Rozdział 6 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne - Klasyfikacja lotnisk i rejestr lotnisk cywilnych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2004.122.1273
Akt utracił moc Wersja od: 29 września 2010 r.
Rozdział 6
Wymagania techniczne i eksploatacyjne
Wymagania techniczne i eksploatacyjne
§ 16.
Przepisy niniejszego rozdziału, z zastrzeżeniem § 17, określają wymagania techniczne dla lotnisk nieobjętych wymaganiami załącznika 14.§ 17. 7
1.
Port lotniczy powinien być ogrodzony.2.
Ogrodzenie portu lotniczego powinno spełniać następujące wymagania techniczne:1)
ogrodzenie powinno być wykonane z metalowych paneli drucianych, siatkowych lub rozciągniętych metalowych siatek drucianych, o grubości drutu nie mniejszej niż 2,5 mm, których minimalna wysokość powinna być nie mniejsza niż 180 cm, nie wliczając w to umieszczonej nad nim zwyżki wykonanej z minimum trzech rzędów drutu kolczastego lub drutu ostrzowego, zamocowanego na stelażach w kształcie litery "V", lub uformowanego w walec wykonany z minimum jednego drutu kolczastego lub drutu ostrzowego; elementy ogrodzenia mogą być również wykonane z innego niż metalowe tworzywa, którego odporność na przecinanie, zginanie, rozrywanie i łamanie jest co najmniej taka sama jak ich metalowych odpowiedników;2)
całkowita wysokość ogrodzenia, liczona od powierzchni gruntu, powinna wynosić w każdym jego punkcie minimum 2,44 m, włącznie ze zwyżkami z drutu kolczastego lub drutu ostrzowego;3)
odległość pomiędzy górną krawędzią metalowego panelu drucianego, siatkowego lub rozciągniętej metalowej siatki drucianej oraz dolną krawędzią zwyżki z drutu kolczastego lub drutu ostrzowego powinna wynosić maksymalnie 20 cm;4)
dolna krawędź metalowego panelu drucianego, siatkowego lub rozciągniętej metalowej siatki drucianej powinna być trwale zamocowana w podłożu, poprzez jej zabetonowanie lub inne trwałe osadzenie w gruncie, bądź osadzona w podmurówce;5)
w przypadku osadzenia ogrodzenia nad podmurówką całkowita wysokość prześwitu pomiędzy gruntem lub podmurówką i dolną krawędzią metalowego panelu drucianego lub siatkowego lub rozciągniętej metalowej siatki drucianej wynosić może maksymalnie 20 cm;6)
całkowita wysokość i konstrukcja bram wjazdowych i furt osobowych powinna spełniać wymagania określone w pkt 1-3, z uwzględnieniem zapewnienia ich funkcjonalności;7)
przebieg ogrodzenia, w celu zapewnienia jego optymalnego monitorowania i maksymalnego ograniczenia obszarów niemożliwych do obserwowania podczas patrolowania ogrodzenia, powinien być wytyczony w miarę możliwości po liniach prostych;8)
wokół ogrodzenia powinna być zapewniona całkowicie wolna przestrzeń o szerokości minimum 3 m po jego obu stronach - w celu zapewnienia możliwości jego skutecznego obserwowania i patrolowania;9)
wokół ogrodzenia powinny być umieszczone w odstępach 30 m prostokątne tablice informacyjne, o wymiarach 300 na 600 mm, koloru białego z czerwoną obwolutą, wykonane z tworzywa sztucznego lub aluminium, zawierające napis o treści: "TEREN LOTNISKA - WSTĘP SUROWO WZBRONIONY!"; grubość liter, wysokość i odstępy pomiędzy wierszami powinny wynosić odpowiednio: 8 mm, 60 mm i 40 mm;10)
wokół ogrodzenia, po jego wewnętrznej stronie, powinna być poprowadzona droga patrolowa, pozwalająca na systematyczne dokonywanie jego oglądu z pojazdu samochodowego.3.
W przypadku portów lotniczych spełniających kryteria określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1254/2009 z dnia 18 grudnia 2009 r. ustanawiającym kryteria pozwalające państwom członkowskim na odstępstwo od wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego i przyjęcia alternatywnych środków w zakresie ochrony (Dz. Urz. UE L 338 z 19.12.2009, str. 17) odstępstwa od wymagań, o których mowa w ust. 2, udziela się w trybie § 122 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa (Dz. U. Nr 116, poz. 803 oraz z 2009 r. Nr 94, poz. 769 i Nr 123, poz. 1020).4.
W przypadku gdy ukształtowanie terenu nie pozwala na zastosowanie ogrodzenia o wymaganiach określonych w ust. 2, zarządzający lotniskiem, w programie ochrony lotniska i instrukcji operacyjnej lotniska, określa sposób zabezpieczenia terenu portu lotniczego.§ 18.
Na lotniskach, z drogą startową o nawierzchni sztucznej, do obszarów bez nawierzchni sztucznej, przeznaczonych do wykonywania operacji lotniczych - stosuje się przepisy dotyczące lotnisk bez nawierzchni sztucznej.§ 19.
W granicach lotniska bez nawierzchni sztucznej wyznacza się co najmniej jeden prostokątny pas startowy.§ 20.
Na lotnisku bez nawierzchni sztucznej z kilkoma pasami startowymi zarządzający lotniskiem wyznacza główny pas startowy - najdłuższy lub najczęściej użytkowany.§ 21.
1.
Kształt i wymiary pola wzlotów powinny zapewnić bezpieczne starty i lądowania statków powietrznych, w miarę możliwości z różnych kierunków, uwzględniając przy tym, w szczególności, dominujące wiatry, topografię terenu w otoczeniu lotniska oraz rodzaje statków powietrznych wykonujących na tym lotnisku operacje lotnicze.2.
W przypadku jednego pasa startowego jego granice stanowią granice pola wzlotów.§ 22.
1.
Na lotnisku bez nawierzchni sztucznej mogą być stosowane nawierzchnie sztuczne na innych niż drogi startowe częściach pola naziemnego ruchu lotniczego, w szczególności na przeddworcowych i przedhangarowych płytach postojowych.2.
Dla lotniska bez nawierzchni sztucznej nie określa się litery kodu referencyjnego lotniska w przypadku braku dróg kołowania i płyt postojowych o nawierzchni sztucznej. Cyfrę kodu referencyjnego lotniska określa się dla głównego pasa startowego.§ 23.
1.
Długość pasa startowego powinna być równa co najmniej długości:1)
zapewniającej wyhamowanie prędkości statku powietrznego podczas lądowania aż do jego zatrzymania się, przy założeniu przelotu nad początkiem pasa startowego, na wysokości co najmniej 10 m i nad jakimikolwiek obiektami budowlanymi lub naturalnymi, usytuowanymi w strefie podejścia, na wysokości co najmniej 15 m albo2)
zapewniającej przelot co najmniej 10 m nad końcem pasa startowego i co najmniej 15 m nad jakimikolwiek obiektami budowlanymi lub naturalnymi, usytuowanymi w strefie wznoszenia- zależnie od tego, która z tych długości jest większa.
2.
Wymagania określone w ust. 1 pkt 2 powinny być zapewnione dla zespołu samolotu holującego i statku powietrznego holowanego.§ 24.
1.
Ukształtowanie podłużne pasa startowego powinno być takie, aby z każdego punktu położonego na wysokości 2 m nad powierzchnią pasa widoczny był inny dowolny punkt położony na wysokości 2 m nad powierzchnią pasa startowego, odległy nie mniej niż o pół długości tego pasa.2.
W przypadku przecinających się pasów startowych wymagane jest uproszczenie granicy pola wzlotów i jednoczesne jego powiększenie poprzez łączenie czołowych krawędzi pasów, zapewniające pośrednie kierunki lądowań i startów, między kierunkami linii środkowych pasów startowych.3.
Zastosowanie powiększenia, o którym mowa w ust. 2, uwarunkowane jest powierzchniami podejścia wolnymi od przeszkód lotniczych na kierunkach pośrednich oraz właściwym przygotowaniem powiększonej w ten sposób powierzchni pola wzlotów.§ 25.
1.
Różnica między najwyżej a najniżej położonymi punktami linii środkowej pasa startowego nie powinna przekraczać dla lotnisk krajowych:1)
1,5 % dla kodu referencyjnego 3 i 4;2)
2,5 % dla kodu referencyjnego 1 i 2.2.
Miejscowe nachylenie linii środkowej pasa startowego nie powinno przekraczać dla lotnisk krajowych:1)
2,5 % dla kodu referencyjnego 3 i 4;2)
3 % dla kodu referencyjnego 1 i 2.3.
Zmiany nachyleń linii środkowej pasa startowego powinny być łagodne, o minimalnym promieniu krzywizny dla lotnisk krajowych:1)
10.000 m dla kodu referencyjnego 3 i 4;2)
5.000 m dla kodu referencyjnego 1 i 2.4.
Odległości między załamaniami sąsiednich prostych profilu niwelety linii środkowej pasa startowego powinny być nie mniejsze niż 40 m.§ 26.
Szerokość pasa startowego nie powinna być mniejsza niż:1)
120 m dla kodu referencyjnego 3 i 4;2)
80 m dla kodu referencyjnego 2;3)
50 m dla kodu referencyjnego 1.§ 27.
1.
Z zastrzeżeniem ust. 2, profil poprzeczny pasa startowego powinien być wypukły dwukierunkowy - symetryczny lub jednokierunkowy.2.
Wyjątkowo dopuszcza się profil poziomy lub wklęsły w przypadku gruntu gliniasto-piaszczystego z przewagą frakcji piaskowej zapewniającego znaczny stopień przepuszczalności wody.3.
Ukształtowanie powierzchni pasa startowego powinno ułatwiać możliwie szybkie odprowadzanie wód opadowych z nawierzchni, z uwzględnieniem rzeźby terenu, rodzaju gruntu, poziomu wód gruntowych, jak również skrzyżowania z innym pasem startowym.4.
W przypadkach nadmiernego nawilgocenia gruntu na całym lub na części pasa startowego powinno się stosować drenaż rolniczy, rowy przechwytujące wodę z wyżej położonych terenów poza zabezpieczeniem pola wzlotów lub oba rozwiązania jednocześnie.5.
Powierzchnia pola wzlotów powinna być równa, pozbawiona lokalnych wyniosłości, zagłębień, kolein, kamieni i wszelkich innych przedmiotów.§ 28.
1.
Nachylenie poprzeczne powierzchni pasa startowego nie powinno być większe niż:1)
2,5 % dla kodu referencyjnego 3 i 4;2)
3 % dla kodu referencyjnego 1 i 2.2.
Nachylenie poprzeczne powierzchni pasa startowego, o którym mowa w ust. 1, nie powinno być mniejsze niż:1)
0,5 % w przypadkach określonych w § 27 ust. 2;2)
1 % w przypadkach określonych w § 27 ust. 1.3.
Zmiany nachyleń profilu poprzecznego pasa startowego powinny przebiegać łagodnie, z zastosowaniem krzywych o minimalnym promieniu 3.000 m.§ 29.
1.
Nawierzchnia pola wzlotów powinna charakteryzować się wytrzymałością wystarczającą dla przyjmowania obciążeń od statków powietrznych, z uwzględnieniem obciążeń na jednostkę powierzchni i częstotliwości obciążeń.2.
Doraźnie, przy małej liczbie operacji lotniczych, dopuszcza się gruntową nawierzchnię pola wzlotów o tak dobranym składzie granulometrycznym, ażeby wykazywała wymaganą nośność i aby chroniła przed powstawaniem zastoisk wody, błota i kurzu, które mogłyby grozić uszkodzeniem statku powietrznego.§ 30.
1.
Z zastrzeżeniem § 29 ust. 2, nawierzchnia pola wzlotów powinna być w całości jednolicie zadarniona roślinami tworzącymi mocny system korzeniowy.2.
Dobór gatunków roślin oraz zagęszczenie ich pędów na jednostkę powierzchni powinny być dobrane odpowiednio dla lokalnych warunków klimatycznych i gruntowo-wodnych.3.
Szczególnie wysoka jakość nawierzchni darniowych powinna być zapewniona w miejscach postoju statków powietrznych i w bliskości nawierzchni sztucznych, na których znajdują się statki powietrzne z pracującymi silnikami.§ 31.
Części pola naziemnego ruchu lotniczego, inne niż pole wzlotów, powinny być tak urządzone, aby zapewniały bezpieczne kołowanie statków powietrznych z własnym napędem lub holowanych i aby te statki nie powodowały uszkodzeń ani uciążliwości dla innych statków powietrznych.§ 32.
1.
Granica pola wzlotów lotniska bez nawierzchni sztucznej powinna być oznaczona za pomocą znaków granicznych, zapewniających jej identyfikację z powietrza oraz z kabiny statku powietrznego i wykonywanie operacji lotniczych bez obawy niezamierzonego wykołowania poza granicę pola wzlotów.2.
Znaki graniczne powinny być rozmieszczone na granicy pola wzlotów lub na zewnątrz w odległości do 3 m od niej.3.
Odległości między znakami granicznymi powinny być, w miarę możliwości, jednakowe, nieprzekraczające 100 m, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.4.
Wzdłuż poprzecznej granicy pasa startowego powinny być umieszczone co najmniej 3 znaki graniczne, wliczając znaki narożne.5.
W przypadku kilku pasów startowych znaki graniczne powinny być umieszczone również we wszystkich miejscach załamań granicy pola wzlotów.6.
Znak graniczny powinien mieć kształt daszkowaty, o wymiarach u podstawy co najmniej 1 m na 3 m i wysokości 0,5 m, oraz kolor biały lub pomarańczowy albo kombinacje tych kolorów dla uzyskania największego kontrastu z tłem.7.
W przypadku bardzo niskiego pokrycia roślinnego dopuszcza się stosowanie płaskich znaków poziomych umieszczonych na poziomie terenu o wymiarach co najmniej 1 m na 3 m, koloru białego lub innego zapewniającego jak największy kontrast z tłem.8.
W przypadku stałego użytkowania lotniska bez nawierzchni sztucznej, w porze nocnej, światła graniczne powinny być umieszczone najbliżej dziennych znaków granicznych, z zastrzeżeniem ust. 9.9.
W przypadku okazjonalnego użytkowania lotniska bez nawierzchni sztucznej w porze nocnej układ lamp przenośnych, wyznaczających bezpieczny obszar startów i lądowań, zarządzający lotniskiem określa w instrukcji operacyjnej lotniska.§ 33.
1.
Poza granicą pola wzlotów powinno być zapewnione zabezpieczenie pola, od którego wyprowadza się powierzchnie wyznaczające dopuszczalne wysokości obiektów budowlanych i naturalnych, określone w przepisach techniczno-budowlanych dla lotnisk cywilnych.2.
Odległości między granicą pola wzlotów a granicą zabezpieczenia pola wzlotów powinny wynosić co najmniej:1)
na kierunkach możliwych podejść:a)
dla kodu referencyjnego 3 i 4 - 60 m,b)
dla kodu referencyjnego 1 i 2 - 30 m;2)
na innych kierunkach:a)
dla kodu referencyjnego 3 i 4 - 15 m,b)
dla kodu referencyjnego 1 i 2 - 10 m.3.
Zabezpieczenie pola wzlotów powinno mieć powierzchnię uporządkowaną, o nachyleniu nieprzekraczającym 5 %, bez nagłych różnic poziomów, zapewniającą ochronę statku powietrznego przed uszkodzeniem w przypadku jego skołowania poza granicę pola wzlotów.§ 34.
Nawierzchnia darniowa pola wzlotów powinna być utrzymywana tak, aby wykazywała możliwie jednakową nośność na całej powierzchni, była odporna na tworzenie się kolein głębszych niż 5 cm, o trawostanie równomiernym, o mocnym i gęstym systemie korzeniowym, o wysokości trawy do 15 cm i długim okresie żywotności.§ 35.
1.
Dopuszcza się zmniejszenie liczby pasów startowych na lotnisku bez nawierzchni sztucznej w związku z zaistnieniem okoliczności uniemożliwiających ich bezpieczne użytkowanie2.
Obszary wyznaczonych do użytkowania pasów startowych, o których mowa w ust. 1, powinny być oznaczone zgodnie z przepisami § 32.7 § 17 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 sierpnia 2010 r. (Dz.U.10.169.1140) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 września 2010 r.