Rozdział 6 - Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie zasad i przepisów o ochronie urządzeń energetycznych, paliw i energii. - Gospodarka energetyczna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.21.96

Akt utracił moc

Wersja od: 27 maja 1990 r.

Rozdział  6

Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie zasad i przepisów o ochronie urządzeń energetycznych, paliw i energii.

Art.  38.

1. Kto:

1) nie stosuje się do ograniczeń w użytkowaniu paliw i energii wprowadzanych na podstawie art. 26,

2) nieumyślnie niszczy, uszkadza albo czyni niezdatną do użytku wspólną sieć lub urządzenia związane z tą siecią,

3) realizuje bez uzgodnienia, o którym mowa w art. 16, rozwiązania techniczne w zakresie inwestycji i modernizacji dotyczących instalacji energetycznych oraz obiektów budowlanych, mających wpływ na przetwarzanie, przesyłanie i użytkowanie paliw i energii,

4) produkuje urządzenia energetyczne bez uzgodnienia, o którym mowa w art. 22,

5) narusza zakaz sprzedaży urządzeń energetycznych wydany na podstawie art. 23,

6) umyślnie uniemożliwia lub utrudnia prowadzenie eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych w sposób określony w art. 29 ust. 1 ,

7) umyślnie uniemożliwia lub utrudnia uprawnionym organom sprawowanie nadzoru lub kontroli w dziedzinie gospodarki energetycznej

- podlega karze grzywny do 2.500 złotych. ¹⁰

2. Kto pobiera paliwa lub energię ze wspólnej sieci bez umowy lub niezgodnie z umową zawartą z dostawcą, podlega karze aresztu do 3 miesięcy, ograniczenia wolności do 3 miesięcy lub grzywny do 2.500 złotych.

3. Terenowe inspektoraty gospodarki energetycznej, jednostki zarządzające wspólną siecią oraz jednostki organizacyjne uprawnione do dysponowania mocą i energią lub ilością paliwa we wspólnej sieci są właściwe do składania wniosków o ukaranie w sprawach wymienionych w ust. 1 i 2.

4. Kierownicy i pracownicy jednostek gospodarki uspołecznionej za naruszenia, o których mowa w ust. 1, popełnione w zakresie pracy w tych jednostkach, ponoszą odpowiedzialność na zasadach określonych i w trybie przewidzianym w art. 39.

Art.  39.

1. Kierownicy i pracownicy jednostek gospodarki uspołecznionej, dopuszczający się naruszeń, o których mowa w art. 38 ust. 1, lub naruszający przepisy, nakazy lub zakazy wydane na podstawie art. 17 ust. 1, art. 21, art. 24 ust. 4, art. 27, 28, 30, 31 i 32 podlegają karze pieniężnej w wysokości odpowiadającej kwocie od 10% do 300% miesięcznego wynagrodzenia danego pracownika.

2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada terenowy inspektorat gospodarki energetycznej. Od nałożonej kary przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej.

Art.  40.

1. Niezależnie od kar przewidzianych w art. 39 można wymierzyć jednostce gospodarki uspołecznionej za naruszenie przepisów, nakazów lub zakazów, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 38 ust. 2, karę pieniężną, której wysokość jest zależna od rodzaju i stopnia naruszenia oraz poniesionych strat.

2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada terenowy inspektorat gospodarki energetycznej. Od nałożonej kary przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej.

3. Kara pieniężna nie może przekraczać wartości 30% kosztu paliw i energii zużywanych rocznie w danej jednostce gospodarki uspołecznionej.

Art.  41.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb postępowania przy wymierzaniu i ściąganiu kar pieniężnych, o których mowa w art. 39 i 40.

Art.  42.

Minister sprawujący nadzór nad wspólną siecią określa zasady obliczania ryczałtowego odszkodowania przysługującego jednostce zarządzającej wspólną siecią energetyczną z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia tej sieci, przy uwzględnieniu:

1) niezbędnych kosztów doprowadzenia uszkodzonych urządzeń lub instalacji energetycznych do poprzedniego stanu technicznego,

2) szkód wynikłych z przerw w pracy wspólnej sieci i ciągłości zasilania odbiorców.

Art.  43.

W razie stwierdzenia pobierania paliw i energii ze wspólnej sieci bez zawarcia umowy z dostawcą albo z całkowitym lub częściowym pominięciem układu pomiarowego bądź w razie uszkodzenia tego układu z winy odbiorcy w sposób umożliwiający nielegalny pobór paliw lub energii, pobiera się należność za nielegalnie pobrane paliwa lub energię w wysokości ryczałtowej, określonej w taryfach dotyczących cen paliw i energii pobieranych ze wspólnej sieci.

Art.  44.

Należności, o których mowa w art. 42 i 43, podlegają egzekucji administracyjnej.

¹⁰ W art. 38 ust. 1 i 2 granice grzywny podwyższone na podstawie:

- art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.85.23.100) z dniem 1 lipca 1985 r.

- art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- art. 7 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz.U.94.84.386)

- art. 3 ust. 1 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.