Fundusz Popierania Wiertnictwa Naftowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.18.154

Akt utracił moc

Wersja od: 20 maja 1938 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 26 lutego 1936 r.

o Funduszu Popierania Wiertnictwa Naftowego.

Na podstawie art. 1 pkt. o) ustawy z dnia 18 marca 1932 r. w sprawie regulowania stosunków w przemyśle naftowym (Dz. U. R. P. z 1936 r. Nr. 7, poz. 83) zarządzam co następuje:

§ 1. Tworzy się Fundusz Popierania Wiertnictwa Naftowego i nadaje mu się osobowość prawną.

Siedzibą Funduszu Popierania Wiertnictwa Naftowego jest miasto Lwów.

§ 2. Na Fundusz Popierania Wiertnictwa Naftowego składają się:

1) sumy, które w myśl art. 1 pkt. g) ustawy z dnia 18 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr . 30, poz. 306) należały się do dnia wejścia w życie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr. 3, poz. 17) z tytułu opłat specjalnych;

2) sumy, które w myśl art. 1 pkt. g) ustawy z dnia 18 marca 1932 r. w brzmieniu obwieszczenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 stycznia 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr. 7, poz. 83), należeć się będą z tytułu opłat wyrównawczych, jeżeli Minister Przemysłu i Handlu przeznaczy je na rzecz popierania wiertnictwa naftowego;

3) kary za przekroczenia przyznanych poszczególnym zakładom kontyngentów sprzedaży produktów naftowych na rynek wewnętrzny, wymierzane w myśl art. 5 ustawy z dnia 18 marca 1932 r.

4) odsetki od lokat kapitałów Funduszu i udzielonych pożyczek;

5) inne przychody, które na podstawie odpowiednich tytułów prawnych mogą być na ten cel przeznaczone.

§ 3. Celem Funduszu jest popieranie drogą pożyczek lub subwencyj:

1) wierceń, podejmowanych w poszukiwaniu oleju skalnego (ropy naftowej);

2) prac badawczych, odnoszących się do górnictwa naftowego;

3) prac, mających na celu usprawnienie wiertnictwa naftowego;

4) publikacyj z dziedziny górnictwa naftowego.

§ 4. Pożyczki będą udzielane na poszczególne wiercenia, podejmowane w celu poszukiwania oleju skalnego, jeżeli wiercenia te - przedewszystkiem z uwagi na całokształt stosunków w przemyśle naftowym - będą uznane za racjonalne, to jest uzasadnione pod względem geologicznym, technicznym i gospodarczym.

Przy zachowaniu powyższej zasady pożyczki będą udzielane w szczególności na:

1) 1 wiercenia poszukiwawcze, odpowiadające wymaganiom określonym w art. 13 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o ulgach inwestycyjnych (Dz. U. R. P. Nr 26, poz. 224); jeżeli Minister Przemysłu i Handlu oznaczy tereny, których zbadanie zapomocą wierceń uzna za szczególnie wskazane, wierceniom na tych terenach będzie przyznane pierwszeństwo;

2) wiercenia, nie mające w pełni charakteru poszukiwawczego, określonego w punkcie 1), zmierzające jednak do zbadania jakiegoś (choćby lokalnego) zagadnienia złożowego;

3) wiercenia, mające na celu rozwinięcie eksploatacji znanych już złóż oleju skalnego.

§ 5. 2 Wysokość pożyczki na poszczególne wiercenia może wynosić najwyżej 60% preliminarza kosztów robocizny i rur wiertniczych, uznanego przez Radę Funduszu (§ 8). O ile Rada Funduszu uzna dane wiercenie, określone w § 4 ust. 2 pkt 1) i 2) za szczególnie zasługujące na poparcie, może podnieść wysokość pożyczki do 100% kosztów robocizny i rur wiertniczych.

Pożyczki będą wypłacane z dołu ratami za każde wywiercone pięćdziesiąt metrów; ostatnia rata zostanie wypłacona w stosunku do reszty metrów, faktycznie wywierconych. Rada Funduszu może na pożyczki przyznane na wiercenia poszukiwawcze (§ 4 ust. 2 pkt 1)) udzielać zaliczek do wysokości nie przewyższającej pełnej wartości rur wiertniczych. Wysokość zaliczki, sposób jej wypłaty oraz zabezpieczenie ustala Rada Funduszu w uchwale w sprawie pożyczki (§ 8 pkt 4)), w każdym przypadku oddzielnie.

W przypadku wyjątkowym, gdy dalsze pogłębianie jakiegoś odwiertu, wykonanego bez korzystania z pożyczki Funduszu Popierania Wiertnictwa Naftowego, będzie uznane za szczególnie wskazane, może być przyznana pożyczka w wysokości, uwzględniającej także część kosztów odwiertu, dokonanego przed udzieleniem pożyczki, z zachowaniem jednak przepisu ustępu pierwszego.

§ 6. Pożyczki będą oprocentowane w wysokości 60% każdoczesnej dyskontowej stopy procentowej Banku Polskiego i będą spłacane po zakończeniu odwiertu. Wyższe odsetki mogą być zastrzeżone dla przypadków naruszenia zobowiązań umownych.

Pożyczki, udzielone na wiercenia, wymienione w § 4 pkt. 1), będą umorzone, jeżeli wiercenie, przeprowadzone zgodnie z warunkami umowy pożyczki, nie da produkcji.

W przypadkach, zasługujących na uwzględnienie, mogą być również umorzone w całości lub w części pożyczki, udzielone na wiercenia, wymienione w § 4 pkt. 1, 2 i 3, jeżeli nie dadzą produkcji o wartości, przewyższającej koszty eksploatacji.

Terminy i sposób spłaty, rodzaj i wysokość zabezpieczenia oraz inne szczegółowe warunki udzielanych pożyczek określa Rada Funduszu.

§ 7. Subwencje bezzwrotne mogą być udzielane na badania z zakresu: geologji naftowej (łącznie z pracami geofizycznemi), wiertnictwa naftowego oraz na publikacje z dziedziny górnictwa naftowego.

§ 8. Funduszem Popierania Wiertnictwa Naftowego zarządza Rada Funduszu, powołana przez Ministra Przemysłu i Handlu.

W szczególności Rada Funduszu:

1) opracowuje roczny ogólny plan działalności pożyczkowo-subwencyjnej, jego uzupełnienia i zmiany;

2) opracowuje roczny preliminarz wydatków, połączony z administracją Funduszu i wykonywaniem rozporządzenia niniejszego;

3) opracowuje w ramach rozporządzenia niniejszego ogólne zasady udzielania pożyczek, sposób ich spłaty, wymaganych zabezpieczeń i innych warunków umownych;

4) rozpatruje podania i podejmuje uchwały w sprawach pożyczek i subwencyj oraz ustala ich warunki szczegółowe;

5) opinjuje i stawia wnioski co do oznaczenia terenów, na których prowadzenie wierceń jest szczególnie wskazane (§ 4 pkt. 1).

Rada uprawniona jest do zasięgania opinji władz gróniczych i fachowych instytucyj badawczych państwowych lub przez Państwo nadzorowanych.

§ 9. Rada Funduszu składa się z przewodniczącego oraz ośmiu do dziesięciu członków, powołanych przez Ministra Przemysłu i Handlu z grona reprezentantów nauki, samorządu gospodarczego przemysłowo-handlowego, przemysłu naftowego oraz władz górniczych.

Przewodniczącym Rady jest Prezes Wyższego Urzędu Górniczego we Lwowie, a w razie jego nieobecności lub niemożności pełnienia funkcyjnego statutowo przewidziany zastępca w Urzędzie.

Mandaty członków Rady trwają do odwołania.

Do ważności uchwał wymagana jest obecność przewodniczącego i co najmniej połowy liczby członków. Uchwały zapadają większością głosów; w razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.

Posiedzenia Rady zwołuje w miarę potrzeby przewodniczący.

Członkowie Rady otrzymują zwrot kosztów podróży i diety w wysokości, ustalonej w regulaminie Rady.

Działalność Rady normuje bliżej regulamin, wydany przez Ministra Przemysłu i Handlu.

§ 10. Podania o pożyczki i subwencje należy wnosić do Rady Funduszu.

Rada Funduszu podawać będzie do wiadomości, za pośrednictwem prasy fachowej oraz interesowanych organizacyj, terminy wnoszenia podań oraz warunki, jakim mają one odpowiadać.

§ 11. Wszystkie uchwały Rady Funduszu będą przedstawiane przed ich wykonaniem Ministrowi Przemysłu i Handlu do zatwierdzenia.

Uchwały, zapadłe w sprawach, wymienionych w punkcie 4 § 8, będą uważane za zatwierdzone, jeżeli Minister Przemysłu i Handlu w ciągu dni 14-tu od ich przedstawienia nie zgłosi sprzeciwu.

§ 12. Przewodniczący Rady zastępuje Fundusz Popierania Wiertnictwa Naftowego wobec władz, urzędów, sądów i osób prywatnych.

Nadto do obowiązków przewodniczącego należy:

1) przygotowywanie wniosków na posiedzenia Rady;

2) zwoływanie posiedzeń Rady, ustalanie porządku jej obrad i przewodniczenie obradom;

3) wykonywanie uchwał Rady;

4) nadzór nad wykonywaniem warunków udzielonych pożyczek;

5) przedstawianie uchwał Rady Ministrowi Przemysłu i Handlu;

6) składanie sprawozdań Ministrowi Przemysłu i Handlu z działalności Rady.

§ 13. Obowiązki, wymienione w § 12, przewodniczący pełni przy pomocy podległego mu Biura Rady Funduszu Popierania Wiertnictwa Naftowego, które mieści się przy Wyższym Urzędzie Górniczym we Lwowie.

Organizację Biura określi instrukcja, wydana przez Ministra Przemysłu i Handlu.

§ 14. Nadzór nad wykonywaniem technicznych warunków umów sprawują okręgowe urzędy górnicze i w przypadku nieprzestrzegania tych warunków zawiadamiają o tem Fundusz.

§ 15. Nadzór nad działalnością Funduszu sprawuje Minister Przemysłu i Handlu, przyczem dla kontroli rachunkowej powoła Komisję Rewizyjną.

§ 16. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 4 pkt 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 maja 1938 r. (Dz.U.38.36.305) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 maja 1938 r.

² § 5 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 22 września 1937 r. (Dz.U.37.71.522) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 1937 r.