§ 20. - Izby zatrzymań.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.157.1852

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 2001 r.

§  20.

1. Osadzonego żołnierza zwalnia się niezwłocznie, gdy ustanie przyczyna osadzenia, a w szczególności, gdy:

1) wojskowy sąd garnizonowy wyda postanowienie o zwolnieniu,

2) prokurator wojskowy zarządzi zwolnienie zatrzymanego,

3) z zaświadczenia lekarskiego wynika, że dalsze osadzenie w izbie zatrzymań może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia zatrzymanego.

2. Żołnierza osadzonego w izbie zatrzymań zwalnia się nie później niż przed upływem 48 godzin od chwili zatrzymania, chyba że w tym czasie został on przekazany do dyspozycji sądu wojskowego, wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania, albo zostało mu doręczone postanowienie o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania.

3. Osadzonego żołnierza zwalnia się również wówczas, gdy w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu wojskowego nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania.

4. Decyzję o zwolnieniu osadzonego z przyczyny, o której mowa w ust.1 pkt 3, podejmuje organ, który podjął decyzję o osadzeniu zatrzymanego w izbie zatrzymań. Kopię decyzji doręcza się osadzonemu oraz żołnierzowi obsługi izby zatrzymań.