Część 5 - Tchórzostwo. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.328

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1932 r.

Część  piąta.

Tchórzostwo.

Art.  68.

Kto w potyczce ucieka z tchórzostwa i towarzyszy broni skłania słowami lub znakami do ucieczki, ulega karze śmierci.

Art.  69.

Karany będzie ciężkiem więzieniem terminowem do lat ośmiu, kto z tchórzostwa:

1) w czasie wymarszu do walki, w potyczce lub w odwrocie skrycie pozostaje w tyle poza swą jednostką, chyłkiem się z niej wymyka lub ukrywa, rzuca do ucieczki, odrzuca lub porzuca swą broń lub amunicję, albo czyni swego konia lub swoją broń niezdatnemi do użycia;

2) udaje rannego lub cierpiącego, albo przez umyślne upicie się usiłuje uchylić się od walki lub od innej z niebezpieczeństwem dla niego połączonej czynności służbowej w obliczu nieprzyjaciela.

W wypadkach mniejszej wagi stosuje się więzienie na czas nie krótszy od roku i degradację.

Art.  70.

Jeżeli w wypadkach, wskazanych w art. 69, skutkiem tchórzostwa powstała znaczna szkoda, wymierzone będzie zamknięcie w ciężkiem więzieniu na czas nie krótszy od lat pięciu, jeżeli zaś spowodowano śmierć człowieka - na czas nie krótszy od lat dziesięciu albo bezterminowe ciężkie więzienie.

Art.  71.

Kto w innych wypadkach, niewskazanych w art. 68 i 69, narusza wojskowy obowiązek służbowy z tchórzostwa, karany będzie zamknięciem w więzieniu na czas nie dłuższy od lat trzech.

Art.  72.

Jeżeli sprawca w wypadkach, wskazanych w art. 69, 70 i 71, złożył po spełnieniu przestępstwa wybitne dowody odwagi, można orzec karę mniejszą od najniższej w kodeksie przewidzianej kary pozbawienia wolności, a w wypadkach, wskazanych w art. 69 i 71, można karania zupełnie zaniechać.