Grecja-Polska. Traktat przyjaźni, koncyljacyjny i arbitrażowy. Warszawa.1932.01.04.
Dz.U.1932.66.614
Akt obowiązującyTRAKTAT
przyjaźni, koncyljacyjny i arbitrażowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecką
podpisany w Warszawie, dn. 4 stycznia 1932 r.
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem i wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
W dniu czwartym stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku podpisany został w Warszawie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Greckiej traktat przyjaźni, koncyljacyjny i arbitrażowy z dołączonym do niego protokółem dodatkowym o następującym brzmieniu dosłownym:
TRAKTAT PRZYJAŹNI,
koncyljacyjny i arbitrażowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecką.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
i
PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ
Powodując się dobremi stosunkami przyjaźni które szczęśliwie łączą ich odnośne narody;
szczerze pragnąc zapewnić w drodze postępowania pokojowego załatwienie sporów, które mogłyby powstać między ich krajami;
stwierdzając, że poszanowanie praw, ustalonych przez traktaty lub wynikających z prawa narodów, jest obowiązujące dla trybunałów międzynarodowych;
uznając, że prawa przysługujące każdemu Państwu mogą być zmienione tylko za jego zgodą;
uważając, że szczere przestrzeganie, pod auspicjami Ligi Narodów, postępowania pokojowego pozwala osiągnąć załatwienie wszystkich sporów międzynarodowych;
oceniając wysoko zawarte w rezolucji z dn. 26 września 1928 r. i zwrócone do wszystkich państw zalecenie Zgromadzenia Ligi Narodów zawierania konwencyj o pokojowem załawianiu sporów międzynarodowych;
zdecydowali urzeczywistnić w traktacie swój wspólny zamiar i wyznaczyli na swych Pełnomocników: (pominięto),
którzy, po wymianie swych odnośnych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
Wysokie Strony Umawiające się oświadczają uroczyście imieniem swoich ludów, że potępiają uciekanie się do wojny celem załatwienia sporów międzynarodowych i wyrzekają się jej jako narzędzia polityki narodowej w ich wzajemnych stosunkach.
Wysokie Strony Umawiające się uznają, że załatwianie lub rozstrzyganie wszystkich sporów bądź zatargów bez względu na ich naturę lub pochodzenie, które mogłoby powstać między Niemi, winno być osiągane zawsze tylko zapomocą środków pokojowych.
Szczera przyjaźń i stałe dobre porozumienie, które szczęśliwie istnieje między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Grecką zostają utoczyście potwierdzone.
O pokojowem postępowaniu wogóle.
O pokojowem postępowaniu wogóle.
O postępowaniu sądowem.
O postępowaniu sądowem.
Jeżeli spór zostanie wniesiony do Trybunału Rozjemczego, zgodnie z postanowieniami art. 6, al. 1, Strony ułożą zapis w których ustalą przedmiot sporu, wybór arbitrów i postępowanie jakie ma być stosowane. W braku dostatecznych wskazówek lub bliższego określenia w zapisie, stosowane będą w potrzebnej mierze postanowienia Konwencji Haskiej z dnia 18 października 1907 r. o pokojowem załatwianiu sporów międzynarodowych.
O koncyljacji.
O koncyljacji.
Wszelkie spory między Stronami, inne aniżeli te, które są przewidziane w art. 6 i z zastrzeżeniem postanowień art. 4, będą poddane obowiązkowo postępowaniu koncyljacyjnemu zanim będą mogły stać się przedmiotem postępowania arbitrażowego.
Strony wymienione w poprzednim artykule wnoszone będą do Stałej Komisji Koncyljacyjnej, utworzonej przez Strony w ciągu sześciu miesięcy po wejściu w życie niniejszego traktatu.
Jeżeli mianowanie komisarzy, mających być wyznaczonymi wspólnie, nie nastąpi w terminie przewidzianym w art. 10, zadanie dokonania niezbędnych nominacyj powierzone będzie trzeciemu Mocarstwu wybranemu przez Strony za wspólną zgodą lub, w razie nieosiągnięcia tej zgody, Prezydent Związku Szwajcarskiego będzie proszony o dokonanie tych mianowiań.
O ile Strony nie ułożą się inaczej, Stała Komisja Koncyljacyjna będzie się zbierała w miejscu wyznaczonem przez jej przewodniczącego; miejsce to nie będzie mogło wszakże, znajdować się na terytorjum żadnej ze Stron.
O postępowaniu arbitrażowem.
O postępowaniu arbitrażowem.
Jeżeli, w ciągu miesiąca następującego po zamknięciu prac Stałej Komisji Koncyljacyjnej, Strony nie dojdą do porozumienia, lub w wypadku przewidzianym w art. 6, al. 1, sprawa wniesiona będzie do Trybunału Rozjemczego, utworzonego, o ile Strony nie ułożą się inaczej, w sposób wskazany niżej.
Trybunał Rozjemczy składać się będzie z pięciu członków. Każda Strona zamianuje po jednym członku, który będzie mógł być wybrany z pośród jej obywateli. Dwaj inni arbitrzy i superarbiter będą wybrani za wspólną zgodą z pośród obywateli mocarstw trzecich; winni oni być różnych narodowości, nie mogą mieć miejsca swego zwykłego pobytu na terytorjum Stron, ani pozostawać w ich służbie.
Postanowienia ogólne.
Postanowienia ogólne.
Gdyby orzeczenie sądowe lub arbitrażowe stwierdzało że pewna decyzja powzięta lub zarządzenie nakazane przez jakąkolwiek władzę jednej ze Stron będących w sporze, jest całkowicie lub częściowo sprzeczną z prawem międzynarodowem i jeżeli prawo wewnętrzne tej Strony nie pozwalałoby wcale, bądź pozwalało w niedostatecznym tylko stopniu na uchylenie skutków tej decyzji lub tego zarządzenia, Stronie poszkodowanej będzie udzielone słuszne zadośćuczynienie innego rodzaju.
Spory dotyczące interpretacji niniejszego traktatu będą poddane Stałemu Trybunałowi Sprawiedliwości Międzynarodowej.
NA DOWÓD CZEGO, wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy traktat i wycisnęli na nim swe pieczęcie.
Sporządzono w Warszawie, dn. 4 stycznia 1932 r. w dwóch egzemplarzach.
PROTOKÓŁ DODATKOWY.
Na wypadek gdyby Polska ratyfikowała później klauzulę fakultatywną art. 36 Statutu Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej, odwołanie się do Trybunału Rozjemczego, przewidzianego w art. 6 będzie mogło mieć miejsce tylko za wspólną zgodą Stron.
W braku takiej zgody Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej pozostaje kompetentny w sprawie wszystkich sporów do których odnosi się powyższa klauzula. Rozumie się, że zobowiązanie to, z wyjątkiem specjalnego odmiennego porozumienia między obydwiema Stronami, podlegać będzie tym samym zastrzeżeniom i będzie trwało tak długo, jak akces Grecji i Polski do klauzuli fakultatywnej art. 36 Statutu Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej.
Warszawa, dn. 4 stycznia 1932.
Zaznajomiwszy się z powyższym traktatem uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.
NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dn. 8 kwietnia 1932.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »