Art. 4. - Kanada-Polska. Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem. Ottawa.2012.05.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2013.1371

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 października 2013 r.

ARTYKUŁ  4

Miejsce zamieszkania lub siedziba

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza:

(a) każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, jednakże nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie; oraz

(b) to Państwo lub jego jednostkę terytorialną lub organy władz lokalnych lub jakąkolwiek agencję lub organ rządu tego Państwa, jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej.

2. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas status tej osoby fizycznej określa się według następujących zasad:

(a) osobę fizyczną uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ta osoba ma stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ta osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

(b) jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba fizyczna ma ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, wówczas osobę tę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

(c) jeżeli osoba fizyczna przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem; oraz

(d) jeśli osoba fizyczna jest obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

3. Jeżeli spółka jest obywatelem Umawiającego się Państwa i stosownie do postanowień ustępu 1 ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą siedzibę tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

4. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba inna niż osoba fizyczna lub spółka, o której mowa w ustępie 3, ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, właściwe organy Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia Umawiające się Państwo, w którym, w rozumieniu niniejszej Konwencji, uważać się będzie, że osoba ta ma siedzibę, uwzględniając przy tym miejsce jej faktycznego zarządu, miejsce gdzie została ona utworzona lub inne istotne czynniki. W przypadku braku takiego porozumienia, osoba ta nie będzie uprawniona do jakichkolwiek ulg lub zwolnień podatkowych przyznawanych na podstawie Konwencji.