Część 3 - UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY - Francja-Polska. Konwencja konsularna. Paryż.1976.02.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1977.19.76

Akt obowiązujący
Wersja od: 19 czerwca 1977 r.

CZĘŚĆ  III

UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY

1.
Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w wykonywaniu jego funkcji i podejmie odpowiednie środki w tym celu, aby członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swoją działalność urzędową i korzystać z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji.
2.
Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należnym szacunkiem i podejmie wszelkie odpowiednie kroki dla zapewnienia ochrony ich osoby, wolności i godności.
1.
Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa wysyłającego i języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny, może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika tego urzędu.
2.
Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, na rezydencji kierownika urzędu konsularnego i na jego środkach transportu w czasie, gdy są używane do celów urzędowych.

Zgodnie ze swoim ustawodawstwem Państwo przyjmujące ułatwi Państwu wysyłającemu uzyskanie pomieszczeń niezbędnych dla urzędu konsularnego i w razie potrzeby również odpowiednich mieszkań dla członków urzędu konsularnego.

1.
Zgodnie z ustawodawstwem Państwa przyjmującego Państwo wysyłające ma prawo:
a)
nabywać na własność, posiadać lub użytkować tereny, budynki lub części budynków z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję dla kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania dla innych członków urzędu konsularnego;
b)
budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki znajdujące się na nabytych terenach;
c)
przenosić prawa do terenów, budynków lub części budynków w ten sposób nabytych lub zbudowanych.
2.
Postanowienia ustępu 1 nie zwalniają Państwa wysyłającego od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie prawa budowlanego, urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym znajdują się lub będą znajdowały te tereny, budynki lub ich części.
1.
Pomieszczenia konsularne i rezydencja kierownika urzędu konsularnego są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej przez jednego z nich.
2.
Państwo przyjmujące ma szczególny obowiązek przedsięwzięcia wszelkich stosownych środków dla ochrony pomieszczeń konsularnych przed jakimkolwiek wtargnięciem lub szkodą oraz zakłóceniem spokoju urzędu konsularnego albo uchybieniem jego godności.

Pomieszczenia konsularne i rezydencja kierownika urzędu konsularnego, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony narodowej lub użyteczności publicznej. Jeżeli dla tych celów niezbędne jest wywłaszczenie, powinny być przedsięwzięte wszystkie możliwe środki dla uniknięcia utrudnienia wykonywania funkcji konsularnych i powinno być niezwłocznie wypłacone Państwu wysyłającemu odpowiednie i efektywne odszkodowanie.

1.
Pomieszczenia konsularne, a także mieszkania urzędników konsularnych, których właścicielem lub najemcą jest Państwo wysyłające, są wolne od wszelkich państwowych, terenowych lub komunalnych podatków i opłat, z wyjątkiem opłat pobieranych za świadczenie usług.
2.
Zwolnień wymienionych w ustępie 1 nie stosuje się do podatków i opłat ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym.
3.
Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się również do środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych wyłącznie dla celów urzędu konsularnego.

Archiwa i dokumenty konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.

1.
Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem, przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami dyplomatycznymi lub konsularnymi, bagażem dyplomatycznym lub konsularnym, jak również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może za zgodą Państwa przyjmującego zainstalować nadajnik radiowy i używać go.
2.
Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna.
3.
Bagaż konsularny powinien posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jego charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie do użytku urzędowego.
4.
Bagaż konsularny nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu.
5.
Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający jego status i określający liczbę paczek stanowiących bagaż konsularny. Kurierem konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6.
Bagaż konsularny może być powierzony kapitanowi statku lub statku powietrznego. Kapitan będzie zaopatrzony w urzędowy dokument określający liczbę paczek stanowiących bagaż konsularny; jednakże nie jest on uważany za kuriera konsularnego. Członek urzędu konsularnego może bezpośrednio i swobodnie odebrać bagaż konsularny od kapitana lub przekazać mu taki bagaż.
1.
Członkowie urzędu konsularnego korzystają w Państwie przyjmującym z immunitetu jurysdykcyjnego w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych w odniesieniu do czynności dokonanych w wykonywaniu ich funkcji.
2.
Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do powództwa cywilnego:
a)
wynikłego z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie występował on wyraźnie lub w sposób domniemany jako przedstawiciel Państwa wysyłającego, albo
b)
wytoczonego przez osobę trzecią w związku ze szkodą powstałą w wyniku wypadku spowodowanego w Państwie przyjmującym przez pojazd, statek lub statek powietrzny.
3.
W przypadku popełnienia na terytorium Państwa przyjmującego przez urzędnika konsularnego czynu karalnego w myśl ustawodawstwa tego Państwa Państwo wysyłające będzie o tym niezwłocznie powiadomione w drodze dyplomatycznej.
4.
W przypadku wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi urzędu konsularnego będzie ono prowadzone możliwie jak najszybciej, ze wszystkimi względami, które są mu należne z tytułu jego urzędowego stanowiska, oraz w sposób, który możliwie jak najmniej utrudniałby wykonywanie jego funkcji w urzędzie konsularnym.
5.
Urzędnicy konsularni korzystają z nietykalności osobistej na następujących zasadach:
a)
kierownik urzędu konsularnego nie może być zatrzymany, aresztowany lub pozbawiony wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie;
b)
inny urzędnik konsularny nie może być zatrzymany, aresztowany ani pozbawiony wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, z wyjątkiem przypadku postawienia go przez właściwe organy Państwa przyjmującego pod zarzutem popełnienia przestępstwa zagrożonego według ustawodawstwa tego Państwa karą pozbawienia wolności, której górna granica nie jest niższa niż trzy lata, lub karą surowszą bądź w wykonaniu prawomocnego wyroku;
c)
członkowie rodziny kierownika urzędu konsularnego oraz innych urzędników konsularnych korzystają odpowiednio z nietykalności przewidzianej pod literami a) i b), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 30.
6.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie kierownika urzędu konsularnego o każdym przypadku prowadzenia postępowania karnego przeciwko członkowi urzędu konsularnego oraz o każdym przypadku jego zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie. W razie prowadzenia postępowania karnego przeciwko kierownikowi urzędu konsularnego Państwo przyjmujące powiadamia o tym niezwłocznie Państwo wysyłające w drodze dyplomatycznej.
7.
Członkowie urzędu konsularnego korzystają w Państwie przyjmującym, pod warunkiem wzajemności, z wszystkich przywilejów i immunitetów, o jakich mowa w niniejszym artykule, przyznanych członkowi urzędu konsularnego tego samego stopnia Państwa najbardziej uprzywilejowanego.
1.
Członkowie urzędu konsularnego mogą być wzywani do składania zeznań w charakterze świadków przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji. Pracownicy konsularni i członkowie personelu służby nie mogą odmówić złożenia zeznań, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ustępie 3.
2.
Organ Państwa przyjmującego wzywający urzędnika konsularnego lub pracownika konsularnego do złożenia zeznań nie powinien utrudniać wykonywania ich funkcji. Może odebrać takie zeznanie od urzędnika konsularnego w urzędzie konsularnym, jego mieszkaniu albo przyjąć od niego oświadczenie na piśmie.
3.
Członkowie urzędu konsularnego nie są obowiązani do składania zeznań co do faktów związanych z wykonywaniem swoich funkcji ani do przedkładania urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych. Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodzin członków urzędu konsularnego w odniesieniu do faktów związanych z działalnością urzędu konsularnego.
4.
Członkowie urzędu konsularnego nie są obowiązani do udzielenia opinii jako rzeczoznawcy prawa Państwa wysyłającego.
1.
Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w artykułach 19 i 20. To zrzeczenie się będzie zawsze wyraźne i zakomunikowane Państwu przyjmującemu na piśmie.
2.
Wszczęcie przez urzędnika konsularnego lub pracownika konsularnego postępowania w przypadku, w którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa powoływania się na ten immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego, bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3.
Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania sądowego lub administracyjnego nie jest uważane za zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia; w stosunku do takich środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.

Państwo przyjmujące zwalnia członków urzędu konsularnego, jak również członków ich rodzin, od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek charakteru oraz od obowiązków wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.

Członkowie urzędu konsularnego, jak również członkowie ich rodzin, zwolnieni są od wszelkich obowiązków przewidzianych w ustawach i innych przepisach Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji cudzoziemców, zezwoleń na pobyt, zezwoleń na zatrudnienie i innych formalności dotyczących cudzoziemców.

1.
Urzędnicy konsularni i pracownicy konsularni, jak również członkowie ich rodzin, zwolnieni są od wszelkich podatków i opłat, osobistych i rzeczowych, państwowych, terenowych i komunalnych, z wyjątkiem:
a)
podatków pośrednich, które normalnie wliczane są w cenę towarów lub usług;
b)
podatków i opłat od prywatnych nieruchomości położonych na terytorium Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16;
c)
podatków spadkowych i podatków od przeniesienia prawa własności, pobieranych przez Państwo przyjmujące, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 26;
d)
podatków i opłat od wszelkiego rodzaju prywatnych dochodów, mających swe źródło w Państwie przyjmującym;
e)
opłat pobieranych za świadczenie usług;
f)
opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i skarbowych, z zastrzeżeniem artykułu 16.
2.
Członkowie personelu służby zwolnieni są od opłat i podatków od wynagrodzeń otrzymywanych w związku z wykonywaną służbą.
3.
Członkowie urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia za pracę nie są zwolnione w Państwie przyjmującym od podatku od wynagrodzeń bądź podlegają zajęciu w tym Państwie, będą wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatku od wynagrodzeń lub dopuszczenia do zajęcia części wynagrodzenia pracowników.
1.
Zgodnie z procedurą przewidzianą ustawami i innymi przepisami Państwo przyjmujące zezwala na wwóz i wywóz i zwalnia z opłat celnych i innych związanych z tym opłat, z wyjątkiem opłat za składowanie, przewóz i podobne usługi:
a)
przedmioty przeznaczone do użytku służbowego urzędu konsularnego, włącznie z samochodami;
b)
przedmioty przeznaczone do użytku osobistego urzędnika konsularnego i członków jego rodziny pozostających z nim we wspólnocie domowej.
2.
Pracownicy konsularni oraz członkowie personelu służby korzystają z przywilejów i zwolnień przewidzianych w ustępie 1 w odniesieniu do przedmiotów sprowadzonych w momencie pierwszego urządzania się.
3.
Przedmioty nabyte w Państwie przyjmującym, które podlegają w tym Państwie zakazowi wywozu, mogą być wywiezione jedynie za zgodą właściwych organów Państwa przyjmującego.
4.
Urzędnicy konsularni i członkowie ich rodzin są zwolnieni od rewizji osobistego bagażu, chyba że istnieją poważne podstawy do przypuszczenia, iż zawiera on przedmioty nie podlegające zwolnieniom określonym w ustępie 1 bądź przedmioty, których wwóz lub wywóz jest zabroniony przez prawo Państwa przyjmującego lub podlega przepisom tego Państwa dotyczącym kwarantanny. W takich przypadkach rewizja może być przeprowadzona jedynie w obecności urzędnika konsularnego, członka jego rodziny lub osoby upoważnionej przez niego.

W przypadku śmierci członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny Państwo przyjmujące:

a)
zezwoli na wywóz ruchomego mienia pozostałego po osobie zmarłej, z wyjątkiem mienia nabytego w Państwie przyjmującym, którego wywóz był zabroniony w chwili śmierci tej osoby;
b)
nie będzie pobierać podatków spadkowych ani podatków od przeniesienia prawa własności w odniesieniu do mienia ruchomego, które znajdowało się w Państwie przyjmującym jedynie w związku z przebywaniem w tym Państwie osoby zmarłej jako członka urzędu konsularnego lub jako jego członka rodziny.

Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewni wszystkim członkom urzędu konsularnego, jak również członkom ich rodzin, swobodę poruszania się i podróżowania na swym terytorium.

Środki transportu będące własnością Państwa wysyłającego i przeznaczone dla celów urzędu konsularnego lub będące własnością członków urzędu konsularnego podlegają w Państwie przyjmującym obowiązkowemu ubezpieczeniu.

Członkowie urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie, nie korzystają z przywilejów i immunitetów określonych w niniejszej konwencji, z wyjątkiem artykułu 20 ustęp 3 i 4.

Jednakże Państwo przyjmujące powinno wykonywać jurysdykcję w stosunku do tych osób w taki sposób, aby zbytnio nie zakłócać wypełniania funkcji przez urząd konsularny.

Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem lub ma stałe miejsce pobytu w Państwie przyjmującym, członkowie rodziny członka urzędu konsularnego i członkowie personelu prywatnego, którzy są obywatelami lub mają stałe miejsce pobytu w Państwie przyjmującym albo wykonują w tym państwie działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem postanowień artykułu 20 ustęp 3, z żadnych przywilejów i immunitetów.

Jednakże Państwo przyjmujące powinno wykonywać jurysdykcję w stosunku do tych osób w taki sposób, aby zbytnio nie zakłócać wypełniania funkcji przez urząd konsularny.