Art. 31. - Jugosławia-Polska. Umowa o obrocie prawnym w sprawach cywilnych i karnych. Warszawa.1960.02.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.27.162

Akt obowiązujący

Wersja od: 9 lipca 2010 r.

Artykuł  31. 

1. Do uznania osoby zaginionej za zmarłą i stwierdzenia zgonu właściwe są prawo i sąd Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w chwili zaginięcia.

2. Sąd jednej Umawiającej się Strony może uznać za zmarłego lub stwierdzić zgon Obywatela drugiej Umawiającej się Strony:

a) na wniosek osoby pragnącej zrealizować w odniesieniu do mienia nieruchomego osoby zaginionej znajdującego się na obszarze Umawiającej się Strony, której Sąd ma wydać orzeczenie - swoje prawa do spadku lub prawa wynikającego ze stosunków majątkowych między małżonkami;

b) na wniosek małżonka zainteresowanego w ustaleniu istnienia lub nieistnienia małżeństwa, jeżeli w chwili składania wniosku zamieszkiwał on na obszarze Umawiającej się Strony, której sąd ma wydać orzeczenie, ostatnie zaś wspólne miejsce zamieszkania małżonków znajdowało się na obszarze tejże Strony.

3. Uznanie osoby zaginionej za zmarłą lub stwierdzenie jej zgonu w myśl ustępu 2 może nastąpić na warunkach przewidzianych przez prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem była osoba zaginiona, bądź też przez prawo Strony, której sąd orzeka.

4. Orzeczenie przewidziane w ustępie 2 będzie miało skutki prawne tylko na obszarze tej Umawiającej się Strony, której sąd wyda orzeczenie.

5. Na wniosek zainteresowanej osoby sąd, który wydał orzeczenie wymienione w ustępie 2, uchyli je lub zmieni w razie potrzeby, jeżeli sąd właściwy w myśl ustępu 1 wyda orzeczenie merytoryczne w tej sprawie.

Forma czynności prawnej.