Kary za pogwałcenie przepisów, dotyczących powszechnego obowiązku służby wojskowej.
Dz.U.1920.20.104
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 20 lutego 1920 r.
w przedmiocie kar za pogwałcenie przepisów, dotyczących powszechnego obowiązku służby wojskowej.
Winny niedopełnienia obowiązku zgłoszenia, przewidzianego w przepisach o powszechnym obowiązku służby wojskowej, będzie karany
aresztem do miesiąca jednego lub grzywną do marek pięciuset, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - aresztem.
Winny przeciwdziałania należytemu ułożeniu listy poborowej lub listy popisowych będzie karany
aresztem lub grzywną do tysiąca marek, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji-więzieniem do roku jednego.
Kto, będąc obowiązany do stawienia się przed komisją przeglądową w celu oględzin, nie stawi się bez usprawiedliwionej przyczyny, będzie karany
aresztem do miesiąca jednego lub grzywną do marek pięciuset, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - aresztem.
Jeśli winny działał w zamiarze stałego uchylenia się od służby wojskowej, będzie karany
więzieniem do lat dwóch, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - więzieniem.
Winny opuszczenia granic państwa lub zostawania za granica w celu uchylenia się od służby wojskowej, będzie karany
więzieniem od miesięcy sześciu do lat trzech, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji-więzieniem na czas nie krótszy od lat trzech.
Usiłowanie będzie karane.
Winny oszukańczych zabiegów w celu uzyskania dla siebie lub dla innej osoby nieprawnych ulg lub odroczeń służby wojskowej będzie karany
aresztem lub więzieniem do miesięcy sześciu, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji-więzieniem do lat trzech.
Winny oszukańczych zabiegów w celu uzyskania dla siebie lub dla innej osoby nieprawnego zwolnienia od służby wojskowej, będzie karany
więzieniem do roku jednego, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - więzieniem na czas nie krótszy od lat trzech.
Winny spowodowania u siebie choroby lub uszkodzenia cielesnego, w celu uchylenia się od służby wojskowej, bez względu czy to uszkodzenie lub chorobę przyprawił sobie sam osobiście, czy za pośrednictwem lub przy pomocy innej osoby, będzie karany
więzieniem do lat dwóch, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - ciężkiem więzieniem do lat czterech.
Usiłowanie będzie karane.
Winny spowodowania u innej osoby, za jej zgodą, choroby lub uszkodzenia cielesnego, w celu dopomożenia jej do uchylenia się od służby wojskowej, będzie karany
więzieniem od roku jednego do lat trzech, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - ciężkiem więzieniem od lat czterech do ośmiu.
Jeśli winny trudnił się przestępstwem zawodowo, będzie karany
więzieniem na czas nie krótszy od lat trzech, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - ciężkiem więzieniem od lat czterech do dziesięciu.
Usiłowanie będzie karane.
Winny werbowania obywateli polskich do wojskowej służby zagranicznej będzie karany
więzieniem do lat dwóch lub twierdzą do roku jednego, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - więzieniem lub twierdzą.
Winny skłonienia osoby, wezwanej do służby wojskowej, do niestawienia się na służbę w terminie oznaczonym, jeśli to niestawienie się na służbę ulega karze według ustaw karnych wojskowych, będzie karany
aresztem, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - więzieniem do lat trzech.
Winny skłonienia wojskowego do pogwałcenia obowiązków służby wojskowej, jeśli to pogwałcenie ulega karze według ustaw karnych wojskowych, będzie karany
aresztem lub więzieniem do lat dwóch, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - więzieniem do lat trzech.
Winny
więzieniem od miesięcy sześciu do lat trzech, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - ciężkiem więzieniem od lat czterech do ośmiu.
Jeśli winny trudnił się przestępstwem, przewidzianem w ustępie 2, zawodowo, będzie karany
więzieniem na czas nie krótszy od lat trzech, a w razie popełnienia przestępstwa w czasie wojny lub mobilizacji - ciężkiem więzieniem od lat czterech do dziesięciu.
Skazanie za przestępstwa, niniejszą ustawą przewidziane na karę więzienia na czas nie krótszy od roku jednego, pociąga za sobą skutki, połączone ze skazaniem na więzienie zastępujące dom poprawy.
Przepisy art. 1 - 14 niniejszej ustawy obowiązują na ziemiach b. zaboru rosyjskiego.
Dekret z dn. 4 lutego 1919 r. (Dz. Pr. № 14, poz. 168) traci moc obowiązującą.
Przepisy, które obowiązywały w dzielnicach zaborów austrjackiego i pruskiego przed wejściem w życie tego dekretu, moc swoją zachowują.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (5)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (3)
- Pobór rocznika 1903, kontyngens rekruta na rok 1924 i rozciągnięcie mocy obowiązującej tymczasowej ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej na obszar województwa śląskiego, Spisza i Orawy.
- Prawo karne i przepisy o drukach w Ziemi Wileńskiej.
- Przepisy karno-sądowe na ziemiach przynależnych do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy o preliminaryjnym pokoju i rozejmie, podpisanej w Rydze dnia 12 października 1920 r.