Część 2 - Narażenie na niebezpieczeństwo Państwa lub siły zbrojnej. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.328

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1932 r.

Część  druga.

Narażenie na niebezpieczeństwo Państwa lub siły zbrojnej.

Art.  46.

Żołnierz, który spełni czyn, stanowiący bunt przeciw władzy zwierzchniej lub zdradę stanu lub inne przestępstwo przeciw Państwu, ulega karze, przewidzianej w kodeksie karnym z 1903 r.

Kto w polu umyślnie naruszy obowiązek służbowy i tem spowoduje, że przedsięwzięcia nieprzyjacielskie doznają poparcia, lub że dla prowadzących wojnę wojsk polskich lub sprzymierzonych powstanie niebezpieczeństwo lub szkoda, będzie karany zamknięciem w ciężkiem więzieniu na czas do lat dziesięciu albo w więzieniu, zastępującem dom poprawy, lub w twierdzy na czas nie krótszy od roku jednego. W wypadkach mniejszej wagi i w wypadkach nieumyślnego naruszenia obowiązku służbowego będzie wymierzona kara zamknięcia w więzieniu lub w twierdzy na czas nie dłuższy od lat trzech lub kara aresztu wojskowego.

Obok twierdzy można orzec degradację.

Art.  47.

Karze śmierci ulega:

1) dowódca miejsca umocnionego, który odda je nieprzyjacielowi, nie wyczerpawszy wprzód wszystkich środków obrony;

2) dowódca, który zaniedbując stojące do swego rozporządzenia środki obrony, opuści powierzone mu stanowisko lub odda je nieprzyjacielowi;

3) dowódca, który podda się w otwartem polu w razie, jeśli to spowoduje złożenie broni przez podwładne wojska, a on sam nie uczynił wprzód wszystkiego, czego obowiązek odeń wymaga;

4) dowódca okrętu (art. 44), który tenże okręt lub jego załogę odda nieprzyjacielowi, nie uczyniwszy wprzód wszystkiego, czego w celu uniknięcia oddania obowiązek odeń wymaga.

W wypadkach mniejszej wagi, wskazanych w ust. 2 i 3, będzie wymierzona kara zamknięcia w więzieniu, zastępującem dom poprawy, lub w więzieniu lub w twierdzy na czas nie krótszy od lat trzech.