Dział 3 - - POSTANOWIENIA OGÓLNE I RÓŻNE. Rozdział  1. - Wzajemna pomoc administracyjna. - Francja-Polska. Konwencja generalna o zabezpieczeniu społecznym. Układ dodatkowy dotyczący systemu zabezpieczenia społecznego stosowanego do pracowników górnictwa i przedsiębiorstw zrównanych z górnictwem. Układ dodatkowy dotyczący sposobu przekazywania funduszów i Protokół ogólny. Paryż.1948.06.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.24.158

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

TYTUŁ  III.

- POSTANOWIENIA OGÓLNE I RÓŻNE.

Rozdział  1.

- Wzajemna pomoc administracyjna.

Artykuł  21.

Władze i instytucje zabezpieczenia społecznego obu układających się krajów udzielać sobie będą wzajemnie pomocy w takim zakresie, jak gdyby chodziło o stosowanie własnych systemów zabezpieczenia społecznego.

Artykuł 22.

§ 1. Zwolnienia od opłat rejestracyjnych, sądowych, stemplowych i konsularnych, przewidziane w ustawodawstwie jednego z układających się krajów dla dokumentów, przedkładanych władzom i instytucjom zabezpieczenia społecznego, rozciągają się na odpowiednie dokumenty, przedkładane w wykonaniu niniejszej konwencji władzom i instytucjom zabezpieczenia społecznego w drugim kraju.

§ 2. Wszystkie akty, dokumenty i dowody, przedkładane w wykonaniu niniejszej konwencji, zwolnione są od wizy legalizacyjnej władz dyplomatycznych i konsularnych.

Artykuł  23.

Wszystkie pisma, kierowane dla wykonania niniejszej konwencji przez osoby korzystające z niniejszej konwencji, do instytucji, władz i sądów jednego z układających się krajów, właściwych w zakresie zabezpieczenia społecznego, będą redagowane w urzędowym języku jednego lub drugiego kraju.

Artykuł 24.

Odwołania, które powinny być wniesione w określonym terminie do władzy lub instytucji jednego z układających się krajów, właściwej dla przyjmowania odwołań w sprawie zabezpieczenia społecznego, będą uważane za nadające się do przyjęcia, jeśli zostały wniesione w tym samym terminie do odpowiedniej władzy lub instytucji w drugim kraju. W tych przypadkach władza ta lub instytucja powinna przesłać odwołanie bezzwłocznie do właściwej instytucji.

Artykuł  25.

§ 1. Zwierzchnie władze administracyjne obu układających się Państw ustalą bezpośrednio szczegółowe zarządzenia dla wykonania niniejszej konwencji lub przewidzianych w niej układów dodatkowych, jeżeli zarządzenia te wymagają porozumienia pomiędzy nimi.

Te same władze administracyjne będą się zawiadamiać nawzajem we właściwym czasie o wszelkich zmianach w ustawodawstwie lub o zarządzeniach ich krajów, dotyczących systemów zabezpieczenia, wymienionych w art. 2.

§ 2. Właściwe władze lub urzędy każdego z układających się krajów będą zawiadamiać się nawzajem i o innych zarządzeniach wydanych we własnym kraju w sprawie wykonania niniejszej konwencji.

Artykuł  26.

Zwierzchnimi władzami administracyjnymi w rozumieniu niniejszej konwencji są w każdym z układających się Państw ci Ministrowie, do których kompetencji należą w ich właściwym zakresie działania systemy, wymienione w art. 2.

Rozdział  2.  -

Postanowienia różne.

Artykuł  27.

Instytucje, zobowiązane do udzielania świadczeń w myśl niniejszej konwencji, wywiązują się ważnie z tych zobowiązań w walucie swego kraju.

W razie wydania w jednym lub drugim z układających się krajów przepisów, zmierzających do ograniczenia obrotu dewizami, oba Rządy przedsięwezmą bezzwłocznie za wspólną zgodą środki dla zapewnienia stosownie dla postanowień niniejszej konwencji przekazywania sum, należnych od jednej i drugiej strony.

Artykuł 28.

Konwencja niniejsza nie uchyla przepisów, przewidzianych w wymienionych w art. 2 systemach, dotyczących warunków udziału ubezpieczonych w wyborach, związanych z funkcjonowaniem zabezpieczenia społecznego.

Artykuł  29.

Formalności, które mogą być przewidziane w przepisach prawnych lub zarządzeniach jednego z układających się krajów w sprawie wypłaty poza swój obszar świadczeń, udzielanych przez instytucje zabezpieczenia społecznego, będą stosowane w tym samym zakresie jak do własnych obywateli również i do osób, uprawnionych do tych świadczeń na podstawie niniejszej konwencji.

Artykuł 30.

Postanowienia, potrzebne dla zastosowania niniejszej konwencji w stosunku do różnych rodzajów zabezpieczenia społecznego, wymienionych w art. 2, będą przedmiotem jednego lub kilku układów dodatkowych pomiędzy Rządami lub zwierzchnimi władzami administracyjnymi obu układających się Państw. Układy te będą mogły dotyczyć bądź całego terytorium układających się krajów, bądź tylko pewnej jego części.

Dodatkowe układy, oparte na zasadach niniejszej konwencji, unormują w szczególności sytuację pracowników, zatrudnionych w górnictwie.

Artykuł  31.

§ 1. Wszelkie trudności, związane z wykonywaniem niniejszej konwencji, rozstrzygane będą, za wspólną zgodą, przez zwierzchnie władze administracyjne układających się Państw.

§ 2. W przypadkach, gdy osiągnięcie rozwiązania na tej drodze będzie niemożliwe, spór będzie rozstrzygnięty w postępowaniu arbitrażowym, zorganizowanym na podstawie porozumienia obu Rządów. Organ arbitrażowy powinien rozstrzygnąć spór zgodnie z zasadami i duchem niniejszej konwencji.

Artykuł  32.

§ 1. Niniejsza konwencja zostanie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne wymienione zostaną w Warszawie możliwie najprędzej.

§ 2. Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca, następującego po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

§ 3. Data wejścia w życie układów dodatkowych, przewidzianych w art. 30, będzie ustalona w tych układach.

§ 4. Świadczenia, których wypłata została zawieszona zgodnie z obowiązującymi w jednym z układających się krajów przepisami z tego względu, że zainteresowani przebywają za granicą, będą udzielane od pierwszego dnia miesiąca, następującego po wejściu w życie niniejszej konwencji. Świadczenia, które nie mogły być przyznane zainteresowanym z tego samego powodu, będą przyznawane i udzielane od tego samego terminu.

Postanowienia niniejszego paragrafu będą stosowane tylko w przypadkach, gdy wnioski o świadczenia zgłoszone zostaną w ciągu roku od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji.

§ 5. Przewidziane w art. 30 układy dodatkowe ustalą warunki i sposoby, według których uprawnienia poprzednio zrealizowane oraz uprawnienia, które zostały przywrócone lub przyznane w zastosowaniu postanowień poprzedniego paragrafu, będą zrewidowane w kierunku dostosowania do ich przepisów niniejszej konwencji i wyżej wymienionych układów. Jeśli poprzednio zlikwidowane uprawnienia zostały zrealizowane w formie odprawy kapitałowej, nie ma podstawy do rewizji.

Artykuł  33.

§ 1. Konwencja niniejsza zawarta jest na przeciąg jednego roku. Będzie ona milcząco przedłużana z roku na rok, jeżeli nie zostanie wypowiedziana, co powinno być notyfikowane na trzy miesiące przed upływem terminu.

§ 2. W razie wypowiedzenia postanowienia niniejszej konwencji i układów dodatkowych, wymienionych w art. 30, będą nadal stosowane do praw nabytych, pomimo ograniczeń, które właściwe systemy przewidywałyby na wypadek przebywania ubezpieczonego za granicą.

§ 3. Jeżeli chodzi o ekspektatywy, nabyte przed terminem, w którym niniejsza konwencja utraci moc obowiązującą, to przepisy tej konwencji będą nadal stosowane w warunkach, które powinny być ustalone w układach dodatkowych.

Artykuł  34.

Z dniem wejścia w życie niniejszej konwencj tracą moc obowiązującą:

1) - art. 3 ust. 2 i 3 konwencji polsko-francuskiej z dnia 3 września 1919 r. o emigracji i imigracji,

2) - art. 1 i 2 konwencji polsko-francuskiej z dnia 14 października 1920 r. o pomocy i opiece społecznej.

Na dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję i zaopatrzyli ją swymi pieczęciami.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Paryżu dnia 9 czerwca 1948 roku.