Część 3 - UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY. - Grecja-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1977.08.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1979.12.82

Akt obowiązujący
Wersja od: 29 kwietnia 1979 r.

CZĘŚĆ  III

UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.

1.
Państwo przyjmujące udzieli urzędnikowi konsularnemu wszelkich ułatwień w wykonywaniu jego funkcji konsularnych i zastosuje odpowiednie środki w tym celu, aby członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swoją działalność urzędową i korzystać z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji.
2.
Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należytym szacunkiem i podejmie wszelkie odpowiednie środki do zapewnienia ochrony ich osoby, wolności i godności.
1.
Godło Państwa wysyłającego, wraz z odpowiednim napisem oznaczającym urząd konsularny, może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, lub na rezydencji kierownika tego urzędu.
2.
Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszana na budynku urzędu konsularnego, na rezydencji kierownika urzędu konsularnego, a także na jego środkach transportu, w czasie gdy są używane w celach urzędowych.

Państwo przyjmujące ułatwi Państwu wysyłającemu, zgodnie ze swoimi ustawami i innymi przepisami, uzyskanie pomieszczeń niezbędnych dla urzędu konsularnego, a w razie potrzeby również odpowiednich mieszkań dla członków urzędu konsularnego.

1.
Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego:
a)
nabywać na własność, posiadać lub użytkować tereny, budynki lub części budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję dla kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania dla innych członków urzędu konsularnego;
b)
budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych terenach;
c)
przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób nabytych lub zbudowanych.
2.
Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie prawa budowlanego i urbanistyki, mających zastosowanie na obszarze, na którym znajdują się tereny, budynki lub ich części przeznaczone na pomieszczenia konsularne.
1.
Pomieszczenia konsularne oraz rezydencja kierownika urzędu konsularnego są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej przez jednego z nich.
2.
Państwo przyjmujące ma szczególny obowiązek przedsięwzięcia wszelkich stosownych środków do ochrony pomieszczeń konsularnych przed jakimkolwiek wtargnięciem lub szkodą oraz do zapobieżenia jakiemukolwiek zakłóceniu spokoju urzędu konsularnego lub uchybieniu jego godności.

Pomieszczenia konsularne, rezydencja kierownika urzędu konsularnego, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji w celach obrony narodowej lub użyteczności publicznej. Jeżeli w tych celach niezbędne jest wywłaszczenie, powinny być przedsięwzięte wszelkie możliwe środki do uniknięcia utrudnienia wykonywania funkcji konsularnych i odpowiednie, efektywne odszkodowanie powinno być wypłacone Państwu wysyłającemu niezwłocznie po zakończeniu procedury wywłaszczeniowej.

1.
Pomieszczenia konsularne, a także rezydencja kierownika urzędu konsularnego, których właścicielem lub najemcą jest Państwo wysyłające, są wolne od wszelkich państwowych, terenowych lub komunalnych podatków i opłat, z wyjątkiem opłat pobieranych za świadczenie określonych usług.
2.
Zwolnień wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do podatków i opłat ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym.
3.
Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się również do środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla urzędu konsularnego.

Archiwa i dokumenty konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.

1.
Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu konsularnego we wszelkich celach urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem, przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędnikami konsularnymi Państwa wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może używać wszelkich odpowiednich środków łączności oraz kurierów dyplomatycznych lub konsularnych i korespondencji sporządzonej kodem lub szyfrem. Jednakże bagaż konsularny może być użyty jedynie do celów porozumiewania się urzędu konsularnego z rządem, przedstawicielstwem dyplomatycznym oraz urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego w Państwie przyjmującym. Urząd konsularny może jedynie za zgodą Państwa przyjmującego zainstalować nadajnik radiowy i używać go.
2.
Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna.
3.
Bagaż konsularny powinien posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jego charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową jak również dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie do użytku urzędowego.
4.
Bagaż konsularny nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jednakże gdy właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne powody sądzić, iż bagaż konsularny zawiera inne przedmioty niż wyżej wymienione, mogą one żądać, aby bagaż został otwarty w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa wysyłającego. Jeśli żądanie to nie zostanie spełnione, bagaż zostanie odesłany do miejsca, skąd pochodzi.
5.
Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający jego status i określający liczbę paczek stanowiących bagaż konsularny. Kurierem konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego nie posiadający stałego miejsca zamieszkania w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6.
Bagaż konsularny może być powierzony kapitanowi statku morskiego lub statku powietrznego. Kapitan będzie zaopatrzony w urzędowy dokument, określający liczbę paczek stanowiących bagaż konsularny; jednakże nie będzie on uważany za kuriera konsularnego. Członek urzędu konsularnego może swobodnie odebrać bagaż konsularny bezpośrednio od kapitana statku morskiego lub powietrznego i przekazać mu taki bagaż w ten sam sposób.
1.
Kierownik urzędu konsularnego korzysta z immunitetu jurysdykcyjnego w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych w Państwie przyjmującym. Korzysta on z nietykalności osobistej i w związku z tym nie podlega aresztowaniu, zatrzymaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
2.
Urzędnicy konsularni, oprócz kierownika urzędu konsularnego, oraz pracownicy konsularni korzystają z immunitetu jurysdykcyjnego w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych w Państwie przyjmującym w odniesieniu do czynności dokonanych w wykonywaniu ich funkcji. Nie podlegają aresztowaniu, zatrzymaniu lub ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie w odniesieniu do czynności dokonanych poza zakresem ich funkcji, z wyjątkiem popełnienia poważnego przestępstwa, które według prawa Państwa przyjmującego zagrożone jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą i to na podstawie decyzji wydanej przez organy tego Państwa, właściwe w sprawach karnych. Poza powyższymi wypadkami osoby wyżej wymienione nie mogą być uwięzione ani poddane ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, chyba że w wykonaniu prawomocnego wyroku sądowego.
3.
W razie wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi urzędu konsularnego bądź w razie jego aresztowania, zatrzymania lub ograniczenia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie kierownika urzędu konsularnego.
4.
W razie wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi urzędu konsularnego będzie ono prowadzone szybko oraz w sposób, który najmniej utrudniałby wykonywanie obowiązków służbowych w urzędzie konsularnym.
5.
Postanowienie ustępu 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania, jeśli chodzi o:
a)
powództwa z zakresu prawa rzeczowego dotyczącego prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium Państwa przyjmującego, chyba że kierownik urzędu konsularnego posiada je w imieniu Państwa wysyłającego do celów urzędu konsularnego;
b)
powództwa dotyczącego spadkobrania, w którym kierownik urzędu konsularnego występuje jako wykonawca testamentu, administrator, spadkobierca lub zapisobierca w charakterze osoby prywatnej, a nie w imieniu Państwa wysyłającego;
c)
powództwa dotyczącego wszelkiego rodzaju działalności zawodowej lub handlowej, wykonywanej przez kierownika urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym, poza jego funkcjami urzędowymi.
6.
Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw cywilnych:
a)
wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa wysyłającego;
b)
wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku w Państwie przyjmującym, spowodowanej przez pojazd, statek morski lub statek powietrzny.
1.
Członkowie urzędu konsularnego mogą być wzywani do składania zeznań w charakterze świadków, na żądanie organów sądowych lub administracyjnych Państwa przyjmującego. Jednakże żadne środki przymusu lub sankcje nie mogą być wobec nich stosowane.
2.
Organ wzywający do złożenia zeznań nie może utrudniać urzędnikowi lub pracownikowi konsularnemu wykonywania funkcji. Może on przyjąć takie zeznanie w jego mieszkaniu lub urzędzie konsularnym lub przyjąć od niego oświadczenie na piśmie, w razie gdy jest to możliwe.
3.
Członkowie urzędu konsularnego nie są obowiązani do składania zeznań co do faktów związanych z wykonywanymi funkcjami ani do przedkładania urzędowej korespondencji i dokumentów dotyczących tych faktów. Mają oni również prawo odmowy złożenia zeznań w charakterze rzeczoznawców w zakresie prawa Państwa wysyłającego.
1.
Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w artykułach 19 i 20. To zrzeczenie się będzie zawsze wyraźne i zakomunikowane Państwu przyjmującemu na piśmie.
2.
Wszczęcie przez urzędnika konsularnego lub pracownika konsularnego postępowania w wypadku, w którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego, bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3.
Zrzeczenie się immunitetu od jurysdykcji w odniesieniu do postępowania sądowego lub administracyjnego nie jest uważane za zrzeczenie się immunitetu w stosunku do środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.

Państwo przyjmujące zwolni członków urzędu konsularnego od wszelkich obowiązków wojskowych (rekwizycji, kontrybucji, zakwaterowania itd.) lub innych świadczeń osobistych o charakterze publicznym.

Członkowie urzędu konsularnego zwolnieni są od wszelkich obowiązków przewidzianych w ustawach i innych przepisach Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji cudzoziemców, zezwoleń na pobyt i zezwoleń na zatrudnienie oraz innych formalności dotyczących cudzoziemców.

1.
Członkowie urzędu konsularnego zwolnieni są od wszelkich podatków i opłat państwowych, terenowych i komunalnych, z wyjątkiem:
a)
podatków pośrednich, które normalnie wliczane są w cenę towarów i usług;
b)
podatków i opłat od prywatnych nieruchomości położonych na terytorium Państwa przyjmującego;
c)
podatków spadkowych i podatków od przeniesienia prawa własności, pobieranych przez Państwo przyjmujące, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 26;
d)
podatków i opłat od wszelkiego rodzaju prywatnych dochodów, mających swe źródło w Państwie przyjmującym;
e)
opłat pobieranych za świadczenie usług;
f)
opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i skarbowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16.
2.
Członkowie urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których płace nie są zwolnione od podatku od wynagrodzeń w Państwie przyjmującym, będą wypełniać obowiązki nakładane przez przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatku od wynagrodzeń.
1.
Zgodnie ze swymi ustawami i innymi przepisami Państwo przyjmujące zezwala na wwóz i wywóz oraz przyznaje zwolnienie z wszelkich opłat celnych i innych opłat z tym związanych, z wyjątkiem opłat za składowanie, przewóz i podobne usługi:
a)
przedmiotów przeznaczonych do użytku służbowego urzędu konsularnego;
b)
przedmiotów przeznaczonych do użytku osobistego urzędnika konsularnego, m.in. przedmiotów przeznaczonych do urządzenia się.
2.
Pracownicy konsularni korzystają ze zwolnień przewidzianych pod literą b) ustępu 1 niniejszego artykułu w odniesieniu do przedmiotów sprowadzonych w momencie pierwszego urządzania się.
3.
Wyrażenie "przedmioty" obejmuje również środki transportu.
4.
Urzędnicy konsularni i członkowie ich rodzin zwolnieni są od rewizji bagażu osobistego, chyba że istnieją poważne podstawy do przypuszczenia, że zawiera on przedmioty nie podlegające zwolnieniom określonym w ustępie 1 litera b) niniejszego artykułu lub przedmioty, których wwóz lub wywóz jest zabroniony przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego bądź podlega przepisom Państwa przyjmującego dotyczącym kwarantanny. W takich wypadkach rewizja może być przeprowadzona jedynie w obecności urzędnika konsularnego, członka jego rodziny lub osoby przez nich upoważnionej.

W razie śmierci członka urzędu konsularnego Państwo przyjmujące:

a)
zezwoli na wywóz ruchomego mienia pozostałego po osobie zmarłej, z wyjątkiem mienia nabytego w Państwie przyjmującym, którego wywóz był zabroniony w chwili śmierci tej osoby;
b)
nie będzie pobierać podatków spadkowych ani podatków od przeniesienia prawa własności w odniesieniu do mienia ruchomego, które znajdowało się w Państwie przyjmującym jedynie w związku z przebywaniem w tym państwie osoby zmarłej, jako członka urzędu konsularnego.

Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewni wszystkim członkom urzędu konsularnego swobodę poruszania się i podróżowania na swym terytorium.

Środki transportu będące własnością Państwa wysyłającego i przeznaczone dla urzędu konsularnego lub będące własnością członków urzędu konsularnego podlegają w Państwie przyjmującym obowiązkowemu ubezpieczeniu.

Członkowie rodziny korzystają z przywilejów przewidzianych w artykułach 19 ustęp 3, 20 ustęp 3, 22, 23, 24, 25 ustęp 1 litera b) i ustęp 2 niniejszej konwencji, pod warunkiem że nie są obywatelami Państwa przyjmującego, nie mają stałego miejsca pobytu w tym Państwie i nie wykonują żadnej działalności zarobkowej. Członkowie rodziny kierownika urzędu konsularnego korzystają na tych samych warunkach z nietykalności osobistej przewidzianej w ustępie 1 artykułu 19 niniejszej konwencji.

Członkowie urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie, nie korzystają z przywilejów i immunitetów określonych w niniejszej konwencji, z wyjątkiem ustępu 3 artykułu 20.