Część 7 - Nadużycie władzy służbowej. - Kodeks karny wojskowy.
Dz.U.1928.36.328
Akt utracił mocCzęść siódma.
Nadużycie władzy służbowej.
Nadużycie władzy służbowej.
Kto nadużywa swej władzy służbowej w stosunku do podwładnego do rozkazów lub żądań, niepozostających w żadnym związku ze służbą, lub dla celów prywatnych, również kto żąda od podwładnego podarunków, pożycza od niego bez uprzedniej wiedzy wspólnego przełożonego pieniądze lub przyjmuje podarunki, albo wogóle kto skłania podwładnego zapomocą swego stanowiska służbowego do zobowiązań dlań niekorzystnych lub mogących wywierać wpływ szkodliwy na wzajemny stosunek służbowy, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy na czas nie dłuższy od lat dwóch, w wypadkach mniejszej wagi - aresztem wojskowym.
W wypadkach cięższych, w szczególności w razie powtórzenia przestępstwa, można orzec wydalenie z korpusu oficerskiego lub degradację.
Kto przez nadużycie swej władzy służbowej lub swego stanowiska służbowego umyślnie skłonił podwładnego do spełnienia przestępstwa, karany będzie wedle przepisu, odnoszącego się do czynu, do którego nakłoniono i kara przedłużona będzie wedle art. 64 kodeksu karnego z 1903 r.
Kto przez nadużycie swej władzy służbowej lub swego stanowiska służbowego usiłuje skłonić podwładnego do spełnienia czynu, zagrożonego karą, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy na czas nie dłuższy od roku jednego lub aresztem wojskowym.
Przełożony, który groźbą niekorzystnych następstw lub innemi bezprawnemi środkami usiłuje powstrzymać jednego lub więcej podwładnych od wniesienia lub popierania zażalenia, udaremnia lub usiłuje udaremnić zażalenie, wniesione doń przepisowo, a które jest on obowiązany dalej przedłożyć lub zbadać, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy lub aresztem wojskowym; równocześnie orzec można wydalenie z korpusu oficerskiego lub degradację.
Kto umyślnie przekracza swój zakres prawa karania, w szczególności kto świadomie wymierza niezasłużone lub niedozwolone kary - karany będzie zamknięciem w więzieniu; równocześnie orzec można wydalenie z korpusu oficerskiego.
Kto z umysłu wywiera bezprawny wpływ na wymiar sprawiedliwości, karany będzie zamknięciem w więzieniu.
W wypadkach mniejszej wagi wymierzona będzie kara zamknięcia w twierdzy.
Kto bez upoważnienia podejmuje czynność, którą można podjąć tylko z mocy prawa rozkazywania lub karania, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy na czas do roku jednego lub aresztem wojskowym.
Kto obraża podwładnego lub się z nim niezgodnie z przepisami obchodzi, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy na czas do lat dwóch lub aresztem wojskowym.
W razie obrazy oszczerczej wymierzona będzie kara zamknięcia w więzieniu.
Kto z umysłu podwładnego trąca, bije lub mu w inny sposób wyrządza na ciele krzywdę albo na zdrowiu szkodę, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy do lat trzech; w wypadkach mniejszej wagi można zmniejszyć karę do tygodnia aresztu wojskowego.
Również można, a w razie ponownego powtórzenia czynu, należy orzec obok więzienia lub twierdzy wydalenie z korpusu oficerskiego lub degradację.
Jeżeli wskutek czynu nastąpiło bardzo ciężkie lub ciężkie uszkodzenie ciała podwładnego, wymierzona będzie kara zamknięcia w ciężkiem więzieniu terminowem na czas nie dłuższy od lat pięciu; w wypadkach mniejszej wagi - zamknięcie w więzieniu lub w twierdzy na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.
Jeżeli bardzo ciężkie lub ciężkie uszkodzenie ciała zamierzono i ono nastąpiło, wymierzona będzie kara zamknięcia w ciężkiem więzieniu na czas nie dłuższy od lat dziesięciu.
Jeżeli z uszkodzenia ciała wynikła śmierć podwładnego, wymierzona będzie kara zamknięcia w ciężkiem więzieniu terminowem, w wypadkach mniejszej wagi - w więzieniu lub w twierdzy na czas nie krótszy od roku jednego.
Warta wojskowa, która spełni jedno z przestępstw wojskowych, wskazanych w art. 99-101, 103-108, ulega karze takiej, jakiejby uległ przełożony za spełnienie tego czynu. Jeżeli czyn ten spełniono względem osoby, która poza stosunkiem służbowym warty jest jej przełożonym, stosuje się przedłużenie kary wedle art. 64 kodeksu karnego z 1903 r.
Osoby, wyliczone w art. 5 i 6, karane będą według przepisów niniejszej części także wtedy, gdy nie pozostają w służbie, jeżeli spełnią w stosunku służbowym z podwładnymi lub w mundurze wojskowym jedno z przestępstw, wymienionych w tej części.