Art. 13. - Francja-Polska. Konwencja w przedmiocie emigracji i imigracji. Paryż.1919.09.03.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.41.246

Akt obowiązujący
Wersja od: 3 lutego 1949 r.
Artykuł  XIII.

Kontraktowanie zbiorowe będzie mogło być przeprowadzane w granicach oznaczonych powyżej i pod kontrolą właściwych władz kraju, na którego terytorjum się odbywa, przez urzędowe organy pośrednictwa pracy tegoż kraju.

W Polsce kontraktowanie odbywać się będzie wyłącznie przez Państwowy Urząd Pośrednictwa Pracy i Opieki nad Wychodźcami, we Francji przez Państwowy Urząd Pośrednictwa Pracy. Jednakowoż, zakontraktowani w ten sposób robotnicy podlegać będą przed wyjazdem przyjęciu oraz klasyfikacji, względnie odrzuceniu, bądź przez Misję oficjalną Rządu, na którego terytorjum mają być zatrudnieni, bądź przez przedstawiciela przedsiębiorcy działającego wyłącznie na rzecz przedsiębiorstwa, do którego należy, bądź też przez przedstawiciela organizacji zawodowej; przedstawiciele wymienieni w dwóch ostatnich wypadkach muszą być zatwierdzeni przez oba Rządy.

Umowy pracy, zaprojektowane przez pracodawców, i przedstawione przez nich zapotrzebowania robotników będą uzgodnione z normalnemi wzorami umów i zapotrzebowań ustanowionemi drogą porozumienia się między właściwemi władzami Polski i Francji.

Jeden egzemplarz zapotrzebowania, odpowiadający każdorazowemu aktowi kontraktowania zbiorowego, będzie przedstawiony przez pracodawcę do zaświadczenia władzy właściwej kraju, w którym robotnicy mają być zatrudnieni i przesłany przez nią do władzy właściwej kraju, na którego terytorjum dokonywa się kontraktowanie.

Zaświadczenie udzielane będzie tylko wówczas, jeżeli warunki umowy, przewidziane w zapotrzebowaniu, zgodne są z zasadami, ustalonemi w niniejszej konwencji, jeżeli robotnikowi może być dostarczone przyzwoite mieszkanie i pożywienie i jeśli zapotrzebowanie siły roboczej usprawiedliwia kontraktowanie ze strony przedsiębiorstwa interesowanego.

Zaświadczone zapotrzebowanie będzie przesłane drogą dyplomatyczną władzy właściwej kraju, w którym ma się dokonywać kontraktowanie, z podaniem liczby i kategorji robotników oraz, w razie potrzeby, nazwiska przedstawiciela, mającego współdziałać przy najmie, stosownie do warunków, przewidzianych w ustępie 2 niniejszego artykułu.

ARTYKUŁ XIV.
Układy specjalne zawarte między właściwemi władzami obu Wysokich układających się Stron, ustalą warunki stosowania niniejszej konwencji, pod względem zbiorowego kontraktowania, przepisów sanitarnych przy wyjeździe i przewozu robotników.

Regulamin ułożony za wspólną zgodą przez właściwe władze francuskie i polskie określi również warunki przesyłania oszczędności, złożonych przez robotników w kasach oszczędności kraju, w którym będą zatrudnieni, do kas oszczędności ich ojczyzny.

ARTYKUŁ XV.
Postanowienia Artykułu I - V niniejszej konwencji stosowane będą i do robotników każdego z obu państw, którzy zatrudnieni byli na terytorjum drugiego przed zyskaniem mocy obowiązującej przez niniejszą konwencję.
ARTYKUŁ XVI.
Niniejsza konwencja będzie ratyfikowana i ratyfikacje wymienione w Paryżu w czasie możliwie jaknajszybszym.

Konwencja ta zyska moc obowiązującą we Francji i w Polsce po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia, dokonanego stosownie do obowiązujących w każdym z tych państw przepisów prawnych.

Konwencja obowiązywać będzie na przeciąg jednego roku i będzie rok rocznie odnawiana przez milczącą prolongatę, o ile nie nastąpi wymówienie w ciągu trzech miesięcy następujących po upływie każdego okresu.

Wszystkie trudności, wyniknąć mogące ze stosowania niniejszej konwencji będą załatwiane na drodze dyplomatycznej.

Na dowód czego pełnomocnicy: z jednej strony p. Władysław Skrzyński, a z drugiej strony p. Maurycy Fouchet podpisali niniejszą konwencję i wycisnęli na niej pieczęcie swych godeł.

Sporządzone w Warszawie w dwóch oryginalnych egzemplarzach, dnia (trzeciego) 3 września roku tysiąc dziewięćset dziewiętnastego.