Rozdział 18 - Przestępstwa przeciwko obowiązkowi wojskowemu. - Kodeks Karny Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.22.107 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1967 r.

Rozdział  XVIII.

Przestępstwa przeciwko obowiązkowi wojskowemu.

Art.  108.

§ 1. Szeregowiec lub podoficer, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub miejsce służby albo poza nimi pozostaje,

podlega karze więzienia do lat 2 lub karze aresztu.

§ 2. Tej samej karze podlega szeregowiec lub podoficer, który opuszcza swoją jednostkę lub miejsce służby albo poza nimi pozostaje na podstawie zezwolenia uzyskanego przez wprowadzenie przełożonego w błąd.

§ 3. Szeregowiec lub podoficer, który w czasie wojny dopuszcza się przestępstwa określonego w §§ 1 albo 2,

podlega karze więzienia od lat 2 do lat 5.

§ 4. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do podoficerów nadterminowych.

Art.  109.

§ 1. Żołnierz, który dopuszcza się dezercji, to jest w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od służby wojskowej opuszcza swoją jednostkę lub miejsce służby albo poza nimi pozostaje,

podlega karze więzienia do lat 5.

§ 2. Żołnierz, który dopuszcza się dezercji w czasie wojny,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 albo karze śmierci.

§ 3. Żołnierz, który dopuszcza się dezercji, zabierając broń,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2, a w czasie wojny - karze 10 lat więzienia albo karze śmierci.

§ 4. Jeżeli dezercji dopuszcza się dwóch lub więcej sprawców, którzy działają w porozumieniu ze sobą, każdy z nich

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2, a w czasie wojny - karze 10 lat więzienia albo karze śmierci.

§ 5. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w §§ 1-4 dobrowolnie powrócił i nieobecność jego trwała nie dłużej niż dwa tygodnie, a w czasie wojny nie dłużej niż 2 doby, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art.  110.

§ 1. 11 Żołnierz, który odmawia pełnienia służby wojskowej albo wykonania obowiązku lub zadania wynikającego z tej służby,

podlega karze więzienia.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu w czasie wojny,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 albo karze śmierci.

Art.  111.

§ 1. Żołnierz, który w zamiarze zupełnego lub częściowego uchylenia się od służby wojskowej albo od wykonania obowiązku lub zadania wynikającego z tej służby powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia albo używa podstępnego zabiegu obliczonego na wprowadzenie w błąd władzy wojskowej,

podlega karze więzienia.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu w czasie wojny,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 albo karze śmierci.

Art.  112.

§ 1. Żołnierz, który czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w art. 109 lub wchodzi w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 109, 110 lub 111,

podlega karze więzienia do lat 5.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu w czasie wojny,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2.

Art.  113. ¹²

(skreślony).

Art.  114. ¹³

(skreślony).

¹¹ Art. 110 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. (Dz.U.61.6.40) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 marca 1961 r.

¹² Art. 113 skreślony przez art. 211 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.67.44.220) z dniem 29 listopada 1967 r.

¹³ Art. 114 skreślony przez art. 211 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.67.44.220) z dniem 29 listopada 1967 r.