Rozdział 7 - Przestępstwa przeciwko obowiązkowi wojskowemu. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.91.765

Akt utracił moc

Wersja od: 6 marca 1939 r.

Rozdział  VII.

Przestępstwa przeciwko obowiązkowi wojskowemu.

Art.  43.

§ 1. Żołnierz, który wbrew swemu obowiązkowi wojskowemu opuszcza swą jednostkę lub swe stanowisko służbowe, albo poza niemi pozostaje,

podlega karze więzienia do lat 2 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  44.

§ 1. Żołnierz, który nie zamelduje się natychmiast po powrocie z niewoli w jednej z jednostek,

podlega karze więzienia do lat 2 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Tej samej karze podlega żołnierz, pełniący służbę w marynarce wojennej, który rozłączywszy się poza obrębem wód ojczystych z okrętem, nie stawi się natychmiast na ten lub inny polski okręt, albo w najbliższym konsulacie polskim.

§ 3. Jeżeli przestępstwa, określonego w § 1 lub 2 dopuszczono się w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  45.

§ 1. Kto, będąc obowiązany do służby wojskowej, nie czyni zadość powołaniu lub publicznemu wezwaniu do tej służby w terminie oznaczonym,

podlega karze więzienia do lat 2 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 3. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze twierdzy do 6 miesięcy lub aresztu wojskowego.

Art.  46.

§ 1. 6 Kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 43 § 1, 44 § 1, 2 lub 45 § 1 w celu trwałego uchylenia się od obowiązku wojskowego,

podlega karze więzienia do lat 10.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od 1 roku.

Art.  47.

§ 1. Jeżeli dwie lub więcej osób zmawia się i wspólnie dopuszcza się przestępstwa, określonego w art. 46 § 1, każda z nich

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od 1 roku.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, każdy ze sprawców

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 3 lub dożywotnio, albo karze śmierci.

Art.  48.

Żołnierz, który dopuszcza się przestępstwa, określonego w art. 46 lub 47, w obliczu nieprzyjaciela,

podlega karze śmierci.

Art.  49.

Jeżeli sprawca przestępstwa, określonego w art. 46, 47 lub 48, dobrowolnie powrócił, a nieobecność jego trwała nie dłużej niż 6 tygodni, w czasie wojny nie dłużej niż 7 dni, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art.  50.

Żołnierz, który mając wiarogodną wiadomość o zamiarze popełnienia przestępstwa, określonego w art. 46, 47 lub 48, w czasie, kiedy udaremnienie jego było jeszcze możliwe, zaniecha o tem donieść władzy wojskowej, a przestępstwo zostało popełnione,

podlega karze więzienia do 1 roku lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  51.

§ 1. Żołnierz, który powoduje lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, czyniący go zupełnie lub częściowo niezdolnym do spełniania obowiązku wojskowego,

podlega karze więzienia do lat 10.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 3 lub dożywotnio, albo karze śmierci.

Art.  52.

§ 1. Żołnierz, który w celu zupełnego lub częściowego uchylenia się od obowiązku wojskowego użyje środka, obliczonego na wprowadzenie w błąd,

podlega karze więzienia do lat 5.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuszczono się w czasie wojny, sprawca

podlega karze więzienia do lat 10.

⁶ Art. 46 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 lutego 1939 r. (Dz.U.39.16.94) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 6 marca 1939 r.