Rozdział 17 - Przestępstwa przeciwko obowiązkowi wierności żołnierskiej. - Kodeks Karny Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.22.107 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1967 r.

Rozdział  XVII.

Przestępstwa przeciwko obowiązkowi wierności żołnierskiej.

Art.  97.

Żołnierz, który przechodzi do nieprzyjaciela, podlega karze śmierci.

Art.  98.

Dowódca miejsca umocnionego, który oddaje je nieprzyjacielowi, nie wyczerpawszy przedtem wszystkich środków obrony, względnie wbrew otrzymanemu rozkazowi,

podlega karze śmierci.

Art.  99.

Dowódca, który oddaje nieprzyjacielowi okręt, statek powietrzny lub ich załogę, nie uczyniwszy przedtem wszystkiego, czego w celu uniknięcia oddania obowiązek od niego wymaga,

podlega karze śmierci.

Art.  100.

§ 1. Dowódca, który, nie wyczerpawszy stojących do jego rozporządzenia środków obrony, powierzone mu stanowisko opuszcza lub oddaje nieprzyjacielowi albo który poddaje się i spowoduje tym złożenie broni przez podwładne mu wojsko, nie uczyniwszy przedtem wszystkiego, czego obowiązek od niego wymaga,

podlega karze śmierci.

§ 2. W przypadkach mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art.  101.

Żołnierz, który w czasie wojny narusza obowiązek służbowy i tym spowoduje, że przedsięwzięcia nieprzyjacielskie doznały poparcia albo że dla przedsięwzięć siły zbrojnej polskiej lub sprzymierzonej powstało niebezpieczeństwo lub szkoda,

podlega karze więzienia.

Art.  102.

Żołnierz, który z tchórzostwa ucieka z pola walki albo pobudza do ucieczki towarzyszy broni,

podlega karze śmierci.

Art.  103.

§ 1. Żołnierz, który w sytuacji bojowej ucieka albo w zamiarze uchylenia się od walki pozostaje poza swoją jednostką, porzuca broń lub inny przedmiot potrzebny do walki bądź czyni je niezdatnymi do użytku,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 albo karze śmierci.

§ 2. Żołnierz, który czyni przygotowania lub wchodzi w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia przestępstwa określonego w § 1,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 2.

§ 3. Kto, mając wiarygodną wiadomość o przestępstwie określonym w § 1 lub w § 2, nie zawiadamia o tym organów państwowych,

podlega karze więzienia od roku do lat 5.

Art.  104.

§ 1. Żołnierz, który z tchórzostwa w obliczu nieprzyjaciela udaje rannego lub cierpiącego albo wprawia się w stan, czyniący go niezdolnym do pełnienia służby i przez to uchyla się od walki lub od innej czynności służbowej, połączonej z niebezpieczeństwem,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5, albo karze śmierci.

§ 2. W przypadkach mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art.  105.

Żołnierz, który będąc w niewoli podpisze zobowiązanie wyrzeczenia się dalszej walki z nieprzyjacielem,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5.

Art.  106.

Oficer jednostki, który wskutek braku organizacji lub słabości ducha albo braku wytrwałości w walce dopuścił się utraty sztandaru,

podlega karze aresztu i degradacji.

Art.  107.

Jeżeli sprawca po dokonaniu przestępstwa określonego art. 103, 104 i 106 złoży wybitne dowody odwagi, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet od kary uwolnić.