Rozdział 37 - Naruszenie tajemnicy. - Kodeks karny.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1932.60.571
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1972 r.
Rozdział XXXVII.
Naruszenie tajemnicy.
Naruszenie tajemnicy.
§ 1.
Kto bez uprawnienia otwiera zamknięte pismo, dla niego nie przeznaczone, albo przywłaszcza sobie lub niszczy cudzą korespondencję, zanim adresat się z nią zapoznał, albo przyłącza się do przewodu, służącego do podawania wiadomości, albo podstępnie uzyskuje nieprzeznaczoną dla niego wiadomość telefoniczną lub telegraficzną,podlega karze aresztu do lat 2 lub grzywny.
§ 2.
Kto tak uzyskaną wiadomość ogłasza albo rozgłasza,podlega karze aresztu do lat 2 lub grzywny.
§ 3.
Ściganie przestępstw, określonych w § 1 i 2, odbywa się z oskarżenia prywatnego, a jeżeli dotyczy korespondencji lub wiadomości, przeznaczonych dla władz lub urzędów państwowych - następuje także na wniosek właściwej władzy lub urzędu.§ 1.
Kto wbrew swemu obowiązkowi wyjawia prywatną tajemnicę, z którą zapoznał się w związku z wykonywaniem swego zawodu lub funkcji publicznej,podlega karze więzienia do lat 2 lub aresztu do lat 2.
§ 2.
Przestępstwa tego dopuścić się może także osoba pomocna przy wykonywaniu zawodu lub funkcji publicznej.§ 3.
Niema przestępstwa, jeżeli wyjawiający tajemnicę czyni to ze względu na uzasadniony interes publiczny lub prywatny.§ 4.
Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.