Art. 47. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.328

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1932 r.

Art.  47.

Karze śmierci ulega:

1) dowódca miejsca umocnionego, który odda je nieprzyjacielowi, nie wyczerpawszy wprzód wszystkich środków obrony;

2) dowódca, który zaniedbując stojące do swego rozporządzenia środki obrony, opuści powierzone mu stanowisko lub odda je nieprzyjacielowi;

3) dowódca, który podda się w otwartem polu w razie, jeśli to spowoduje złożenie broni przez podwładne wojska, a on sam nie uczynił wprzód wszystkiego, czego obowiązek odeń wymaga;

4) dowódca okrętu (art. 44), który tenże okręt lub jego załogę odda nieprzyjacielowi, nie uczyniwszy wprzód wszystkiego, czego w celu uniknięcia oddania obowiązek odeń wymaga.

W wypadkach mniejszej wagi, wskazanych w ust. 2 i 3, będzie wymierzona kara zamknięcia w więzieniu, zastępującem dom poprawy, lub w więzieniu lub w twierdzy na czas nie krótszy od lat trzech.