Dział 3 - O karach wojskowych. Kary główne. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.328

Akt utracił moc
Wersja od: 12 marca 1932 r.

Dział  trzeci.

O karach wojskowych.

Kary główne.

Kary wojskowe, wymierzane za przestępstwa wojskowe są:

1)
kara śmierci przez rozstrzelanie;
2)
areszt wojskowy.

Pozatem wymierzane będą kary, przewidziane w kodeksie karnym z 1903 r. Gdy kodeks niniejszy przewiduje zamknięcie w ciężkiem więzieniu terminowem lub w ciężkiem więzieniu, wymierzana będzie kara na czas od 4 do 15 lat.

Kary dodatkowe na czci.

Kary na czci dla żołnierzy są:

1)
dla szeregowych - wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej;
2)
dla podoficerów i starszych szeregowców - degradacja;
3)
dla oficerów - wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej i wydalenie z korpusu oficerskiego.

Szczególne postanowienia co do kar głównych.

Rodzaje aresztu wojskowego są: areszt domowy, areszt kajutowy, obostrzony areszt domowy, obostrzony areszt kajutowy, areszt lekki, średni i ścisły.

Areszt kajutowy odpowiada aresztowi domowemu.

Areszt wojskowy wymierzany będzie na czas do tygodni sześciu, areszt ścisły tylko na czas do tygodni czterech.

Areszt domowy stosuje się do oficerów, areszt kajutowy - do oficerów na okręcie, obostrzony areszt domowy i kajutowy - tylko do młodszych oficerów, lekki i średni - do szeregowych, ścisły - tylko do szeregowców.

Jeżeli kodeks niniejszy przewiduje areszt wojskowy, można orzec każdy rodzaj aresztu wojskowego stosownie do stopnia wojskowego sprawcy.

Jeżeli kodeks niniejszy przewiduje pewien rodzaj aresztu wojskowego, którego nie można stosować do sprawcy z uwagi na jego stopień wojskowy, należy orzec bezpośrednio następujący dopuszczalny rodzaj aresztu wojskowego.

Jeżeli kodeks niniejszy nie przewiduje wyraźnie w poszczególnych wypadkach aresztu ścisłego, stosuje się go wyłącznie do tego, kto już był karany za zbrodnię wojskową lub występek wojskowy karą pozbawienia wolności.

Jeżeli kodeks niniejszy oznacza za to samo przestępstwo zamknięcie w ciężkiem więzieniu lub w twierdzy, albo zamknięcie w więzieniu, zastępującem dom poprawy, lub w twierdzy, karę zamknięcia w twierdzy można orzec tylko wówczas, gdy przestępstwo nie jest wypływem nikczemnego sposobu myślenia.

W wypadkach, w których kodeks karny z 1903 r. przewiduje do wyboru karę pieniężną lub karę pozbawienia wolności, nie można orzec kary pieniężnej, jeżeli wskutek przestępstwa równocześnie naruszono wojskowy obowiązek służbowy.

Szczególne postanowienia co do kar dodatkowych na czci.

Co do szeregowych orzeka się wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej obok skazania:

1)
na karę śmierci;
2)
na karę ciężkiego więzienia.

Wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej można orzec co do szeregowych także obok skazania na więzienie lub więzienie, zastępujące dom poprawy, na czas dłuższy od lat trzech.

Wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej szeregowego pociąga za sobą z mocy samego prawa:

1)
utratę stopnia wojskowego;
2)
utratę stanowiska służbowego i związanego z niem uposażenia;
3)
utratę orderów, odznaczeń i oznak zaszczytnych oraz przywiązanych do ich posiadania uprawnień;
4)
trwałą niezdolność do powtórnego wstąpienia do wojska i marynarki wojennej.

Co do szeregowych (art. 11 ust. 2) orzeka się degradację:

1)
obok skazania na zamknięcie w więzieniu na czas ponad rok jeden;
2)
obok skazania na karę więzienia, zastępującego dom poprawy;
3)
obok orzeczenia usunięcia z urzędu;
4)
obok skazania na zamknięcie w więzieniu za przestępstwa, przewidziane w kodeksie karnym z 1903 r. w art.: 279, 351 ust. 1, 352, 427 cz. 2 i 3, 428 cz. 2, 431, 432, 442 cz. 3, 443 cz. ostatnia, 524, 526-5271, 529, 574 cz. 2, 575, 581 cz. 3, 582 (ust. 3 tylko o ile czyn spełniono jako proceder), 586, 588, 590, 591 cz. 2, 595, 596, 612, 615, 656 cz. 3, 657-659, 661, 664;
5)
w wypadkach, przewidzianych w kodeksie niniejszym.

Degradację można orzec:

1)
obok skazania na zamknięcie w więzieniu na czas do roku jednego;
2)
w wypadkach, przewidzianych w kodeksie niniejszym;
3)
za ponowne powtórzenie przestępstwa wojskowego tożsamego lub jednorodnego;
4)
w razie skazania po raz trzeci za przestępstwo wojskowe, jeżeli poprzednio już dwukrotnie nastąpiło skazanie i ukaranie za przestępstwo wojskowe;
5)
jeżeli oprócz kary sądowej wykonano kilkakrotnie kary dyscyplinarne najwyższego stopnia a skazanie za przestępstwo wojskowe następuje powtórnie.

Orzeczenie degradacji jest wykluczone, jeżeli do czasu popełnienia nowego przestępstwa upłynęło od czasu odbycia kary miesięcy sześć.

Degradacja szeregowego (art. 11 ust. 2) pociąga za sobą z mocy samego prawa powrót do stopnia szeregowca.

Co do oficerów orzeka się wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej w wypadkach, w których w myśl części 1 art. 17 co do szeregowych nakazane jest wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej, tudzież w wypadkach, w których w myśl części 1 ust. 2, 4 i 5 art. 19 co do szeregowych nakazana jest degradacja.

Wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej można orzec co do oficerów w wypadkach, w których co do szeregowych dopuszczalne jest w myśl części 2 art. 17 wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej, tudzież w wypadkach, w których w myśl części 2 art. 19, wyjąwszy ust. 1, co do szeregowych dopuszczalna jest degradacja.

Wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej oficera pociąga za sobą skutki, wskazane w art. 18.

Wydalenie z wojska lub z marynarki wojennej oficera lub podoficera, będącego w stanie spoczynku, pociąga za sobą z mocy samego prawa skutki, wskazane w art. 18 ust. 1, 3 i 4.

Wydalenie z korpusu oficerskiego orzeka się w wypadkach, w których co do szeregowych nakazana jest degradacja w myśl cz. 1 ust. 1 i 3 art. 19.

Wydalenie z korpusu oficerskiego można orzec:

1)
obok skazania na zamknięcie w twierdzy na czas dłuższy od roku jednego;
2)
w wypadkach, w których co do podoficerów degradacja jest dopuszczalna w myśl cz. 2 art. 19.

Wydalenie z korpusu oficerskiego pociąga za sobą z mocy samego prawa:

1)
utratę stopnia wojskowego;
2)
utratę stanowiska służbowego i związanego z niem uposażenia.

Wydalenie z korpusu oficerskiego oficera, będącego w stanie spoczynku, pociąga za sobą z mocy samego prawa utratę stopnia wojskowego.

Skazanie przez sąd karny powszechny oficera lub podoficera zawodowego w stanie spoczynku:

1)
na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny z 1903 r., na jedną z kar, przewidzianych w art. 17 cz. 1, 19 cz. 1, 21 cz. 1 i 24 cz. 1;
2)
na obszarze, na którym obowiązuje ustawa karna z 1852 r., za przestępstwo, z którem łączą się z mocy samego prawa skutki skazania za zbrodnię w myśl tejże ustawy;
3)
na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny z 1871 r., za przestępstwo, obok którego orzeczono utratę obywatelskich praw honorowych lub gdy skazanie nastąpiło za kradzież, sprzeniewierzenie, rabunek, wymuszenie, paserstwo, oszustwo, fałszowanie dokumentów, przestępstwa przeciw obyczajności z chęci zysku;

pociąga za sobą z mocy samego prawa te kary na czci, które w wypadku takiego skazania przez sąd wojskowy musiałyby być orzeczone w myśl art. 17-24 kodeksu karnego wojskowego.

Powyższe postanowienie ma również zastosowanie do wypadku, gdy do rozpatrywania sprawy o przestępstwo pospolite, popełnione przez osobę wojskową, podlegającą właściwości sądów wojskowych, jest właściwy sąd karny powszechny wskutek przekazania sprawy w myśl art. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 368).

Skazanie przez sąd powszechny osoby, zwolnionej do rezerwy tudzież do pospolitego ruszenia:

1)
na obszarze, na którym obowiązuje ustawa karna z 1852 r., za przestępstwo, z którem łączą się z mocy samego prawa skutki skazania za zbrodnię w myśl tejże ustawy;
2)
na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny z 1871 r., za przestępstwo, obok którego orzeczono utratę obywatelskich praw honorowych lub gdy skazanie nastąpiło za kradzież, sprzeniewierzenie, rabunek, wymuszenie, paserstwo, oszustwo, fałszowanie dokumentów, przestępstwa przeciw obyczajności z chęci zysku;
3) 3
na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny z 1903 r. za przestępstwo, zagrożone karą śmierci, ciężkiego więzienia albo więzienia, zastępującego dom poprawy, lub gdy skazanie nastąpiło za występek z chęci zysku

pociąga za sobą z mocy samego prawa utratę posiadanego stopnia starszego szeregowca, podoficera lub stopnia oficerskiego.

2 Art. 10 zmieniony obwieszczeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 20 lipca 1928 r. o sprostowaniu błędów w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o kodeksie karnym wojskowym (Dz.U.28.72.662).
3 Art. 28 pkt 3 dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. (Dz.U.32.19.120) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1932 r.