Część 8 - Przestępstwa, spełnione w polu na osobach lub mieniu. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.328

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1932 r.

Część  ósma.

Przestępstwa, spełnione w polu na osobach lub mieniu.

Art.  111.

Kto się w polu samowolnie oddala z jednostki w celu brania zdobyczy lub samowolnie jako zdobycz zabiera rzeczy, które podlegają prawu zdobyczy, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy na czas do lat trzech lub aresztem wojskowym; równocześnie orzec można degradację.

Tej samej karze ulega ten, kto bezprawnie przywłaszcza sobie zdobycz, którą prawnie osiągnął, a do oddania której jest obowiązany.

Art.  112.

Dopuszcza się plądrowania, kto w polu, korzystając z popłochu wojennego lub nadużywając swej przewagi wojskowej:

1) zabiera jawnie lub wymusza w zamiarze bezprawnego przywłaszczenia sobie rzeczy, należące do miejscowej ludności;

2) bez upoważnienia nakłada kontrybucję wojenną lub przymusowe dostawy albo przekracza miarę rekwizycyj, jemu poruczonych, o ile to czyni dla swej korzyści.

Art.  113.

Nie uważa się za plądrowanie, jeżeli przywłaszczenie obejmuje tylko środki żywnościowe i lecznicze, przedmioty, służące do ubrania, środki opałowe, furażowe lub transportowe i jeżeli ono odpowiada istniejącej potrzebie.

Art.  114.

Winny plądrowania karany będzie zamknięciem w więzieniu i degradacją.

Art.  115.

Kto złośliwie lub swawolnie spustoszy lub zniszczy cudze rzeczy w polu, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy na czas do lat dwóch lub aresztem wojskowym, w cięższych wypadkach - tak samo, jak za plądrowanie.

Art.  116.

Jeżeli plądrowanie lub czyn równie karalny spełniono zapomocą gwałtu na osobie, wymierzona będzie kara zamknięcia w ciężkiem więzieniu na czas do lat dziesięciu. Jeżeli przez gwałt spowodowano ciężkie uszkodzenie ciała, wymierzona będzie kara zamknięcia w ciężkiem więzieniu na czas nie krótszy od lat dziesięciu; jeżeli zaś spowodowano śmierć człowieka - kara śmierci, a w wypadkach mniejszej wagi - ciężkie więzienie bezterminowe.

Tak samo karze się przywódców, jeżeli przestępstwo spełniło dwie lub więcej osób. Wspólnicy takiego przestępstwa, którzy sami nie dopuścili się gwałtu na osobie, karani będą zamknięciem w więzieniu, zastępującem dom poprawy; równocześnie orzeka się degradację.

Art.  117.

Kto w polu w zamiarze bezprawnego przywłaszczenia sobie zabierze jakikolwiek przedmiot członkowi wojsk polskich lub sprzymierzonych, pozostałemu na placu boju, albo odbierze lub wymusi jakikolwiek przedmiot od chorego lub rannego na placu boju, w marszu, w czasie transportu lub w szpitalu, albo od jeńca wojennego, powierzonego jego straży - karany będzie zamknięciem w ciężkiem więzieniu na czas do lat dziesięciu, w wypadkach mniejszej wagi - zamknięciem w więzieniu i degradacją.

Art.  118.

Kto w polu, jako maruder, ludność miejscową uciska, karany będzie zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

Jeżeli czyn spełniło dwie lub więcej osób, które się zmówiły w celu ciągłego uciskania ludności miejscowej, lub jeśli czyn nosi cechy plądrowania albo przestępstwa równie surowo karanego, wówczas będzie karany każdy z biorących w niem udział, zamknięciem w ciężkiem więzieniu terminowem na czas do lat dziesięciu.

Art.  119.

Jeśli jedno z przestępstw, określonych w art. 112-115 i 118, spełniono względem obywatela polskiego lub obywatela państwa sprzymierzonego, kara będzie przedłużona wedle art. 64 kodeksu karnego z 1903 r., o ile kodeks ten nie przewiduje cięższej kary.