Art. 12. - Holandia-Polska. Umowa o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Warszawa.1979.09.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1981.31.168

Akt utracił moc

Wersja od: 7 listopada 1981 r.

Artykuł  12

Należności licencyjne.

1. Należności licencyjne, pochodzące z jednego z Państw, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże należności te mogą być opodatkowane w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych należności.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2 należności licencyjne uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym właściciel należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

4. Właściwe władze Państw uregulują drogą wspólnego porozumienia sposób stosowania postanowień ustępów 2 i 3.

5. Określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, każdego patentu, znaku towarowego, rozwiązania konstrukcyjnego lub modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej albo za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

6. Postanowień ustępów 1, 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Państw wykonuje w drugim Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie lub wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w tym Państwie, a prawa lub wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście należą do tego zakładu lub takiej stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

7. Uważa się, że należności licencyjne powstają w jednym z Państw, gdy dłużnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w jednym z Państw miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w jednym z Państw zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których została zawarta umowa zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład lub stała placówka pokrywa te należności, wówczas uważa się należności licencyjne za pochodzące z tego Państwa, w którym położony jest ten zakład lub ta stała placówka.

8. Jeżeli między dłużnikiem a wierzycielem będącym właścicielem należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone opłaty licencyjne - mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są płacone - przekraczają w stosunku do świadczenia podstawowego kwotę, którą dłużnik i wierzyciel będący właścicielem należności licencyjnych umówiliby bez tych stosunków, wówczas postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Państwa, przy uwzględnieniu innych przepisów niniejszej umowy.