Japonia-Polska. Układ o handlu i żegludze. Tokio.1978.11.16.
Dz.U.1981.7.29
Akt obowiązującyUKŁAD
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o handlu i żegludze,
podpisany w Tokio dnia 16 listopada 1978 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 16 listopada 1978 r. został podpisany w Tokio Układ między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o handlu i żegludze w następującym brzmieniu:
UKŁAD
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o handlu i żegludze.
Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Japonii, kierując się pragnieniem umacniania więzów przyjaźni i wzajemnej współpracy między obu krajami oraz
potwierdzając swoje zainteresowanie w popieraniu, ułatwianiu i tworzeniu bardziej sprzyjających warunków stałego rozwoju stosunków między obu krajami w dziedzinach handlu, gospodarki i żeglugi,
postanowiły zawrzeć Układ o handlu i żegludze, oparty na zasadach równości i wzajemnych korzyści, i w tym celu wyznaczyły swych Pełnomocników: (pominięto),
którzy po przedstawieniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, uzgodnili, co następuje:
Umawiające się Strony będą, zgodnie ze swymi odpowiednimi ustawami i innymi przepisami, dążyć do wzajemnie korzystnej współpracy, mającej na celu rozszerzanie handlu oraz wcmacnianie stosunków gospodarczych między obu krajami i zachęcać do podejmowania inicjatyw i środków sprzyjających tym celom.
Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 1 artykułu 2 niniejszego układu każda Umawiająca się Strona przyzna, zgodnie ze swymi ustawami i innymi przepisami, najbardziej uprzywilejowane traktowanie w odniesieniu do zwalniania z opłat celnych i należności następujących artykułów drugiej Umawiającej się Strony, które są czasowo wwiezione na jej terytorium i z powrotem z niego wywiezione:
Postanowienia powyższego artykyłu nie mają zastosowanie do żeglugi kabotażowej. Jednakże rejsy statków handlowych jednej Umawiającej się Strony z portu do portu drugiej Umawiającej się Strony, odbywane zgodnie z ustawami i innymi przepisami tej drugiej Umawiającej się Strony, w celu wyokrętowania wszystkich lub części pasażerów bądź wyładowania całości lub części ładunków przywiezionych z zagranicy albo w celu wzięcia na statek wszystkich lub części pasażerów bądź łądunków z przeznaczeniem do innego obcego kraju, nie będą uważane za wspomnianą wyżej żeglugę kabotażową.
W razie rozbicia, uszkodzenia na morzu lub przymusowego zawinięcia statku do portu, jedna Umawiająca się Strona udzieli statkom drugiej Umawiającej się Strony oraz ich załogom, pasażerom i ładunkom takiej samej pomocy i ochrony, jak również takich samych przywilejów i immunitetów, jakie przyznawane są w podobnych przypadkach przez pierwszą Umawiającą się Stronę jej własnym statkom oraz ich załogom, pasażerom i ładunkom. Towary ocalałe z takich statków będą zwalniane od wszelkich opłat celnych, chyba że zostaną wprowadzone na rynek wewnętrzny.
W razie zawinięcia statku jednej Umawiającej się Strony do portów lub innych miejsc zakotwiczenia drugiej Umawiającej się Strony urzędnik konsularny pierwszej Umawiającej się Strony ma prawo udzielenia wszelkiej pomocy temu statkowi oraz jego załodze i pasażerom.
Umawiające się Strony, stosownie do właściwych umów międzynarodowych, których są stronami, oraz zgodnie z ich odpowiednimi ustawami i innymi przepisami, będą podejmować odpowiednie środki mające na celu ułatwianie transportu i łączności między obu krajami.
Wszelkie płatności między Umawiającymi się Stronami będą dokonywane przez upoważnione do tego banki w walutach wymienialnych, zgodnie z ustawami, przepisami i rozporządzeniami dewizowymi obowiązującymi w każdym z obu krajów.
Każda Umawiająca się Strona ustosunkuje się przychylnie do jakiejkolwiek sprawy związanej z wykonywaniem niniejszego układu, jaka może jej być przedstawiona przez drugą Umawiającą się Stronę, i stworzy odpowiednie warunki do przeprowadzenia konsultacji.
Umawiające się Strony, mając na uwadze osiągnięcie celów niniejszego układu, utworzą Wspólną Komisję. Będzie się ona zbierała w zasadzie raz w roku, na przemian w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i w Japonii. Szczegółowe zadania oraz regulamin Wspólnej Komisji zostaną ustalone przez Umawiające się Strony w odrębnym uregulowaniu.
Z dniem wejścia w życie niniejszego układu traci moc Traktat handlowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią, podpisany w Tokio dnia 26 kwietnia 1958 r.
Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy układ i opatrzyli go pieczęciami.
Sporządzono w Tokio dnia 16 listopada 1978 r. w dwóch egzemplarzach w języku angielskim.
PROTOKÓŁ
PROTOKÓŁ
Na dowód czego wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół i opatrzyli go pieczęciami.
Sporządzono w Tokio dnia 16 listopada 1978 r. w dwóch egzemplarzach w języku angielskim.
Po zaznajomieniu się z powyższym układem Rada Państwa uznała go i uznaje za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadcza, że jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 15 listopada 1979 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »