary orzeka sąd; wniosek w tej kwestii złożyć może również zakład pracy lub instytucja użyteczności publicznej, w których skazany odbywa karę.

§ 2. Wniosku skazanego lub jego obrońcy złożonego przed upływem 3 miesięcy od wydania postanowienia o odmowie zwolnienia od odbywania reszty kary nie rozpoznaje się aż do upływu tego okresu.

§ 3. 60  Zwalniając skazanego od odbywania reszty kary, sąd zawiadamia o tym zakład pracy lub instytucje użyteczności publicznej, w których skazany odbywał karę.

Art.  124¹.  ⁶¹

§ 1. W zakresie wykonywania pracy, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, stosuje się odpowiednio przepisy odnoszące się do kary ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele publiczne, z wyjątkiem art. 124.

§ 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa tryb wyznaczania przez wojewodę (prezydenta miasta stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi) zakładów pracy, w których wykonywana jest praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, szczegółowe obowiązki zakładów pracy lub instytucji, o których mowa w art. 116 § 1, w zakresie wykonywania tej pracy oraz szczegółowe zasady gospodarowania środkami uzyskanymi z jej wykonywania, jak również szczegółowe zasady wynagradzania wyznaczonych pracowników, wymienionych w art. 120 § 1, a także może określić ulgi, w tym ulgi podatkowe, dla tych zakładów i instytucji.

⁵⁴ Art. 116 zmieniony przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.88.20.135) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁵⁵ Art. 117 § 1 zmieniony przez art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.88.20.135) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁵⁶ Art. 118 zmieniony przez art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.88.20.135) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁵⁷ Art. 120 zmieniony przez art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.88.20.135) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁵⁸ Art. 122 § 1 zmieniony przez art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.88.20.135) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁵⁹ Art. 124 § 1 zmieniony przez art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.88.20.135) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁶⁰ Art. 124 § 3 zmieniony przez art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 17 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.88.20.135) z dniem 1 lipca 1988 r.

⁶¹ Art. 124¹ dodany przez art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.