Jugosławia-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1982.12.02.
Dz.U.1984.11.48
Akt obowiązującyKONWENCJA KONSULARNA
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Związkową Radą Wykonawczą Skupsztyny Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii, *
podpisana w Warszawie dnia 2 grudnia 1982 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 2 grudnia 1982 r. została podpisana w Warszawie Konwencja konsularna między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Związkową Radą Wykonawczą Skupsztyny Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Związkową Radą Wykonawczą Skupsztyny Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii.
Rząd Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej
i
Związkowa Rada Wykonawcza Skupsztyny Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii,
dążąc do rozwijania stosunków konsularnych i przyczynienia się przez to do dalszego pogłębiania przyjaznych stosunków między obydwoma Państwami,
postanowiły zawrzeć niniejszą konwencję konsularną i w tym celu wyznaczyły pełnomocników: (pominięto),
którzy po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie zgodzili się na następujące postanowienia:
DEFINICJE.
DEFINICJE.
Do celów niniejszej konwencji następujące wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW I PRACOWNIKÓW KONSULARNYCH.
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW I PRACOWNIKÓW KONSULARNYCH.
Kierownik urzędu konsularnego jest mianowany przez Państwo wysyłające i dopuszczony do wykonywania swych funkcji przez Państwo przyjmujące.
Do czasu udzielenia exequatur kierownik urzędu konsularnego może być tymczasowo dopuszczony do wykonywania swych funkcji. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia niniejszej konwencji.
Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony, choćby tymczasowo, do wykonywania swych funkcji, Państwo przyjmujące powinno niezwłocznie zawiadomić o tym właściwe organy okręgu konsularnego i zapewnić zastosowanie odpowiednich środków, aby umożliwić mu wykonywanie funkcji urzędowych oraz korzystanie z ułatwień, przywilejów i immunitetów, przewidzianych w niniejszej konwencji.
Funkcje członka urzędu konsularnego ulegają zakończeniu między innymi przez:
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
Archiwa i dokumenty konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Państwo przyjmujące powinno zwalniać członków urzędu konsularnego od wszelkich świadczeń osobistych, od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek rodzaju oraz od obciążeń wojskowych, takich jak związane z rekwizycją, daninami i zakwaterowaniem.
Członkowie urzędu konsularnego zwolnieni są od wszelkich obowiązków przewidzianych w ustawach i innych przepisach Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji cudzoziemców, zezwoleń na pobyt i zezwoleń na zatrudnienie oraz innych formalności dotyczących cudzoziemców.
W razie śmierci członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny Państwo przyjmujące jest obowiązane:
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewni wszystkim członkom urzędu konsularnego swobodę poruszania się i podróżowania na swym terytorium.
Środki transportu będące własnością Państwa wysyłającego i przeznaczone dla celów urzędu konsularnego lub będące własnością członka urzędu konsularnego podlegają w Państwie przyjmującym przepisom o obowiązkowym ubezpieczeniu.
Członkowie rodziny korzystają odpowiednio z przywilejów i immunitetów przyznanych w artykułach 21 ustęp 3, 22 ustęp 2, 24, 25, 26, 27 i 28 ustęp 1 lit. b), ustęp 2 i 3 oraz w artykule 31 niniejszej konwencji, pod warunkiem że nie są obywatelami Państwa przyjmującego, nie mają stałego miejsca pobytu w tym Państwie i nie wykonują żadnej działalności zarobkowej.
Pracownik konsularny, który jest obywatelem Państwa przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, nie korzysta z przywilejów i immunitetów przyznanych w niniejszej konwencji, z wyjątkiem wymienionych w artykule 22 ustęp 2.
FUNKCJE KONSULARNE.
FUNKCJE KONSULARNE.
Urzędnik konsularny ma prawo:
Przy wykonywaniu funkcji urzędnik konsularny może zwracać się do:
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo wykonywać następujące czynności w urzędzie konsularnym, a także w swoim mieszkaniu, w mieszkaniu obywatela Państwa wysyłającego, jak również na statku lub statku powietrznym należącym do Państwa wysyłającego:
Dokumenty i umowy wymienione w artykułach 41 i 42 niniejszej konwencji, sporządzone, zalegalizowane, uwierzytelnione lub poświadczone przez urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego, uważane są za dokumenty urzędowe i mają taką samą moc dowodową jak dokumenty i umowy zalegalizowane, uwierzytelnione lub poświadczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, jeżeli treść ich nie jest sprzeczna z ustawami i innymi przepisami tego Państwa.
W razie zgonu obywatela Państwa wysyłającego, który nastąpił na terytorium Państwa przyjmującego, właściwe organy tego Państwa powiadomią niezwłocznie o tym właściwego urzędnika konsularnego oraz przekażą mu bezpłatnie odpis aktu zgonu albo inny dokument stwierdzający fakt zgonu.
Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady i w razie konieczności zapewnić mu opiekę prawną. Państwo przyjmujące nie będzie w żaden sposób ograniczać możliwości porozumiewania się obywateli Państwa wysyłającego z urzędem konsularnym ani dostępu do tego urzędu.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o wypadkach, w których wyniku obywatele Państwa wysyłającego ponieśli śmierć lub doznali ciężkich uszkodzeń ciała.
Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzania każdego statku udającego się do portów Państwa wysyłającego w celu uzyskania informacji umożliwiających mu wystawienie lub podpisanie dokumentów wymaganych przez ustawy i inne przepisy Państwa wysyłającego dla wejścia statku do portów tego Państwa, a także w celu przekazania właściwym organom Państwa wysyłającego informacji, o które te organy się zwracają.
Jeżeli członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub zaginął w Państwie przyjmującym na statku bądź na lądzie, kapitan lub jego zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie właściwi do sporządzania spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia pozostawionego przez zmarłego lub zaginionego i do dokonania innych czynności koniecznych dla zabezpieczenia mienia i jego przekazania spadkobiercom. Jednakże gdy zmarły lub zaginiony jest obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca sporządza spis inwentarza w momencie stwierdzenia zgonu lub zaginięcia. Jedna kopia tego spisu jest doręczana organom Państwa przyjmującego, które są właściwe do dokonywania wszelkich czynności koniecznych dla zabezpieczenia mienia i przekazania spadkobiercom. Organy te poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa wysyłającego.
W razie gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego nie powrócił na statek, właściwe organy Państwa przyjmującego, na prośbę kapitana lub urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w celu poszukiwania takiej osoby.
Postanowienia artykułów 53-58 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio do statków powietrznych Państwa wysyłającego, pod warunkiem że zastosowanie to nie będzie sprzeczne z postanowieniami dwustronnych lub wielostronnych umów lotniczych, obowiązujących między Umawiającymi się Stronami.
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE.
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE.
W korespondencji urzędowej z organami Państwa przyjmującego urzędnicy konsularni posługują się językiem urzędowym używanym w okręgu konsularnym.
W dniu wejścia w życie niniejszej konwencji traci moc Konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Federacyjną Ludową Republiką Jugosławii, podpisana w Belgradzie dnia 17 listopada 1958 r.
Na dowód czego pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 24 lutego 1983 r.
Z dniem 5 grudnia 2008 r. nin. umowa zachowuje moc obowiązującą w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Macedonii, zgodnie z pkt 10 załącznika nr 1 do Porozumienia między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Macedonii o uregulowaniu dwustronnych stosunków traktatowych, podpisanego w Warszawie 9 maja 2007 r. (Dz.U.09.27.163).
Z dniem 9 lipca 2010 r. nin. umowa zachowuje moc obowiązującą w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a a Czarnogórą, zgodnie z pkt 13 załącznika nr 1 do Porozumienia·między Rzecząpospolitą Polską a Czarnogórą o uregulowaniu dwustronnych stosunków traktatowych, zawartego w Podgoricy dnia 23 kwietnia 2009 r. (M.P.11.74.739).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (5)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (3)
- Czarnogóra-Polska. Porozumienie o uregulowaniu dwustronnych stosunków traktatowych. Podgorica.2009.04.23.
- Macedonia-Polska. Porozumienie o uregulowaniu dwustronnych stosunków traktatowych. Warszawa.2007.05.09.
- Bośnia i Hercegowina-Polska. Porozumienie o sukcesji prawnej Bośni i Hercegowiny w stosunku do umów zawartych między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Federacyjną Republiką Jugosławii. Sarajewo.2006.12.22.