Fundusz zakładowy w latach 1968-1970 w niektórych przedsiębiorstwach handlu detalicznego i przemysłu gastronomicznego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.26.172

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1968 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 11 lipca 1968 r.
w sprawie funduszu zakładowego w latach 1968-1970 w niektórych przedsiębiorstwach handlu detalicznego i przemysłu gastronomicznego.

Na podstawie art. 4 i 5 ustawy z dnia 28 marca 1958 r. o funduszu zakładowym w przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1960 r. Nr 13, poz. 78) zarządza się, co następuje:
Rozporządzenie określa zasady tworzenia funduszu zakładowego w latach 1968-1970 w podległych i nadzorowanych przez Ministra Handlu Wewnętrznego państwowych przedsiębiorstwach handlu detalicznego i przemysłu gastronomicznego oraz w zakładach tych przedsiębiorstw działających według zasad pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego, zwanych dalej "przedsiębiorstwami".
1.
Fundusz zakładowy przedsiębiorstwa tworzy się z części zysku osiągniętego przez przedsiębiorstwo w danym roku.
2.
Przez zysk osiągnięty przez przedsiębiorstwo rozumie się zysk bilansowy skorygowany zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 28 marca 1958 r. o funduszu zakładowym w przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1960 r. Nr 13, poz. 78), zwanej dalej "ustawą".
1.
Wysokość funduszu zakładowego w przedsiębiorstwie ustala się na podstawie wskaźnika procentowego udziału tego funduszu w osiągniętym przez przedsiębiorstwo zysku.
2.
Wskaźnikiem udziału funduszu zakładowego w osiągniętym przez przedsiębiorstwo zysku jest stosunek procentowy sumy stanowiącej 4% planowanego na rok 1968 osobowego funduszu płac do sumy osiągniętego średniego rocznego zysku bilansowego w latach 1965-1967, obliczonego bez korekt przewidzianych w art. 6 ustawy.
3.
W razie wprowadzenia w latach 1968 i 1969 zmian powodujących, zgodnie z art. 6 ust. ust. 1 ustawy, korektę zysku bilansowego - wskaźnik udziału funduszu zakładowego w zysku przedsiębiorstwa koryguje się (zmniejsza lub zwiększa) na okres następnych lat o taki procent, jaki wynika ze stosunku procentowego sumy korekty w roku wprowadzenia zmiany ustalonej zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy w skali całego roku do sumy skorygowanego zysku bilansowego w skali rocznej.
4.
Dla przedsiębiorstw nowo powstałych oraz powstałych w wyniku reorganizacji przedsiębiorstw dotychczasowych ustala się wskaźnik udziału funduszu zakładowego w zysku przedsiębiorstwa dla każdego roku oddzielnie jako stosunek procentowy sumy stanowiącej 4% planowanego osobowego funduszu płac do planowanego na dany rok zysku bilansowego, z tym że w razie osiągnięcia zysku powyżej 110% zysku planowanego do ustalenia wysokości odpisu na fundusz zakładowy przyjmuje się za podstawę obliczenia zysk bilansowy w wysokości 110% zysku planowanego na dany rok.
Wskaźnik udziału funduszu zakładowego w zysku przedsiębiorstwa ustala przedsiębiorstwo, a zatwierdza jednostka nadrzędna nad przedsiębiorstwem.
W przedsiębiorstwie, które osiągnęło w danym roku zysk większy od kwoty odpowiadającej 3% osobowego funduszu płac wykonanego w tym okresie, odpis na fundusz zakładowy obliczony według wskaźnika określonego w § 3 nie może przekroczyć 90% zysku bilansowego.
Przedsiębiorstwo traci prawo do odpisu na fundusz zakładowy, jeżeli zysk osiągnięty przez nie w danym roku (§ 2 ust. 2) będzie o ponad 20% niższy od zysku roku poprzedniego.
1.
Przedsiębiorstwa deficytowe oraz przedsiębiorstwa, które w latach 1965-1967 osiągnęły średni zysk niższy od kwoty stanowiącej 3% średniego wykonanego osobowego funduszu płac na te lata, dokonują odpisu na fundusz zakładowy na dany rok w wysokości 40% kwoty, o którą poprawiono zysk w porównaniu do zysku osiągniętego w roku poprzednim, nie mniej jednak niż w wysokości kwoty stanowiącej 2% wykonanego w danym roku osobowego funduszu płac.
2.
Jeżeli kwota, o którą poprawiono zysk, będzie niższa od kwoty stanowiącej 2% wykonanego w roku bieżącym osobowego funduszu płac, odpis na fundusz zakładowy nie może być wyższy od sumy, o którą poprawiono zysk.
3.
W celu doprowadzenia dwóch okresów do warunków porównywalnych, przedsiębiorstwa wymienione w ust. 1 stosują korekty określone w art. 6 ustawy.
Minister Handlu Wewnętrznego ustali zasady korygowania odpisu na fundusz zakładowy w razie stwierdzenia obniżenia przez przedsiębiorstwo poziomu obsługi konsumenta.
1.
Przedsiębiorstwu, które wykaże się szczególnymi osiągnięciami w zakresie zwiększenia obrotów, wzbogacenia asortymentów towarów i wyrobów, poprawy obsługi konsumentów, przestrzegania norm zużycia surowców i materiałów, zmniejszenia mank i ubytków, oraz przedsiębiorstwu, w którym zajdzie konieczność zneutralizowania skutków obniżenia zysków wywołanych przyczynami niezależnymi od przedsiębiorstwa - może być zwiększony odpis na fundusz zakładowy lub przyznany fundusz zakładowy z przewidzianej na ten cel rezerwy funduszu zakładowego.
2.
Na cele wymienione w ust. 1 może być przeznaczona łączna kwota do wysokości 0,5% planowanego osobowego funduszu płac przedsiębiorstw objętych rozporządzeniem.
3.
O przyznaniu funduszu zakładowego lub o zwiększeniu odpisów na fundusz zakładowy decyduje Minister Handlu Wewnętrznego, a w granicach limitów określonych przez Ministra Handlu Wewnętrznego dla poszczególnych central lub zjednoczeń:
1)
dyrektor właściwej centrali, po zasięgnięciu opinii kolegium centrali oraz Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Handlu i Spółdzielczości,
2)
dyrektor właściwego zjednoczenia przedsiębiorstw objętych planem terenowym, po zasięgnięciu opinii kolegium zjednoczenia oraz właściwego terenowo zarządu okręgowego związku zawodowego pracowników handlu i spółdzielczości.
1.
Przedsiębiorstwo dokonuje odpisów na fundusz zakładowy co kwartał, przyjmując za podstawę obliczenia tych odpisów wynik wykazany w kwartalnych sprawozdaniach finansowych, a za podstawę rocznego odpisu wynik ustalony w zweryfikowanym sprawozdaniu rocznym, po dokonaniu korekt wymienionych w art. 6 ustawy oraz w § 8. Za podstawę obliczeń kwartalnych przyjmuje się zysk od początku roku do końca danego kwartału.
2.
Przedsiębiorstwo może dokonywać po upływie pierwszego półrocza i trzeciego kwartału wypłat zaliczkowych w wysokości nie przekraczającej 25% kwoty odpisu na fundusz zakładowy za dany okres. Wypłaty zaliczkowe na nagrody i świadczenia oraz na zaspokojenie innych potrzeb pracowników nie mogą przekraczać kwoty odpowiadającej 2% osobowego funduszu płac wykonanego w danym okresie.
1.
Jeżeli dokonane w ciągu roku wypłaty zaliczkowe przekraczają sumę funduszu zakładowego na dany rok, kwoty nadpłacone podlegają potrąceniu z funduszu następnego roku bądź z funduszów następnych lat, aż do całkowitego zlikwidowania nadpłaty.
2.
Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli w wyniku badania prawidłowości utworzonego funduszu zakładowego ujawni się, że przedsiębiorstwo dokonało odpisów w kwocie większej niż przysługująca.
1.
Przedsiębiorstwo, które nie spełni warunków określonych w rozporządzeniu i w związku z tym nie utworzy funduszu zakładowego, może wydatkować na nagrody i świadczenia dla pracowników kwotę nie przekraczającą 0,2% planowanego na dany okres osobowego funduszu nagród. Wydatki te zalicza się na straty przedsiębiorstwa.
2.
Jeżeli w następnych okresach danego roku przedsiębiorstwo utworzy fundusz zakładowy, kwotę wydatków, o których mowa w ust. 1, traktuje się jako zaliczkową wypłatę z funduszu zakładowego.
W przedsiębiorstwach objętych rozporządzeniem stosuje się odpowiednio, z uwzględnieniem ich warunków działania, przepisy uchwały Rady Ministrów i Centralnej Rady Związków Zawodowych z dnia 28 października 1965 r. w sprawie zasad podziału funduszu zakładowego przeznaczonego na nagrody (Monitor Polski Nr 61, poz. 322).
Do przedsiębiorstw objętych niniejszym rozporządzeniem nie stosuje się przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1959 r. w sprawie tworzenia funduszu zakładowego na rok 1959 w przedsiębiorstwach handlowych (Dz. U. z 1959 r. Nr 17, poz. 92 i z 1960 r. Nr 22, poz. 127).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1968 r.