Art. 27. - Francja-Polska. Konwencja Handlowa. Paryż.1924.12.09.
Dz.U.1925.67.468
Akt utracił mocKupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy jednego z obu krajów, którzy dowiodą przez okazanie swojej przemysłowej karty legitymacyjnej, wydanej przez kompetentne władze krajowe, że mają prawo wykonywać swój handel lub przemysł i że uiszczają tam przewidziane ustawami taksy i podatki, będą mieli prawo bądź osobiście, bądź za pośrednictwem podróżujących, będących w ich służbie, czynić zakupy na terytorjum drugiej
Układającej się Strony u kupców albo producentów, albo w publicznych lokalach sprzedaży. Będą mogli również przyjmować zamówienia, nawet na podstawie próbek, u kupców lub innych osób, które w swoim handlu lub przemyśle potrzebują towarów odpowiadających tym próbkom. Ani w tym, ani w innym wypadku nie będą oni zmuszeni do uiszczenia z tego powodu specjalnej opłaty.
Komiwojażerowie, przedstawiający domy handlowe polskie i francuskie, zaopatrzeni w kartę legitymacyjną, zgodną z wzorem, dołączonym do niniejszej Konwencji, i wydaną przez władze odnośnych krajów, będą mieli wzajemnie prawo mieć przy sobie próbki lub wzory, ale nie towary.
Układające się Strony podadzą sobie wzajemnie do wiadomości, które władze mają prawo wydawać karty legitymacyjne, jak również, do jakich przepisów podróżujący winni się stosować przy wykonywaniu swojego handlu.
Przedmioty, podlegające cłu, z wyjątkiem towarów, których przywóz jest zabroniony, przywożone przez komiwojażerów jako próbki lub wzory, będą zwolnione przez jedną i drugą Stronę od opinij przywozowych i wywozowych, pod warunkiem, że te przedmioty, jeżeli nie zostaną sprzedane, będą wywiezione w przepisowym terminie, i że tożsamość przedmiotów przywiezionych i z powrotem wywiezionych nie będzie wątpliwa, bez względu zresztą na komorę celną, przez którą będą przechodziły przy wywozie.
Powrotny wywóz próbek albo wzorów winien być zagwarantowany w obu krajach bądź przez złożenie (w gotówce) wysokości należnego cła na wejściowej komorze celnej, bądź przez odpowiednią kaucję.
Po upływie przepisanego terminu, opłata celna, stosownie do tego, czy była zdeponowana, czy zagwarantowana, przypadnie Skarbowi lub zostanie przez niego ściągnięta, chyba, że zostanie stwierdzone, iż w tym terminie próbki albo wzory zostały wywiezione z powrotem.
Jeżeli przed upływem przepisanego terminu próbki albo wzory zostaną przedstawione otwartej w tym celu komorze celnej dla powrotnego wywozu, komora ta powinna upewnić się przez sprawdzenie, czy przedmioty, przedstawione jej, są rzeczywiście temi, dla których wydano pozwolenie przywozu. Jeżeli niema co do tego żadnej wątpliwości, komora stwierdzi powrotny wywóz i zwróci depozyt, złożony przy wwozie, lub poczyni potrzebne kroki dla zwolnienia kaucji.
Od importera nie będą wymagane żadne opłaty, z wyjątkiem opłaty stemplowej za wydane świadectwa lub pozwolenia; w szczególności nie będzie się ich wymagało za umieszczenie znaków, przeznaczonych do zapewnienia tożsamości próbek albo wzorów.
Obywatele jednego z dwóch Układających się Krajów, udający się na jarmarki lub targi na terytorjum drugiego kraju w celu wykonywania tam swego handlu lub sprzedawania swych wyrobów, będą wzajemnie traktowani jak krajowcy i nie będą podlegali opłatom wyższym niż te, które są pobierane od własnych obywateli.
Powyższe przepisy nie stosują się do zawodów wędrownych ani do kolportażu i poszukiwania zamówień u osób, nie zajmujących się przemysłem ani handlem, w tym bowiem względzie każda z Układających się Stron zastrzega sobie całkowitą swobodę ustawodawstwa.