Rozdział 9 - Wymiar kary. - Kodeks Karny Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.22.107 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 29 listopada 1967 r.

Rozdział  IX.

Wymiar kary.

Sąd wymierza karę według swego uznania, zwracając uwagę przede wszystkim na pobudki oraz sposób działania sprawcy i jego stosunek do pokrzywdzonego, stan zależności służbowej, na stopień rozwoju umysłowego i charakter sprawcy, na jego dotychczasowe życie, tudzież na jego zachowanie się po spełnieniu przestępstwa.

§  1.
Szczególne okoliczności, wpływające na wymiar kary, uwzględnia się tylko co do tej osoby, której dotyczą.
§  2.
Jako okoliczności łagodzące, uwzględnia się w szczególności, gdy przestępstwo zostało dokonane:
a)
ze szlachetnych pobudek;
b)
przy nienagannym dotychczasowym trybie życia;
c)
pod wpływem zależności służbowej;
d)
pod wpływem silnego wzruszenia psychicznego;
e)
w stanie głodu albo wskutek zbiegu ciężkich warunków osobistych lub rodzinnych;
f)
wskutek ciemnoty lub przypadkowego zbiegu okoliczności.
§  3.
Jako okoliczności obciążające uwzględnia się w szczególności:
a)
dokonanie przestępstwa, które może przynieść szkodę interesom Państwa Polskiego lub Państw Sprzymierzonych, chociażby nie było skierowane bezpośrednio przeciwko tym interesom;
b)
dokonanie przestępstwa w zmowie lub w bandzie;
c)
dokonanie przestępstwa z chęci zysku lub z innych niskich pobudek;
d)
dokonanie przestępstwa przy pomocy gwałtu, podstępu lub ze szczególnym okrucieństwem;
e)
poprzednią karalność.
§  1.
Jeżeli sprawca w ciągu 5 lat po odbyciu kary, w całości lub przynajmniej w trzeciej części, popełni nowe przestępstwo z tych samych pobudek lub należące do tego samego rodzaju, co poprzednie, sąd może wymierzyć karę wyższą o połowę od najwyższego ustawowego wymiaru kary, nie przekraczając jednak ustawowej granicy danego rodzaju kary. Jeżeli ustawa daje sądowi możność wyboru między karami więzienia a karą aresztu, nie można wymierzyć kary aresztu.
§  2.
Sąd może wymierzyć karę, wyższą o połowę od najwyższego ustawowego wymiaru kary, przewidzianego za dane przestępstwo, nie przekraczając jednak ustawowej granicy danego rodzaju kary:
a)
przełożonemu, który wspólnie z podwładnym popełnił przestępstwo albo był podżegaczem lub pomocnikiem w przestępstwie, dokonanym lub usiłowanym przez podwładnego;
b)
jeżeli popełniono przestępstwo z nadużyciem broni służbowej lub uprawnień służbowych;
c)
jeżeli przestępstwo dotyczyło mienia, powierzonego sprawcy lub dostępnego sprawcy, z powodu służby lub stosunku służbowego;
d)
jeżeli przestępstwo przeciwko mieniu popełniono na szkodę przełożonego, towarzysza broni albo kwaterodawcy lub jego domowników;
e)
jeżeli przestępstwo popełniono w obecności zbiegowiska publicznego.

W przypadkach, wskazanych w ustawie, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary:

a)
przez wymierzenie więzienia powyżej lat 5 zamiast kary śmierci;
b)
przez wymierzenie więzienia do lat 5 zamiar kary więzienia powyżej lat 5;
c)
przez wymierzenie aresztu zamiast kary więzienia do lat 5.
§  1.
Jeżeli zachodzą wyjątkowe okoliczności, towarzyszące popełnieniu przestępstwa, sąd może, gdy uzna to za celowe, wymierzyć karę poniżej ustawowego wymiaru kary, przewidzianego dla danego przestępstwa, albo poniżej ustawowej granicy danego rodzaju kary lub też może wymierzyć karę łagodniejszego rodzaju nie przewidzianą w przepisie ustawy dla danego przestępstwa.
§  2.
Jeżeli sąd uzna, że sprawca działał w interesie Państwa Polskiego, Państw Sprzymierzonych albo w obronie honoru Narodu lub Wojska Polskiego przeciwko najeźdźcy lub jego poplecznikom, może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary lub od kary uwolnić.
§  3.
Jeżeli sąd uzna, że oskarżony już w chwili rozpatrywania sprawy przestał być niebezpiecznym dla istniejącego porządku prawnego - może go od kary uwolnić.

W razie skazania na karę pozbawienia wolności sąd może zaliczyć na poczet kary całkowicie lub częściowo okres tymczasowego aresztowania.