Dział 2 - POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE - Hiszpania-Polska. Porozumienie Administracyjne w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. Warszawa.2003.06.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.28.246

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

DZIAŁ  II

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE

Rozdział  1

Świadczenia zdrowotne

Artykuł  6

Świadczenia zdrowotne dla członków rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek

1. W celu stosowania artykułu 8 Konwencji członkowie rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek zobowiązani są zarejestrować się w instytucji miejsca zamieszkania potwierdzającej prawo do świadczeń zdrowotnych, przedkładając formularz wydany przez instytucję właściwą, który poświadcza prawo do tych świadczeń i okres, w którym mogą być one udzielane.

W przypadku gdy osoba, która występuje o świadczenia zdrowotne, nie może przedstawić formularza, o którym mowa w niniejszym artykule, instytucja miejsca zamieszkania wystąpi do właściwej instytucji w celu jego uzyskania.

Formularz ten zachowuje ważność w okresie wskazanym w nim przez instytucję właściwą, o ile wymieniona instytucja miejsca zamieszkania nie otrzyma od instytucji właściwej zawiadomienia na odpowiednim formularzu o zawieszeniu, utracie lub zmianie tego prawa.

2. Instytucja miejsca zamieszkania potwierdzająca uprawnienia do świadczeń zdrowotnych zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą o każdej rejestracji, jakiej dokonuje w oparciu o swoje ustawodawstwo zgodnie z postanowieniem ustępu 1.

3. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, albo członkowie ich rodzin, zobowiązani są powiadomić instytucję miejsca zamieszkania, o której mowa w ustępach 1 i 2, o każdorazowej zmianie ich sytuacji, która może wpłynąć na zmianę prawa członków rodziny do świadczeń zdrowotnych.

Wymieniona instytucja miejsca zamieszkania zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą o każdej znanej sobie zmianie mającej wpływ na prawo do korzystania ze świadczeń zdrowotnych.

Artykuł  7

Świadczenia zdrowotne dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin

1. W celu stosowania artykułu 9 ustęp 2 Konwencji osoba posiadająca uprawnienia do emerytury lub renty, która zamieszkuje na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zobowiązana jest do przedłożenia instytucji miejsca zamieszkania potwierdzającej prawo do świadczeń zdrowotnych formularza wystawionego przez instytucję właściwą, poświadczającego prawo do świadczeń zdrowotnych dla niej oraz członków jej rodziny. Formularz ten zachowuje ważność do chwili, gdy instytucja właściwa nie zawiadomi o zawieszeniu, utracie lub zmianie zakresu tego prawa.

Jeżeli osoba, o której mowa w niniejszym artykule, nie przedłoży tego formularza, instytucja miejsca zamieszkania ma obowiązek wystąpić do instytucji właściwej z wnioskiem o jego wystawienie.

2. Instytucja miejsca zamieszkania, na podstawie formularza, o którym mowa w ustępie 1, ustala w oparciu o swoje ustawodawstwo członków rodziny i dokonuje rejestracji emeryta lub rencisty oraz uprawnionych członków jego rodziny, zawiadamiając o tym instytucję właściwą.

3. Emeryt lub rencista zobowiązany jest do poinformowania instytucji miejsca zamieszkania o każdorazowej zmianie mającej wpływ na jego oraz członków jego rodziny prawo do świadczeń zdrowotnych.

Instytucja miejsca zamieszkania zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą o każdej znanej sobie zmianie mogącej mieć wpływ na prawo do świadczeń zdrowotnych.

Artykuł  8

Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz członków rodzin pracowników oraz osób pracujących na własny rachunek

1. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz członków rodziny pracownika oraz osoby pracującej na własny rachunek, o których mowa w artykule 8 Konwencji, będą zwracane przez instytucję właściwą na rzecz instytucji, która udzieliła danych świadczeń, w oparciu o ustaloną kwotę, maksymalnie zbliżoną do wartości rzeczywistych kosztów, określanych na każdy rok kalendarzowy.

2. Określenie kwoty, o której mowa w ustępie 1, nastąpi przez pomnożenie średniego rocznego kosztu świadczeń zdrowotnych przypadających na jedną rodzinę przez średnią roczną liczbę rodzin, które należy uwzględnić, a następnie pomniejszenie otrzymanego wyniku o 20 %.

3. Elementy obliczeń niezbędne do ustalenia kwoty, o której mowa w ustępie 1, określa się według następujących zasad:

a) średni koszt roczny na rodzinę dla każdej Umawiającej się Strony otrzymuje się, dzieląc kwotę wydatków rocznych związanych z całością świadczeń zdrowotnych spełnionych przez instytucję danej Umawiającej się Strony dla ogółu członków rodzin pracowników lub osób pracujących na własny rachunek, podległych ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, przez średnią roczną liczbę tych pracowników i osób pracujących na własny rachunek, którzy mają członków rodziny,

b) średnia roczna liczba rodzin, którą należy uwzględnić, odpowiada średniej rocznej liczbie pracowników i osób pracujących na własny rachunek podległych ustawodawstwu jednej Umawiającej się Strony, których członkowie rodzin są uprawnieni do korzystania ze świadczeń zdrowotnych, jakie ma spełniać instytucja drugiej Umawiającej się Strony.

4. Liczbę rodzin, którą należy uwzględnić zgodnie z postanowieniami ustępu 3 litera b), ustala się na podstawie spisu prowadzonego w tym celu przez instytucję miejsca zamieszkania, opartego na dokumentach uzasadniających uprawnienia zainteresowanych, dostarczonych przez instytucję właściwą.

Artykuł  9

Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin

1. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych emerytom i rencistom oraz członkom ich rodzin, o których mowa w artykule 9 ustęp 2 Konwencji, będą zwracane przez instytucję właściwą na rzecz instytucji, która udzieliła świadczeń, w oparciu o ustaloną kwotę, maksymalnie zbliżoną do rzeczywistych kosztów, określonych na każdy rok kalendarzowy.

2. Określenie kwoty, o której mowa w ustępie 1, nastąpi przez pomnożenie średniego rocznego kosztu świadczeń zdrowotnych, przypadających na osobę w rozumieniu ustępu 3 litera a), przez średnią roczną liczbę emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, których trzeba uwzględnić w rozumieniu ustępu 3 litera b), a następnie pomniejszenie otrzymanego wyniku o 20 %.

3. Elementy obliczeń dla ustalenia kwoty, o której mowa w ustępie 1, określa się według następujących zasad:

a) średni koszt roczny na osobę dla każdej Umawiającej się Strony oblicza się, dzieląc kwotę wydatków rocznych na świadczenia zdrowotne, udzielone przez instytucję Umawiającej się Strony ogółowi emerytów i rencistów, którym świadczenia są wypłacane na podstawie ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony, wliczając w tę kwotę koszt świadczeń udzielonych członkom ich rodzin, przez średnią roczną liczbę tych emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin,

b) średnia roczna liczba emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, którą należy uwzględnić, odpowiada średniej rocznej liczbie emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin zamieszkujących na terytorium jednej z Umawiających się Stron, którzy są uprawnieni do korzystania ze świadczeń zdrowotnych obciążających instytucję drugiej Umawiającej się Strony.

4. Liczbę emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, którą należy uwzględnić zgodnie z postanowieniami ustępu 3 litera b), ustala się na podstawie spisu prowadzonego w tym celu przez instytucję miejsca zamieszkania w oparciu o dokumenty uzasadniające uprawnienia zainteresowanych, dostarczone przez instytucję właściwą dla potwierdzenia tych uprawnień.

Artykuł  10

Rozliczenie zwrotu kosztów świadczeń zdrowotnych

1. Rozliczenie zwrotu kosztów w oparciu o ustalone kwoty, o których mowa w artykułach 8 i 9 Porozumienia, będzie dokonywane corocznie za pośrednictwem instytucji łącznikowych.

W tym celu instytucja łącznikowa Umawiającej się Strony, która jest wierzycielem, przekaże, w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu roku kalendarzowego, do instytucji łącznikowej drugiej Umawiającej się Strony:

- formularz rozliczenia na członków rodzin każdego pracownika i osoby pracującej na własny rachunek (artykuł 8 Konwencji),

- formularz rozliczenia indywidualnego dla emeryta i rencisty oraz każdego członka jego rodziny (artykuł 9 ustęp 2 Konwencji).

Należność do zwrotu za każdy rok kalendarzowy oblicza się na podstawie liczby miesięcy, w których w danym roku kalendarzowym instytucja miejsca zamieszkania była zobowiązana do udzielenia świadczeń zdrowotnych, z uwzględnieniem miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego prawa i z wyłączeniem miesiąca, w którym prawo to ustało, chyba że ustało ono z końcem tego miesiąca. Miesięczna kwota, którą należy uwzględnić, odpowiada 1/12 ustalonej kwoty określonej w wyniku zastosowania postanowień artykułów 8 i 9 Porozumienia.

2. Po akceptacji wysokości ustalonych miesięcznych kwot przypadających na każdy rok przez każdą z Umawiających się Stron instytucja będąca wierzycielem jest zobowiązana zawiadomić instytucję dłużnika o rocznej wysokości kosztów podlegających zwrotowi.

3. Instytucje łącznikowe zobowiązane są dokonać przekazu należności w nieprzekraczalnym terminie 24 miesięcy od otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ustępie 2.

4. Rozbieżności w rozliczeniu zwrotu poszczególnych kosztów lub pozycji tego rozliczenia nie stanowią przeszkody dla dokonania wpłaty należności wynikającej z tej części rozliczeń, w której istnieje zgodność.

Jeżeli kwoty będące przedmiotem rozbieżności nie zostaną wpłacone w terminie 48 miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ustępie 2, ich rozliczenie zostanie rozpatrzone przez Komisję Mieszaną, o której mowa w artykule 36 ustęp 3 Konwencji.

Rozdział  2

Świadczenia pieniężne z tytułu czasowej niezdolności do pracy i macierzyństwa

Artykuł  11

Poświadczanie okresów ubezpieczenia

W celu stosowania artykułu 12 ustęp 2 Konwencji, w przypadku potrzeby zastosowania przez instytucję właściwą jednej z Umawiających się Stron zsumowania okresów ubezpieczenia w celu przyznania świadczeń pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy lub macierzyństwa, wymieniona instytucja właściwa jednej Umawiającej się Strony występuje do odpowiedniej instytucji drugiej Umawiającej się Strony o poświadczenie, w formie ustalonego formularza, okresów ubezpieczenia przebytych w świetle jej ustawodawstwa.

Rozdział  3

Świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, starości i z tytułu śmierci żywiciela rodziny

Artykuł  12

Wnioski o świadczenia

1. W celu ustalenia prawa do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy, starości oraz śmierci żywiciela rodziny zainteresowani powinni złożyć wniosek do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają miejsce zamieszkania i zgodnie z jej ustawodawstwem. Data złożenia wniosku w wymienionej instytucji uznana będzie za datę złożenia wniosku w instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony.

2. Jeżeli zainteresowani zamieszkują na terytorium Państwa trzeciego, powinni złożyć wniosek do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu oni sami bądź osoby, z których ubezpieczenia wywodzą prawo do świadczeń, podlegali ostatnio.

3. Jeżeli instytucja, która otrzymała wniosek, nie jest instytucją właściwą dla rozpatrywania danej sprawy, zgodnie z postanowieniami ustępów 1 i 2, przekaże bezzwłocznie wniosek, wraz z posiadaną dokumentacją, do instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski, ze wskazaniem daty jego otrzymania.

4. Jeżeli we wniosku o przyznanie świadczenia podane są wyłącznie okresy zatrudnienia lub ubezpieczenia zgodne z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, a zostanie on przedstawiony instytucji drugiej Umawiającej się Strony, wówczas wymieniona instytucja zobowiązana jest do bezzwłocznego przesłania wniosku instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski, ze wskazaniem daty jego otrzymania.

Artykuł  13

Postępowanie w sprawie świadczeń

1. Instytucja właściwa, do której należy rozpatrzenie wniosku, powinna wypełnić formularz ustanowiony w tym celu i bezzwłocznie przesłać jego dwa egzemplarze do instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski.

2. W przypadku wniosku o świadczenie z tytułu niezdolności do pracy, do formularza dołączone zostaną zaświadczenia lekarskie wydane przez służby medyczne upoważnione w każdej z Umawiających się Stron do oceny wyżej wymienionej niezdolności do pracy, zawierające:

- informację o stanie zdrowia pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek,

- przyczyny niezdolności do pracy,

- realną ocenę możliwości powrotu do zdrowia, o ile taka istnieje.

3. Instytucja właściwa, która otrzymała formularze, o których mowa w ustępie 1, zwraca instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony jeden egzemplarz formularza, w którym potwierdzone zostały okresy ubezpieczenia przebyte w świetle jej ustawodawstwa, data przyznania oraz wysokość świadczenia przyznanego przez tę instytucję.

4. Instytucje właściwe zobowiązane są pisemnie zawiadomić zainteresowanych o podjętej decyzji, a także o trybie i terminach składania odwołań od podjętej w ich sprawie decyzji, jakie przysługują im według ich ustawodawstwa.

5. Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron zobowiązane są przesłać instytucjom właściwym drugiej Umawiającej się Strony kopie podjętych decyzji w sprawach wszczętych w wyniku stosowania Konwencji.

6. Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron, jeżeli zajdzie taka potrzeba, mogą wzajemnie żądać udostępnienia informacji na temat wysokości świadczeń pobieranych przez świadczeniobiorców od drugiej Umawiającej się Strony.

Rozdział  4

Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej

Artykuł  14

Wnioski o świadczenia

1. Wnioski o przyznanie świadczeń przewidzianych w dziale III rozdział 7 Konwencji wnoszone są bezpośrednio do instytucji właściwej, z zastrzeżeniem ustępu 2.

2. Pracownicy w Hiszpanii lub pracownicy i osoby pracujące na własny rachunek w Polsce, którzy w momencie zaistnienia wypadku przy pracy lub stwierdzenia choroby zawodowej albo też pogorszenia się stanu zdrowia przebywają lub zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony innej niż Strona instytucji właściwej, uprawnieni są do złożenia wniosku o przyznanie świadczenia w instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na terytorium której przebywają lub zamieszkują.

Wniosek zostanie przesłany do instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski, wraz z dokumentacją lekarską, o ile taka istnieje, zawierającą opis zaistniałego wypadku oraz jego skutków, informacje na temat stwierdzenia choroby zawodowej lub pogorszenia się stanu zdrowia.

Artykuł  15

Postępowanie w sprawie świadczeń

1. W przypadkach, o których mowa w artykule 26 Konwencji, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, na terytorium której nastąpiło zaostrzenie choroby zawodowej, zobowiązana jest poinformować o tej sytuacji instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony, zwracając się do niej, o ile istnieje taka potrzeba, o przekazanie informacji dotyczących świadczenia udzielonego zainteresowanemu przez wymienioną instytucję właściwą, a także udostępnienie posiadanej dokumentacji lekarskiej dotyczącej tego przypadku. Instytucja właściwa, do której zwrócono się o powyższe informacje, zobowiązana jest przekazać je w możliwie najkrótszym terminie.

2. Instytucja właściwa zobowiązana do wypłacania świadczeń z tytułu zaostrzenia się choroby zawodowej informuje instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony o podjętej decyzji w tej sprawie.

3. W celu stosowania artykułu 32 Konwencji instytucja miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, która nie jest instytucją właściwą, zobowiązana jest do przeprowadzenia badań lekarskich i kontroli administracyjnej na wniosek i na koszt instytucji właściwej, zgodnie z jej ustawodawstwem.

Rozdział  5

Zasiłki rodzinne

Artykuł  16

Przyznanie prawa do zasiłków rodzinnych

1. W celu stosowania postanowień artykułu 20 ustępy 1 i 2 Konwencji pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek albo emeryt lub rencista zobowiązany jest do przedłożenia na przeznaczonym do tego celu formularzu wniosku skierowanego do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, w której jest ubezpieczony albo od której otrzymuje emeryturę lub rentę.

Do wniosku powinno być dołączone zaświadczenie dotyczące zamieszkałych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony członków rodziny pracownika, osoby pracującej na własny rachunek, emeryta lub rencisty wydane przez upoważnioną instytucję miejsca ich zamieszkania na ustalonym w tym celu formularzu.

Zaświadczenie to powinno być aktualizowane w razie zmiany sytuacji mającej wpływ na prawo do zasiłków rodzinnych lub na wniosek instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony.

2. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek albo emeryt lub rencista zobowiązany jest do powiadamiania instytucji właściwej o każdej zmianie:

a) sytuacji własnej lub członków jego rodziny, która może mieć wpływ na prawo lub wysokość przyznanych świadczeń,

b) liczby członków rodziny, na rzecz których przyznane zostały świadczenia,

c) miejsca zamieszkania członków rodziny.