Jugosławia-Polska. Konwencja Konsularna. Belgrad.1958.11.17.
Dz.U.1959.51.311
Akt utracił mocKONWENCJA KONSULARNA MIĘDZY POLSKĄ RZECZĄPOSPOLITĄ LUDOWĄ A FEDERACYJNĄ LUDOWĄ REPUBLIKĄ JUGOSŁAWII
podpisana w Belgradzie dnia 17 listopada 1958 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 listopada 1958 r. podpisana została w Belgradzie Konwencja Konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Federacyjną Ludową Republiką Jugosławii o następującym brzmieniu dosłownym:
KONWENCJA KONSULARNA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Federacyjną Ludową Republiką Jugosławii
Polska Rzeczpospolita Ludowa i Federacyjna Ludowa Republika Jugosławii w dążeniu do uregulowania w duchu przyjaźni i współpracy wzajemnych stosunków konsularnych postanowiły zawrzeć Konwencję Konsularną.
W tym celu Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydent Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii wyznaczyli swych Pełnomocników, a mianowicie:
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Henryka GROCHULSKIEGO, Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Federacyjnej Ludowej Republice Jugosławii,
Prezydent Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii Dr Milana BARTOŠA, Ambasadora Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii w Sekretariacie Państwa do Spraw Zagranicznych.
Po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, Pełnomocnicy zgodzili się na następujące postanowienia:
Definicje
Definicje
W rozumieniu niniejszej Konwencji:
Tworzenie konsulatów i ustanawianie konsulów
Tworzenie konsulatów i ustanawianie konsulów
Każda z Umawiających się Stron może tworzyć konsulaty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Państwo przyjmujące zachowuje prawo sprzeciwienia się utworzeniu konsulatu w każdej miejscowości z wyjątkiem takiej, w której istnieje już konsulat państwa trzeciego.
W konsulacie może być zatrudniona niezbędna ilość pracowników zarówno obywateli państwa wysyłającego, jak i obywateli państwa przyjmującego. Konsul poda do wiadomości na piśmie właściwym organom państwa przyjmującego personalia i charakter służbowy tych pracowników.
W razie powstania przeszkody w wykonywaniu przez konsula działalności urzędowej wskutek jego śmierci, choroby, przejściowej nieobecności, odwołania lub z innych przyczyn, pracownik jednego z konsulatów lub przedstawicielstwa dyplomatycznego w państwie przyjmującym będzie uprawniony do tymczasowego wykonywania działalności urzędowej konsula pod warunkiem, że jego urzędowy charakter jako zastępcy konsula zostanie uprzednio zakomunikowany na piśmie właściwym organom państwa przyjmującego. Będzie on korzystać w czasie zastępowania konsula z praw, przywilejów i immunitetów, jakie niniejsza Konwencja przyznaje konsulowi.
Przywileje i immunitety
Przywileje i immunitety
Państwo przyjmujące udzieli konsulowi i pracownikom konsulatu wszelkiej pomocy potrzebnej przy wykonywaniu ich działalności urzędowej.
1. Na budynku, w którym mieści się konsulat, oraz na jego ogrodzeniu konsul może umieszczać godło państwa wysyłającego z nazwą konsulatu w języku urzędowym tego państwa.
Archiwa konsulatu są nietykalne i organa państwa przyjmującego nie mogą przeglądać ich ani zatrzymywać. Archiwa te powinny być przechowywane oddzielnie od osobistych dokumentów konsula i pracowników konsulatu.
Pomieszczenia urzędowe konsulatu są nietykalne. Organa państwa przyjmującego mogą wkraczać do tych pomieszczeń tylko za zgodą konsula lub w przypadkach uzasadnionych poważnym interesem publicznym (np. pożar, pościg za przestępcą). Wkroczenie takie może się odbywać jedynie z należytym poszanowaniem zasady nietykalności archiwów konsulatu określonej w art. 9.
Konsul i pracownicy konsulatu posiadający obywatelstwo państwa wysyłającego zwolnieni są od płacenia składek na ubezpieczenia społeczne, przewidzianych przez prawo państwa przyjmującego. Ze zwolnienia tego nie korzystają pracownicy konsulatu mający miejsce stałego zamieszkania w państwie przyjmującym.
Funkcje konsula
Funkcje konsula
Konsul może bez szczególnego pełnomocnictwa zastępować przed sądami i innymi organami państwowymi w swym okręgu obywateli państwa wysyłającego, jeżeli z powodu nieobecności lub wskutek innych ważnych przyczyn nie mogą oni w odpowiednim czasie bronić osobiście swych praw i interesów ani nie ustanowili pełnomocników. Nie narusza to przepisów państwa przyjmującego, które prawo takiego zastępowania zastrzegają dla określonych osób.
W przypadku zatrzymania lub aresztowania obywatela państwa wysyłającego - organa państwa przyjmującego zawiadomią o tym niezwłocznie właściwego konsula.
Konsul może:
Konsul może, jeżeli obie strony posiadają obywatelstwo państwa wysyłającego, przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński i sporządzać akty małżeństwa. Konsul zawiadomi właściwy organ państwa przyjmującego o każdym zawartym przed nim związku małżeńskim.
Właściwy organ państwa przyjmującego zawiadomi niezwłocznie konsula o każdym przypadku śmierci obywatela państwa wysyłającego, przesyłając konsulowi odpis skrócony aktu zgonu, który wydaje się bez opłat i zwrotu kosztów rzeczywistych. Jeżeli odpis taki nie może być sporządzony bez zwłoki, właściwy organ dostarczy go w terminie późniejszym.
w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 10.000 złotych
w Federacyjnej Ludowej Republice Jugosławii 130.000 dinarów,
a żadna z osób uprawnionych do spadku nie zamieszkuje na terytorium państwa przyjmującego ani nie jest reprezentowana, wówczas spadek ten, jeżeli spadkobiercy inaczej nie postanowią, przekazuje się konsulowi na jego żądanie bez uprzedniego postępowania spadkowego. Wysokość kwot określonych w niniejszym ustępie może być zmieniona przez Umawiające się Strony w drodze wymiany not.
Jeżeli organ państwa przyjmującego uzyska informacje, że w toczącym się przed nim postępowaniu spadkowym zainteresowany jest obywatel państwa wysyłającego, zawiadomi o tym konsula tego państwa.
Postanowienia art. 30, 31 i 32 stosują się również w przypadku śmierci obywatela państwa wysyłającego, który jako kapitan lub członek załogi statku państwa przyjmującego zmarł na morzu lub na lądzie w jakimkolwiek kraju.
Gdy statek państwa wysyłającego przybędzie do portu w państwie przyjmującym, kapitan i członkowie załogi będą mogli porozumiewać się z właściwym konsulem. Po dokonaniu odprawy konsul będzie mógł udać się na statek.
Konsul może odwiedzać w portach położonych w jego okręgu statki jakiejkolwiek bandery udające się do portów państwa wysyłającego.
Postanowień art. 37 i 38 nie stosuje się do czynności urzędowych podejmowanych przez sądy lub inne organa państwa przyjmującego, a dotyczących bezpieczeństwa statku, osób i ładunku, względnie nadzoru sanitarnego lub kontroli paszportowej albo też mających na celu zapobieganie lub wykrywanie wykroczeń celnych bądź zajęcie towarów.
W przypadku gdy na wybrzeżu lub w pobliżu wybrzeża państwa przyjmującego znajdą się przedmioty należące do statku państwa wysyłającego, który uległ awarii, lub do jego ładunku, zapasów bądź wyposażenia, konsul może, jako przedstawiciel właściciela lub innych uprawnionych osób, podjąć wszelkie środki w celu zabezpieczenia tych przedmiotów lub rozporządzania nimi, jeżeli te osoby same lub przez swych pełnomocników nie podjęły odpowiednich kroków.
Postanowienia niniejszej Konwencji odnoszące się do żeglugi morskiej stosują się odpowiednio do żeglugi powietrznej z wyjątkiem przepisów sprzecznych z powszechnie przyjętymi zwyczajami lotniczymi lub z postanowieniami umów międzynarodowych obowiązujących obie Umawiające się Strony.
Konsul może pobierać opłaty z tytułu wykonywania czynności urzędowych, przewidziane przez prawo państwa wysyłającego, lecz bez stosowania środków przymusowych.
Postanowienia ogólne i końcowe
Postanowienia ogólne i końcowe
W korespondencji z organami i instytucjami państwa przyjmującego konsul posługuje się językiem urzędowym względnie jednym z języków urzędowych tego państwa.
Postanowienia części IV niniejszej Konwencji dotyczące praw i obowiązków konsulów stosują się do kierownika wydziału konsularnego przedstawicielstwa dyplomatycznego każdej z Umawiających się Stron, jeżeli powierzenie mu tej funkcji zostanie notyfikowane drugiej Umawiającej się Stronie. Nie narusza to przywilejów i immunitetów dyplomatycznych takiej osoby.
Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się zapewnić drugiej Umawiającej się Stronie traktowanie jej jako państwa najbardziej uprzywilejowanego we wszystkim, co się tyczy przywilejów, immunitetów, praw i funkcji konsulów i pracowników konsulatów. Żadna z Umawiających się Stron nie będzie jednak mogła powoływać się na klauzulę największego uprzywilejowania i żądać innych lub dalej idących przywilejów, immunitetów i praw niż te, które sama przyznaje konsulom i pracownikom konsulatów drugiej Umawiającej się Strony.
Postanowienia niniejszej Konwencji nie mogą być interpretowane w ten sposób, że uprawnienia przyznane w niej konsulom w celu obrony praw obywateli państwa wysyłającego wykluczają lub ograniczają pojmowanie tych praw według ogólnie przyjętych zasad prawa międzynarodowego.
Konwencja niniejsza wymaga ratyfikacji i wchodzi w życie w trzydzieści dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Warszawie.
Konwencja niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony i zachowuje moc obowiązującą do upływu sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia jej drogą notyfikacji przez jedną z Umawiających się Stron.
Konwencję niniejszą sporządzono w Belgradzie dnia 17 listopada 1958 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i serbsko-chorwackim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.
Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy obu Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie ona niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 27 stycznia 1959 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »