Kary za handel kobietami i dziećmi oraz za inne popieranie nierządu.
Dz.U.1927.70.614
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 29 lipca 1927 r.
o karach za handel kobietami i dziećmi oraz za inne popieranie nierządu.
Na obszarze, na którym obowiązuje ustawa karna z 1852 r., wprowadza się następujące postanowienia:
Jeśli sprawca dopuścił się czynu z chęci zysku, będzie karany za zbrodnię więzieniem od roku do lat pięciu.
Jeśli sprawca dopuścił się przestępstwa z chęci zysku, będzie karany za zbrodnię ciężkiem więzieniem od lat pięciu do lat dziesięciu.
Jeśli sprawca dopuścił się przestępstwa wśród okoliczności, przewidzianych w § 2, będzie karany za zbrodnię ciężkiem więzieniem od lat pięciu do lat piętnastu.
Osoby, skazane za czyn przewidziany w niniejszym paragrafie, mogą być wydalone z miejsca dotychczasowego pobytu, a jeśli są obcymi obywatelami-z granic Państwa (§ 25 u. k.).
Jeśli sprawca dopuścił się czynu z chęci zysku, będzie karany za zbrodnie więzieniem od roku do lat pięciu.
Czyn przestępny, oznaczony w ustępie pierwszym, stanowi zbrodnię karaną ciężkiem więzieniem od lat pięciu do lat dziesięciu, jeśli dopuszczono się go wśród okoliczności, przewidzianych w § 2.
Ustęp ostatni § 3 stosuje się.
Jeśli sprawca dopuścił się czynu z chęci zysku, będzie karany za zbrodnię więzieniem od roku do lat pięciu.
Czyn przestępny, oznaczony w ustępie pierwszym, stanowi zbrodnię karaną ciężkiem więzieniem od lat pięciu do lat dziesięciu, jeśli dopuszczono się go wśród okoliczności, przewidzianych w § 2.
Ustęp ostatni § 3 stosuje się.
Nadto osoby, skazane za jedną ze zbrodni przewidzianych w niniejszej ustawie na karę pozbawienia wolności dłuższą, niż sześć miesięcy, mogą być oddane pod dozór policyjny na zasadach ustawy z 10 maja 1873 r. (Dz. u. p. austr. № 108).
W kodeksie karnym z 1871 r. wprowadza się po § 181 k. k., a przed § 181 a k. k., który otrzymuje oznaczenie § 181 g, nowe §§ 181 a, 181 b, 181 c, 181 d, 181 e i 181 f o następującem brzmieniu:
"a) § 181 a.
Kto inną osobę skłonił do oddawania się zawodowemu nierządowi lub też na drogę zawodowego nierządu sprowadził, ulegnie karze więzienia do roku.
Jeżeli sprawca dopuścił się czynu z chęci zysku, ulegnie karze więzienia nie poniżej roku; jednocześnie można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych, utratę obywatelskich praw honorowych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego. W razie okoliczności łagodzących, można karę więzienia zniżyć do dwóch miesięcy.
Usiłowanie jest karalne.
b) § 181 b.
Czyny przestępne, przewidziane w § 181 a, karane będą ciężkiem więzieniem od pięciu lat do lat dziesięciu:
Obok kary ciężkiego więzienia należy orzec utratę obywatelskich praw honorowych; można także orzec jednocześnie grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego.
W razie okoliczności łagodzących, stosuje się karę więzienia nie poniżej sześciu miesięcy, obok którego można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego.
c) § 181 c.
Kto czynu oznaczonego w § 181 a dopuścił się w związku ze skłonieniem danej osoby do wyjazdu za granice Państwa lub w związku z wywiezieniem jej za granice Państwa, ulegnie karze więzienia do lat trzech.
Usiłowanie jest karalne.
Jeśli sprawca działał z chęci zysku, ulegnie karze ciężkiego więzienia od pięciu lat do lat dziesięciu. Obok kary ciężkiego więzienia należy orzec utratę obywatelskich praw honorowych; można orzec jednocześnie grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego. W razie okoliczności łagodzących, stosuje się karę więzienia nie poniżej sześciu miesięcy, obok którego można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego.
Jeśli czynu oznaczonego w niniejszym paragrafie dopuszczono się wśród okoliczności, przewidzianych w § 181 b, stosuje się karę ciężkiego więzienia nie poniżej lat pięciu. Obok kary ciężkiego więzienia należy orzec utratę obywatelskich praw honorowych; można orzec jednocześnie grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego. W razie okoliczności łagodzących, stosuje się karę więzienia nie poniżej sześciu miesięcy, obok którego można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego.
d) § 181 d.
Kto inną osobę, trudniącą się zawodowym nierządem, powstrzymuje wbrew jej woli od poniechania jej zawodu, ulegnie karze więzienia do roku.
Jeśli sprawca dopuścił się czynu z chęci zysku, ulegnie karze więzienia nie poniżej roku; jednocześnie można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięciu tysięcy złotych, utratę obywatelskich praw honorowych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego. W razie okoliczności łagodzących, karą więzienia można zniżyć do jednego miesiąca.
Usiłowanie jest karalne.
Jeśli czynu dopuszczono się wśród okoliczności, przewidzianych w § 181 b, stosuje się karę ciężkiego więzienia od lat pięciu do lat dziesięciu. Obok kary ciężkiego więzienia należy orzec utratę obywatelskich praw honorowych; można także jednocześnie orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego. W razie okoliczności łagodzących, stosuje się karę więzienia nie poniżej trzech miesięcy, obok którego można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego.
e) § 181 e.
Kto zawodowo werbuje osoby płci żeńskiej do oddawania się w domach rozpusty zawodowemu nierządowi, ulegnie karze więzienia nie poniżej sześciu miesięcy; jednocześnie można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych, utratę obywatelskich praw honorowych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego.
W razie okoliczności łagodzących, można karę więzienia zniżyć do jednego tygodnia.
Usiłowanie jest karalne.
f) § 181 f.
Kto skłonił do wyjazdu poza granice Państwa lub wywiózł poza granice Państwa inną osobę w tym celu, aby poza granicami Państwa oddawała się zawodowemu nierządowi,-ulegnie karze więzienia do roku.
Usiłowanie jest karalne.
Jeśli sprawca dopuścił się czynu z chęci zysku, ulegnie karze więzienia nie poniżej roku; jednocześnie można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych, utratę obywatelskich praw honorowych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego. W razie okoliczności łagodzących, można karę więzienia zniżyć do jednego miesiąca.
Jeśli czynu oznaczonego w niniejszym paragrafie dopuszczono się wśród okoliczności, przewidzianych w § 181 b, stosuje się karę ciężkiego więzienia od lat pięciu do lat dziesięciu. Obok kary ciężkiego więzienia należy orzec utratę obywatelskich praw honorowych; można także orzec jednocześnie grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych, oraz dopuszczalność dozoru policyjnego. W razie okoliczności łagodzących, stosuje się karę więzienia nie poniżej trzech miesięcy, obok którego można orzec grzywnę od stu pięćdziesięciu do pięćdziesięciu tysięcy złotych oraz dopuszczalność dozoru policyjnego."
W kodeksie karnym z 1903 r. wprowadza się następujące zmiany:
"Winny stręczenia do nierządu ulegnie karze zamknięcia w więzieniu.
Jeżeli zaś winny zajmował się stręczeniem małżonka, dziecka lub osoby, pozostającej pod jego władzą lub opieką, lub osób, z któremi obcowanie płciowe jest karane według art. 518 - 523 k. k., będzie karany
zamknięciem w wiezieniu zastępującem dom poprawy.
Tej samej karze ulega winny zajmowania się stręczycielstwem, przewidzianem w części pierwszej artykułu niniejszego, w charakterze procederu".
"Winny:
będzie karany zamknięciem w więzieniu.
Jeżeli winny popełnił określone przestępstwo z chęci zysku,
będzie karany zamknięciem w więzieniu zastępującem dom poprawy.
Jeśli zaś winny skłonił do uprawiania zawodowego nierządu lub też na drogą zawodowego nierządu sprowadził osobę nie mającą lat 21 lub osobę wymienioną w części drugiej art. 524, albo też dopuścił się tego przestępstwa zapomocą gwałtu na osobie, albo zopomoca groźby zabójstwa, bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała osoby, której grożono, lub członka jej rodziny, albo zapomocą oszukania osoby, albo korzystając z jej położenia bezradnego lub z zależności od winowajcy, nadużycia swego stanowiska lub zawodu, będzie karany
zamknięciem w ciężkiem wiezieniu do lat dziesięciu.
Tej samej karze ulega winny trudnienia się przestępstwem, przewidzianem w części l niniejszego artykułu, w charakterze procederu.
Usiłowanie jest karalne."
"Winny popełnienia przestępstwa, przewidzianego w art. 526, w związku ze skłonieniem danej osoby do wyjazdu za granice Państwa lub w związku z wywiezieniem jej za granice Państwa, będzie karany
zamknięciem w więzieniu zastępującem dom poprawy do lat trzech lub w więzieniu do lat dwóch.
Jeśli winny działał z chęci zysku, będzie karany
zamknięciem w ciężkiem więzieniu do lat dziesięciu.
Jeśli winowajca popełnił przestępstwo, przewidziane w części pierwszej, zapomocą sposobów wskazanych w części trzeciej artykułu poprzedniego lub względem osób tamże wymienionych, będzie karany
ciężkiem więzieniem terminowem.
Tej samej karze ulega winny trudnienia się przestępstwem, przewidzianem w części pierwszej, w charakterze procederu.
Usiłowanie jest karalne."
"Winny skłonienia do wyjazdu poza granice Państwa lub wywiezienia poza granice Państwa innej osoby w tym celu, aby poza granicami Państwa oddawała się zawodowemu nierządowi, będzie karany
zamknięciem w więzieniu.
Jeśli winny popełnił przestępstwo, przewidziane w części pierwszej, z chęci zysku, będzie karany
zamknięciem w więzieniu zastępującem dom poprawy.
Jeśli winowajca popełnił przestępstwo, przewidziane w części pierwszej, zapomoca sposobów wskazanych w części trzeciej art. 526 lub względem osób tamże wymienionych, będzie karany
zamknięciem w ciężkiem więzieniu do lat dziesięciu.
Tej samej karze ulega winny trudnienia się przestępstwem, przewidzianem w części l, w charakterze procederu.
Usiłowanie jest karalne."
"Winny werbowania zawodowo celem osiągnięcia korzyści majątkowej osób płci żeńskiej gwoli uczynienia przez nie procederu z nierządu w domach rozpusty, będzie karany
zamknięciem w więzieniu zastępującem dom poprawy.
Usiłowanie jest karalne."
"Winny powstrzymania osoby, trudniącej się zawodowym nierządem, wbrew jej woli od poniechania jej zawodu, będzie karany
zamknięciem w więzieniu.
Jeżeli winny popełnił przestępstwo, przewidziane w części pierwszej, z chęci zysku, będzie karany
zamknięciem w więzieniu zastępującem dom poprawy.
Jeśli takie powstrzymanie nastąpiło zapomocą sposobów, wskazanych w części trzeciej art. 526 lub wobec osób tamże wymienionych, winowajca będzie karany
zamknięciem w ciężkiem więzieniu do lat dziesięciu.
Tej samej karze ulega winny trudnienia się przestępstwem, przewidzianem w części pierwszej, w charakterze procederu.
Usiłowanie jest karalne."
"W wypadkach przestępstw, przewidzianych w art. 524, 526-5271 i 5291, można obok kary pozbawienia wolności wymierzyć grzywnę od stu pięćdziesięciu złotych do pięćdziesięciu tysięcy złotych."
Rozporządzenie niniejsze nie wyłącza zastosowania surowszych postanowień innych ustaw karnych.
Na obszarze mocy obowiązującej ustawy postępowania karnego z 1873 r.:
Znosi się § 48 ustawy o wychodźtwie z dnia 9 czerwca 1897 r. (Dz. U. Rzeszy, str. 465), obowiązującej w województwach: poznańskiem, pomorskiem i w górnośląskiej części województwa śląskiego.
Rozporządzenie niniejsze nie znosi żadnych postanowień ustaw karnych, o ile postanowienia te nie są wyraźnie przez niniejsze rozporządzenie uchylone.
W szczególności pozostaje w mocy § 132 IV i §§ 512-514 u. k. z 1852 r. oraz §§ 180-181 k. k. z 1871 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »