Rozdział 8 - Kary dodatkowe. - Kodeks Karny Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.22.107 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1967 r.

Rozdział  VIII.

Kary dodatkowe.

Art.  39.

Karami dodatkowymi są:

a) utrata praw publicznych;

b) utrata obywatelskich praw honorowych;

c) degradacja;

d) utrata prawa wykonywania zawodu;

e) przepadek mienia;

f) przepadek przedmiotów majątkowych i narzędzi;

g) 6 (skreślona).

Art.  40.

Utrata praw publicznych obejmuje utratę biernego i czynnego prawa wyboru do ciał ustawodawczych, samorządowych oraz do innych instytucji prawa publicznego, udziału w wymiarze sprawiedliwości, utratę urzędów i stanowisk publicznych i zdolności do ich uzyskania, utratę posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowca oraz utratę zdolności do uzyskania wyższego stopnia wojskowego.

Art.  41.

Utrata obywatelskich praw honorowych obejmuje utratę tytułów zaszczytnych, orderów i odznaczeń oraz zdolności do ich uzyskania.

Art.  42.

Degradacja obejmuje utratę posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowca.

Art.  43.

Sąd może orzec jedną lub więcej kar dodatkowych.

Art.  44.

§ 1. Sąd orzeka utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych w razie skazania:

a) na karę śmierci;

b) na karę więzienia za zbrodnię stanu, za przestępstwa wojskowe przeciwko obowiązkowi wierności żołnierskiej oraz za przestępstwa w polu przeciwko ludności i mieniu.

§ 2. Sąd może orzec utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych w razie skazania na karę więzienia za każde inne przestępstwo, popełnione z chęci zysku lub innych niskich pobudek.

Art.  45.

§ 1. Sąd może orzec degradację w razie skazania:

a) za przestępstwa wojskowe;

b) za przestępstwa pospolite, popełnione z chęci zysku lub z innych niskich pobudek.

§ 2. Sąd orzeka utratę prawa wykonywania zawodu w przypadkach skazania wymienionych w art. 44 w razie stwierdzenia:

a) nadużycia zawodu przy popełnieniu przestępstwa albo

b) ujawnionej przy popełnieniu przestępstwa, a groźnej dla społeczeństwa niezdolności sprawcy do wykonywania zawodu.

Art.  46.

§ 1. Sąd orzeka przepadek całego mienia w przypadkach, określonych w art. 44 § 1.

§ 2. Sąd może orzec przepadek całego lub części mienia w przypadkach, określonych w art. 44 § 2.

§ 3. Sąd może orzec przepadek przedmiotów, pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa, jak również narzędzi, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia.

§ 4. Jeżeli przedmioty nie są własnością sprawcy, przepadek następuje tylko w przypadkach wskazanych w ustawie.

§ 5. 7 (skreślony).

Art.  47.

§ 1. Przy karze śmierci sąd orzeka utratę praw na zawsze.

§ 2. W innych przypadkach sąd orzeka utratę praw na czas od 1 do lat 5. Do okresu tego nie wlicza się czasu, który upłynął od wyroku do odbycia kary zasadniczej, jej darowania lub przedawnienia. Po upływie tego okresu skazany odzyskuje prawa wyborcze, prawa udziału w wymiarze sprawiedliwości oraz zdolność do uzyskania innych utraconych praw.

Art.  48.

§ 1. Sąd może przywrócić skazanemu prawa wyborcze, prawa udziału w wymiarze sprawiedliwości oraz zdolność do uzyskania innych utraconych praw po upływie pewnego okresu, w czasie którego skazany prowadził życie nienaganne.

§ 2. Okres ten, rozpoczynający się od chwili odbycia, darowania lub przedawnienia kary zasadniczej, wynosi co najmniej połowę czasu, przez który trwać miała utrata praw, jednak nie mniej niż jeden rok.

⁶ Art. 39 lit. g) skreślona przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. (Dz.U.61.6.40) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1961 r.

⁷ Art. 46 § 5 skreślony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. (Dz.U.61.6.40) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1961 r.