Rozdział 8 - Przestępstwa przeciwko karności. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.91.765

Akt utracił moc

Wersja od: 6 marca 1939 r.

Rozdział  VIII.

Przestępstwa przeciwko karności.

Art.  53.

§ 1. Żołnierz, który podczas lub z powodu pełnienia obowiązków służbowych przez przełożonego, narusza należną mu cześć przez głośne uskarżanie się lub w inny sposób,

podlega karze twierdzy do 6 miesięcy lub aresztu wojskowego.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się pod bronią lub wobec zebranych żołnierzy, albo zapomocą pogróżek, sprawca

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  54.

§ 1. Żołnierz, który znieważa przełożonego lub starszego w stopniu służbowym podczas lub z powodu pełnienia przez nich obowiązków służbowych,

podlega karze więzienia do lat 5 lub twierdzy.

§ 2. W innych przypadkach obrazy lub zniesławienia przełożonego lub starszego w stopniu służbowym, sprawca

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 3. Zniesławienie w przypadku § 2 jest niekaralne, jeżeli zarzut był prawdziwy, a podniesiony został w obronie uzasadnionego interesu publicznego lub prywatnego, własnego lub cudzego. Dowód prawdy jest jednak niedopuszczalny, jeżeli zarzut uczyniony został publicznie, a dotyczył życia prywatnego lub rodzinnego.

§ 4. Za obrazę uważa się poniżanie godności osobistej przełożonego lub starszego w stopniu służbowym w jego obecności albo w obecności innej osoby, albo też w taki sposób, że obraza może do niego dotrzeć.

Art.  55.

§ 1. Żołnierz, który czynnie targnie się na przełożonego, podlega karze więzienia do lat 10.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w służbie, wobec zebranych żołnierzy lub pod bronią, albo z bronią lub innem niebezpiecznem narzędziem, albo też jeżeli z tego przestępstwa wynikło uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia przełożonego, sprawca

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2.

§ 3. Jeżeli przestępstwa, określonego w § 1, dopuszczono się w obliczu nieprzyjaciela w okolicznościach, w § 2 podanych, albo jeżeli z czynnego targnięcia na przełożonego wynikła jego śmierć, sprawca

podlega karze więzienia na czas niż krótszy od lat 5 lub dożywotnio, albo karze śmierci.

Art.  56.

§ 1. Żołnierz, który dopuszcza się czynnej napaści na starszego w stopniu służbowym,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się podczas lub z powodu pełnienia obowiązków służbowych przez starszego w stopniu służbowym, sprawca

podlega karze więzienia do lat 5.

Art.  57.

§ 1. Żołnierz, który z powodów służbowych wyzywa na pojedynek przełożonego lub starszego w stopniu służbowym,

podlega karze więzienia do lat 10.

§ 2. Tej samej karze podlega przełożony, lub starszy w stopniu służbowym, który na takie wezwanie stanie do pojedynku.

Art.  58.

§ 1. Żołnierz, który nie wykona rozkazu w sprawach służbowych, zmieni go lub przekroczy,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego

§ 2. Jeżeli z przestępstwa tego wynikła znaczna szkoda lub niebezpieczeństwo takiej szkody, sprawca

podlega karze więzienia.

Art.  59.

§ 1. 7 Żołnierz, który odmawia wyraźnie wykonania rozkazu w sprawach służbowych lub swoje nieposłuszeństwo wyraża przez inne działania, albo wzywa przełożonego do wytłumaczenia się co do wydanego rozkazu służbowego, albo też mimo powtórzenia rozkazu w sprawach służbowych trwa w nieposłuszeństwie,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się pod bronią, albo wbrew rozkazowi stawania pod broń, albo wobec zebranych żołnierzy, albo w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia do lat 10.

§ 3. Jeżeli przestępstwa, określonego w § 1, dopuszczono się w obliczu nieprzyjaciela w okolicznościach, w § 2 podanych, sprawca

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 lub dożywotnio, albo karze śmierci.

§ 4. 8 W przypadkach mniejszej wagi sąd może, co do przestępstw, określonych w § 2 i 3, zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art.  60.

§ 1. Żołnierz, który używa przemocy lub groźby w celu przeszkodzenia przełożonemu w wykonaniu rozkazu w sprawach służbowych, albo w celu zmuszenia go do przedsięwzięcia lub zaniechania czynności służbowej,

podlega karze więzienia do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega żołnierz, który dopuszcza się tego czynu względem żołnierzy, wysłanych na rozkaz lub wezwanych do pomocy przełożonemu.

§ 3. 9 Jeżeli przestępstwa, określonego w § 1 lub 2, dopuszczono się pod bronią, albo wbrew rozkazowi stawania pod broń, albo wobec zebranych żołnierzy, albo w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia do lat 10.

Art.  61.

Jeżeli przestępstwo, określone w art. 54 § 1, 55, 56, 59, 60, zostało popełnione w rozdrażnieniu, a było bezpośrednio wywołane zachowaniem się przełożonego niezgodnem z przepisami lub przekroczeniem przez niego władzy służbowej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art.  62.

§ 1. Jeżeli dwu lub więcej żołnierzy zmawia się do wspólnego popełnienia przestępstwa, określonego w art. 55, 59, 60, każdy z nich podlega karze wedle przepisu, odnoszącego się do czynu, którego spełnienia zmowa dotyczy.

§ 2. Nie podlega karze, kto wziąwszy udział w tem przestępstwie, doniesie o niem władzy wojskowej, gdy ta nie ma jeszcze o przestępstwie wiadomości i gdy zamierzonemu czynowi można jeszcze zapobiec. Z bezkarności nie korzysta, kto doprowadził do przestępstwa.

Art.  63.

Żołnierz, który otrzyma wiarogodną wiadomość o przestępstwie, określonem w art. 62, w czasie, gdy można jeszcze zapobiec zamierzonemu czynowi i zaniecha donieść o nim w porę władzy wojskowej,

podlega karze więzienia da lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  64.

§ 1. Jeżeli dwu lub więcej żołnierzy skupia się i wspólnemi siłami dopuszcza się przestępstwa, określonego w art. 55, 59, 60, każdy z nich

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 3,

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, przywódcy oraz podżegacze, tudzież każdy ze sprawców, który dopuścił się czynnej napaści na przełożonego,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 lub dożywotnio, albo karze śmierci.

§ 3. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w obliczu nieprzyjaciela, każdy ze sprawców

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 10 lub dożywotnio, albo karze śmierci.

Art.  65.

§ 1. Żołnierz, który biorąc udział w przestępstwie, określonem w art. 64, powraca do posłuszeństwa, a nie doszło do czynnej napaści na przełożonego, jeżeli nie jest podżegaczem lub przywódcą,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Jeżeli wszyscy biorący udział w przestępstwie, określonem w art. 64, powrócą do posłuszeństwa, a nie doszło do czynnej napaści na przełożonego, sąd może do podżegacza lub przywódcy zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art.  66.

Narówni z przywódcą podlega karze biorący udział w przestępstwie, określonem w art. 64, który:

1) osobiście wezwany przez przełożonego do posłuszeństwa, odmówi go wyraźnie słowem lub czynem, albo

2) popiera przestępstwo zapomocą nadużycia haseł lub sygnałów wojskowych, albo

3) posiada najwyższy stopień służbowy wśród biorących udział w tem przestępstwie.

Art.  67.

§ 1. Żołnierz, który wywołuje wśród innych żołnierzy niezadowolenie ze służby,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia do lat 5 lub twierdzy.

Art.  68.

§ 1. Żołnierz, który urządza zebrania żołnierzy dla narady nad sprawami lub instytucjami wojskowemi, albo który zbiera podpisy w celu wspólnego przedstawienia lub zażalenia odnośnie do tychże spraw lub instytucyj,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Żołnierz, który bierze udział w takiem zebraniu, przedstawieniu lub zażaleniu,

podlega karze twierdzy lub aresztu wojskowego.

Art.  69.

Żołnierz, który na pytanie przełożonego w sprawach służbowych odpowie nieprawdę,

podlega karze aresztu wojskowego.

Art.  70.

Żołnierz, który dopuszcza się przestępstwa, określonego w art. 54 § 1, 55, 59 lub 60, względem warty wojskowej,

podlega karze takiej, jak za czyn, spełniony przeciw przełożonemu.

Art.  71.

Karom, przewidzianym w rozdziale niniejszym, podlegają również żołnierze, nie wymienieni w art. 3 § 1, jeżeli dopuszczą się przestępstwa, określonego w tym rozdziale, w stosunku służbowym z przełożonym lub w mundurze wojskowym.

⁷ Art. 59 § 1 zmieniony przez art. 2 pkt 3 dekretu z dnia 29 września 1936 r. - przepisy wprowadzające prawo o ustroju sądów wojskowych oraz kodeks wojskowego postępowania karnego (Dz.U.36.76.538) z dniem 1 stycznia 1937 r.

⁸ Art. 59 § 4 dodany przez art. 2 pkt 3 dekretu z dnia 29 września 1936 r. - przepisy wprowadzające prawo o ustroju sądów wojskowych oraz kodeks wojskowego postępowania karnego (Dz.U.36.76.538) z dniem 1 stycznia 1937 r.

⁹ Art. 60 § 3 zmieniony przez art. 2 pkt 4 dekretu z dnia 29 września 1936 r. - przepisy wprowadzające prawo o ustroju sądów wojskowych oraz kodeks wojskowego postępowania karnego (Dz.U.36.76.538) z dniem 1 stycznia 1937 r.