Rozdział 12 - Przestępstwa w polu przeciwko ludności i mieniu. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.91.765

Akt utracił moc

Wersja od: 6 marca 1939 r.

Rozdział  XII.

Przestępstwa w polu przeciwko ludności i mieniu.

Art.  100.

§ 1. Żołnierz, który w polu, bez pozwolenia zabiera jako zdobycz rzeczy, ulegające prawu zdobyczy,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Tej samej karze podlega żołnierz, który przywłaszcza sobie zdobycz prawnie zabraną.

Art.  101.

§ 1. Żołnierz, który w polu, korzystając z popłochu wojennego lub nadużywając swej przewagi wojskowej, z. chęci zysku:

a) zabiera lub wymusza rzeczy należące do ludności, albo

b) nakłada kontrybucję wojenną lub przymusowe świadczenia, albo

c) przekracza miarę poruczonych mu rekwizycyj,

podlega karze więzienia do lat 10.

§ 2. Jeżeli przestępstwa tego dopuszczono się przez użycie przemocy lub groźby natychmiastowego gwałtu, sprawca

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od 1 roku.

§ 3. Niema przestępstwa, jeżeli przywłaszczenie obejmuje tylko środki żywnościowe i lecznicze, przedmioty, służące do ubrania, środki opałowe, furażowe lub przewozowe i jeżeli odpowiada ono istniejącej potrzebie.

Art.  102.

Żołnierz, który w polu złośliwie lub swawolnie pustoszy lub niszczy cudze mienie,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  103.

Żołnierz, który na placu boju ograbia zwłoki poległych żołnierzy polskich lub sprzymierzonych, albo który w polu - odbiera lub wymusza jakikolwiek przedmiot od chorego lub rannego żołnierza, albo od jeńca wojennego powierzonego jego straży,

podlega karze więzienia.

Art.  104.

§ 1. Żołnierz, który w polu, odłączywszy się od swej jednostki uciska ludność,

podlega karze więzienia do lat 5.

§ 2. Jeżeli tego przestępstwa dopuściło się dwu lub więcej żołnierzy, którzy zmówili się w celu ciągłego uciskania ludności, każdy z nich

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od 1 roku.