Gospodarka paliwowo-energetyczna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.32.150

Akt utracił moc
Wersja od: 10 lipca 1981 r.

USTAWA
z dnia 30 maja 1962 r.
o gospodarce paliwowo-energetycznej.

Przepisy ogólne.

1.
Gospodarką paliwowo-energetyczną w rozumieniu niniejszej ustawy jest:
1)
racjonalne wykorzystanie zasobów energetycznych,
2)
wytwarzanie, przetwarzanie, przesyłanie, rozdzielanie, dostawa i użytkowanie paliw gazowych i energii,
3)
użytkowanie paliw stałych i ciekłych,
4)
eksploatacja urządzeń energetycznych.
2.
Realizacja zadań gospodarki paliwowo-energetycznej obejmuje również:
1)
ustalanie wymagań jakościowych paliw i energii oraz wskaźników ich zużycia,
2)
ustalanie warunków technicznych, którym ze względu na racjonalne i oszczędne użytkowanie paliw i energii powinny odpowiadać projektowanie i budowa urządzeń energetycznych,
3)
ustalanie kwalifikacji personelu zatrudnionego przy eksploatacji urządzeń energetycznych.
3.
Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi rodzaje urządzeń energetycznych, których eksploatacja, projektowanie lub budowa podlegają przepisom niniejszej ustawy.
1.
Celem gospodarki paliwowo-energetycznej jest racjonalne wykorzystanie zasobów energetycznych dla zaspokojenia potrzeb gospodarki narodowej i potrzeb ludności.
2.
Podstawą gospodarki paliwowo-energetycznej są roczne i wieloletnie plany gospodarcze, perspektywiczne plany rozwoju gospodarki narodowej oraz bilanse paliwowo-energetyczne.

Ilekroć w ustawie jest mowa:

1)
o "energii" - należy przez to rozumieć energię elektryczną i cieplną,
2) 1
o "paliwach" bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć paliwa stałe, ciekłe i gazowe,
3)
o "urządzeniach energetycznych" - należy przez to rozumieć maszyny, aparaty i przewody, a także ich zespoły przeznaczone do wytwarzania, przesyłania, rozdzielania i użytkowania energii lub paliw gazowych, przez które w stanie pracy przepływa odpowiedni rodzaj energii lub paliw,
4)
o "przesyłaniu: - należy przez to rozumieć przesyłanie paliw i energii, z wyłączeniem transportu drogowego, kolejowego, wodnego i powietrznego.

Organizacja gospodarki paliwowo-energetycznej.

1. 3
Przepisy w dziedzinie gospodarki paliwowo-energetycznej wydają:
1)
Minister Energetyki i Energii Atomowej w zakresie:
a)
wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, rozdzielania, dostawy i użytkowania energii elektrycznej i cieplnej,
b)
eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych,
c)
dysponowania mocą urządzeń energetycznych przyłączonych do wspólnej sieci elektrycznej i cieplnej,
d)
kwalifikacji personelu zatrudnionego przy eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych,
e)
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać projektowanie i budowa urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych,
2)
Minister Górnictwa w zakresie:
a)
wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, rozdzielania, dostawy i użytkowania paliw stałych, ciekłych i gazowych,
b)
eksploatacji urządzeń gazowniczych,
c)
dysponowania mocą urządzeń energetycznych przyłączonych do wspólnej sieci gazowej,
d)
kwalifikacji personelu zatrudnionego przy eksploatacji urządzeń gazowniczych,
e)
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać projektowanie i budowa urządzeń gazowniczych.
2. 4
Minister Gospodarki Materiałowej wydaje przepisy w dziedzinie gospodarki paliwowo-energetycznej w stosunku do jednostek gospodarki uspołecznionej w sprawach określonych w drodze rozporządzenia przez Radę Ministrów, po zasięgnięciu opinii odpowiednich komisji sejmowych.

1.
Kontrolę gospodarki paliwowo-energetycznej sprawuje Główny Inspektor Gospodarki Energetycznej oraz podległe mu terenowe inspektoraty gospodarki energetycznej.
2.
Do zakresu działania Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej należy:
1)
wykonywanie kontroli nad przestrzeganiem przepisów i zasad w dziedzinie gospodarki paliwowo-energetycznej,
2) 6
przygotowywanie informacji, opinii i wniosków w sprawach gospodarki paliwowo-energetycznej,
3)
opiniowanie programów rozwoju poszczególnych branż gospodarki narodowej i zamierzeń inwestycyjnych, w tym także modernizacyjnych, oraz kontrola rozwiązań technicznych i technologicznych pod względem zgodności z zasadami racjonalnej gospodarki paliwowo-energetycznej,
4)
występowanie z wnioskami co do stosowania środków zmierzających do racjonalnego użytkowania paliw i energii oraz nakazywanie stosowania odpowiednich środków w wypadkach zagrożenia bezpieczeństwa,
5)
sprawdzanie kwalifikacji osób zatrudnionych przy projektowaniu, budowie i eksploatacji urządzeń energetycznych.
3.
Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi:
1)
szczegółowy zakres działania i tryb postępowania Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej,
2)
organizację oraz zakres działania i tryb postępowania terenowych inspektoratów gospodarki energetycznej.
4. 7
Główny Inspektor Gospodarki Energetycznej podlega Ministrowi Gospodarki Materiałowej.
5. 8
Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Gospodarki Materiałowej powołuje i odwołuje Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej oraz jego zastępców.
6.
Główny Inspektor Gospodarki Energetycznej kieruje Głównym Inspektoratem Gospodarki Energetycznej.
7. 9
Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Gospodarki Materiałowej nada statut Głównemu Inspektoratowi Gospodarki Energetycznej.
8.
Prezes Rady Ministrów w drodze rozporządzenia ustala terytorialny zakres działania oraz siedziby terenowych inspektoratów gospodarki energetycznej.
9. 10
Rada Ministrów może upoważnić inne organy do sprawowania kontroli gospodarki paliwowo-energetycznej w określonym zakresie.
1. 11
W zakresie ustalonym przez Radę Ministrów w sprawach dotyczących inwestycji w dziedzinie gospodarki paliwowo-energetycznej jednostki gospodarki uspołecznionej uzgadniają swoje poczynania z Głównym Inspektorem Gospodarki Energetycznej.
2. 12
Niezależnie od uprawnień określonych w ust. 1 Główny Inspektor Gospodarki Energetycznej może występować z wnioskami o dokonywanie odpowiednich inwestycji i modernizacji potrzebnych dla realizacji zadań w zakresie gospodarki paliwowo-energetycznej.
1. 13
Minister Energetyki i Energii Atomowej w zakresie energii elektrycznej i cieplnej oraz Minister Górnictwa w zakresie paliw gazowych określają zasady przyłączania do wspólnej sieci poszczególnych urządzeń do wytwarzania, przetwarzania, przesyłania i rozdzielania paliw gazowych i energii oraz ich odbioru.
2. 14
Dysponowanie mocą urządzeń energetycznych przyłączonych do wspólnej sieci elektrycznej i cieplnej należy do Ministra Energetyki i Energii Atomowej, a gazowej - do Ministra Górnictwa, którzy mogą do tego upoważnić organy podległe.
3.
Przez dysponowanie mocą rozumie się w szczególności uprawnienia do:
1)
ustalania i zmiany programów pracy wytwórczych urządzeń energetycznych,
2)
udzielania zezwoleń na przerwanie pracy urządzeń energetycznych wytwórczych, przesyłowych, rozdzielczych dla celów remontu lub rezerwy,
3)
wydawania odbiorcom przyłączonym do wspólnej sieci poleceń ograniczenia pobieranej mocy w granicach zatwierdzonego planu ograniczeń,
4)
wydawania odbiorcom przyłączonym do wspólnej sieci, a posiadającym własne urządzenia wytwórcze elektryczne, cieplne lub gazowe, poleceń ograniczenia pracy tych urządzeń i zwiększenia pobierania mocy ze wspólnej sieci w granicach określonych umową.

Dla potrzeb planowej gospodarki paliwowo-energetycznej Rada Ministrów może dokonać podziału Państwa na okręgi energetyczne.

Eksploatacja urządzeń energetycznych.

1.
Eksploatacja określonych w trybie art. 1 ust. 3 urządzeń energetycznych może być prowadzona tylko pod kierownictwem i dozorem osób posiadających odpowiednie kwalifikacje.
2. 15
Minister Energetyki i Energii Atomowej w zakresie urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych oraz Minister Górnictwa w zakresie urządzeń gazowniczych określą w drodze rozporządzeń rodzaj kwalifikacji osób określonych w ust. 1 oraz tryb i zasady stwierdzania tych kwalifikacji.
1.
Usługi w zakresie konserwacji i naprawy określonych w trybie art. 1 ust. 3 urządzeń energetycznych wykonywać mogą tylko osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje.
2. 16
Minister Energetyki i Energii Atomowej w zakresie urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych oraz Minister Górnictwa w zakresie urządzeń gazowniczych określą w drodze rozporządzeń wydanych w porozumieniu z Ministrem Handlu Wewnętrznego i Usług rodzaj kwalifikacji osób określonych w ust. 1 oraz tryb i zasady stwierdzania tych kwalifikacji.
1.
Urządzenia energetyczne w przedsiębiorstwach (zakładach) przemysłowych i usługowych mogą obsługiwać tylko osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje.
2. 17
Minister Energetyki i Energii Atomowej w zakresie urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych oraz Minister Górnictwa w zakresie urządzeń gazowniczych określą w drodze rozporządzeń wykazy stanowisk, do których ma zastosowanie przepis ust. 1, rodzaj kwalifikacji oraz tryb i zasady ich stwierdzania.

Dostawa i odbiór paliw gazowych i energii.

Dostawa i odbiór paliw gazowych i energii następuje na podstawie umowy, zgodnie z przepisami o dostawie i użytkowaniu paliw i energii.

Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia zasady, wysokość i sposób obliczania odszkodowania przysługującego odbiorcy w przypadkach ograniczenia lub przerwy w dostawie albo pogorszenia parametrów dostarczanych paliw gazowych lub energii.

1.
Dla nowo inwestowanych urządzeń odbiorczych zamówienie dostawy paliw gazowych lub energii na przyszłe okresy następuje na podstawie umowy między zamawiającym a dostawcą.
2.
Umowa powinna w szczególności przewidywać wielkość poboru paliw gazowych lub energii w określonych terminach oraz cywilną odpowiedzialność stron w przypadku niedotrzymania w całości lub w części warunków umowy, zwłaszcza w przypadku, jeżeli jedna ze stron dokonała inwestycji urządzeń wytwórczych, przetwórczych, przesyłowych, rozdzielczych lub odbiorczych, a naruszenie warunków umowy przez drugą stronę uniemożliwiło pełne wykorzystanie dokonanych inwestycji.

Odbiorcy naruszający przepisy o dostawie i użytkowaniu paliw gazowych lub energii albo nie dotrzymujący warunków umowy, niezależnie od odpowiedzialności cywilnej i karnej, mogą być odłączeni od sieci. Za szkody i straty mogące wyniknąć z tytułu odłączenia w tym przypadku od sieci dostawca nie ponosi odpowiedzialności.

Produkcja i użytkowanie urządzeń.

1.
Urządzenia energetyczne i inne urządzenia służące do użytkowania paliw, a w szczególności przeznaczone do użytku w gospodarstwach domowych, powinny odpowiadać normom państwowym, zapewniać ekonomiczne i racjonalne ich użytkowanie oraz pełne bezpieczeństwo obsługi i otoczenia.
2. 18
Główny Inspektor Gospodarki Energetycznej w porozumieniu z ministrem sprawującym nadzór nad produkcją urządzeń, o których mowa w ust. 1, może uzależnić dopuszczenie do ruchu lub do obrotu określonego urządzenia od spełnienia oznaczonych warunków technicznych oraz wprowadzić obowiązek oznaczania przez wytwórcę przy pomocy trwałego znaku dopuszczenia tego urządzenia do ruchu lub do obrotu.
3. 19
Minister Gospodarki Materiałowej może zakazać użytkowania określonego urządzenia, które nie spełnia wymagań określonych w ust. 1.

Przepisy karne.

1.
Kto narusza przepisy art. 7 ust. 2 i 3, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12, art. 16 ust. 2 i 3 albo wykracza przeciw nakazom lub zakazom wydanym na podstawie tych przepisów przez właściwe organy

- podlega karze grzywny do 4.500 zł.

2.
Tej samej karze podlega, kto:
1) 20
narusza przepisy wydane na podstawie art. 4, art. 7 ust. 1 albo wykracza przeciw nakazom lub zakazom wydanym na podstawie tych przepisów przez właściwe organy,
1a) 21
pobiera energię elektryczną, cieplną lub paliwa gazowe, bez umowy lub wbrew umowie zawartej z dostawcą,
1b) 22
powoduje uszkodzenie urządzeń służących do przesyłania i rozdzielania energii elektrycznej, cieplnej lub paliw gazowych,
2) 23
umyślnie uniemożliwia lub utrudnia sprawowanie nadzoru i kontroli uprawnionym organom (art. 5 ust. 1).
3. 24
Orzekanie w sprawach wymienionych w ust. 1 i 2 następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
4.
Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do pracowników jednostek gospodarki uspołecznionej w zakresie pracy w tych jednostkach (art. 18 ust. 1).

Odpowiedzialność pieniężna jednostek gospodarki uspołecznionej i ich pracowników.

1. 25
Osoby odpowiedzialne za gospodarkę paliwowo-energetyczną w jednostce gospodarki uspołecznionej oraz pracownicy tej jednostki dopuszczający się naruszeń, o których mowa w art. 17 ust. 1 i 2

- podlegają karze pieniężnej od 100 zł do 10.000 zł.

2. 26
Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada organ podległy Głównemu Inspektorowi Gospodarki Energetycznej. Od nałożonej kary przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej.
3.
Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia osoby odpowiedzialne za gospodarkę paliwowo-energetyczną w rozumieniu ust. 1 oraz zasady i tryb postępowania przy wymierzaniu i ściąganiu kary pieniężnej.
4. 27
(skreślony).
1.
Niezależnie od kar przewidzianych w art. 18 wymierza się jednostce gospodarki uspołecznionej (przedsiębiorstwu, urzędowi, instytucji lub innemu zakładowi pracy) za naruszenie przepisów o gospodarce paliwowo-energetycznej karę pieniężną, której wysokość zależna jest od rodzaju i stopnia naruszenia przepisów oraz poniesionych strat.
2. 28
Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada organ podległy Głównemu Inspektorowi Gospodarki Energetycznej. Od nałożonej kary przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej.
3.
Kara pieniężna może wynosić od 1.000 do 30.000 zł.
4.
Rada Ministrów ustali w drodze rozporządzenia zasady i tryb wymiaru oraz ściągania kar pieniężnych.

Przepisy przejściowe i końcowe.

Rada Ministrów określi zakres i tryb stosowania przepisów ustawy w jednostkach podległych Ministrom: Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, w zakładach karnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości oraz w podległym Ministrowi Komunikacji przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".

Dotychczasowe przepisy o gospodarce paliwowo-energetycznej pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich przepisami wydanymi na podstawie niniejszej ustawy.

W ustawie z dnia 22 marca 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji (Dz. U. Nr 17, poz. 86 z późniejszymi zmianami) wprowadza się następujące zmiany:

1)
w art. 2 skreśla się wyrazy "i gazowniczego oraz inspekcji gazownictwa",
2)
art. 4 otrzymuje brzmienie:

"Art. 4. Do zakresu działania Ministra Górnictwa i Energetyki należą sprawy: przemysłu węglowego, a w szczególności eksploatacji złóż oraz przeróbki i uszlachetnienia węgla, przemysłu naftowego, a w szczególności eksploatacji złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, przemysłu gazowniczego, przemysłu energetycznego, realizacji polityki i nadzoru w dziedzinie użytkowania paliw i energii oraz związanej z tym polityki w dziedzinie produkcji i użytkowania urządzeń energetycznych, inspekcji paliwowo-energetycznej, produkcji maszyn, urządzeń i sprzętu górniczego i wiertniczego oraz materiałów podsadzkowych i innych potrzebnych do eksploatacji złóż węgla oraz - w zakresie określonym szczególnymi przepisami - prac geologicznych, inwestycji i budownictwa górniczego i energetycznego oraz dozoru technicznego."

Tracą moc:

1)
ustawa elektryczna z dnia 21 marca 1922 r. (Dz. U. z 1935 r. Nr 17, poz. 98),
2)
ustawa z dnia 4 lipca 1947 r. o planowej gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 52, poz. 271 i z 1958 r. Nr 11, poz. 37),
3)
dekret z dnia 28 stycznia 1953 r. o zabezpieczeniu racjonalnego i oszczędnego użytkowania energii elektrycznej i cieplnej (Dz. U. Nr 9, poz. 26),
4)
dekret z dnia 12 maja 1954 r. o Państwowej Inspekcji Gazowniczej (Dz. U. Nr 23, poz. 84).

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 Art. 3 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
2 Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
3 Art. 4 ust. 1 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
4 Art. 4 ust. 2 dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
5 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
6 Art. 5 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
7 Art. 5 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
8 Art. 5 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
9 Art. 5 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
10 Art. 5 ust. 9 dodany przez art. 1 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
11 Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
12 Art. 6 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
13 Art. 7 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
14 Art. 7 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
15 Art. 9 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
16 Art. 10 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
17 Art. 11 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
18 Art. 16 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
19 Art. 16 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 lipca 1981 r. (Dz.U.81.17.83) zmieniającej nin. ustawę z dniem 10 lipca 1981 r.
20 Art. 17 ust. 2 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
21 Art. 17 ust. 2 pkt 1a dodany przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
22 Art. 17 ust. 2 pkt 1b dodany przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
23 Art. 17 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret trzecie ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
24 Art. 17 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
25 Art. 18 ust. 1:

- zmieniony przez art. III § 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U.71.12.117) z dniem 1 stycznia 1972 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.

26 Art. 18 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.
27 Art. 18 ust. 4 skreślony przez art. III § 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U.71.12.117) z dniem 1 stycznia 1972 r.
28 Art. 19 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 października 1978 r. (Dz.U.78.26.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1978 r.