Rozdział 3 - Ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa. - Francja-Polska. Konwencja generalna o zabezpieczeniu społecznym. Układ dodatkowy dotyczący systemu zabezpieczenia społecznego stosowanego do pracowników górnictwa i przedsiębiorstw zrównanych z górnictwem. Układ dodatkowy dotyczący sposobu przekazywania funduszów i Protokół ogólny. Paryż.1948.06.09.
Dz.U.1949.24.158
Akt obowiązujący
Ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa.
Ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa.
Dla otwarcia prawa do renty (pensji) inwalidzkiej za okres, podczas którego zainteresowany powinien otrzymywać zasiłek w gotówce z tytułu ubezpieczenia na wypadek choroby przed przyznaniem mu renty (pensji), uważa się we wszystkich przypadkach okres, przewidziany przez ustawodawstwo tego kraju, w którym zainteresowany pracował w chwili zajścia wypadku lub choroby, których skutkiem jest inwalidztwo.
Renta (pensja) inwalidzka zawodowa, przewidziana przez ustawodawstwo specjalne dla pracowników górnictwa jednego lub drugiego z układających się krajów, udzielana jest tylko ubezpieczonym, którzy podlegali temu ustawodawstwu w chwili zajścia wypadku lub choroby, powodujących inwalidztwo, i którzy mieszkali w kraju, w którym ustawodawstwo to ma zastosowanie, do chwili przyznania omawianej renty (pensji).
Uprawnionemu, który podejmuje pracę poza obszarem wymienionego kraju, wypłata renty (pensji) zostaje wstrzymana.
Jeżeli ubezpieczony nie wypełnia warunków, przewidzianych dla uzyskania renty (pensji) inwalidzkiej przez każde ustawodawstwo specjalne dla pracowników górnictwa obu krajów, świadczenia, do których ma prawo, są ustalane w myśl ustawodawstwa mającego do niego zastosowanie w chwili pierwszego stwierdzenia lekarskiego choroby lub wypadku, które spowodowały inwalidztwo, uwzględniając przy tym ewentualnie postanowienia niniejszego układu, dotyczące zliczania okresów ubezpieczenia.
Renty (pensje) inwalidzkie obciążają wyłącznie instytucję właściwą w myśl tego ostatniego ustawodawstwa.
Jeżeli jednakże na początku kwartału kalendarzowego, w ciągu którego powstała choroba, inwalida, podlegający poprzednio systemowi ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa w drugim kraju, nie podlegał co najmniej od roku ustawodawstwu kraju, w którym choroba została stwierdzona, lub jeżeli, wypełniając warunki wymagane dla uzyskania renty (pensji) inwalidzkiej na podstawie każdego ustawodawstwa specjalnego dla pracowników górnictwa obu krajów, nie przebył w kraju, w którym choroba została stwierdzona okresu ubezpieczenia wynoszącego co najmniej jeden rok, przewidzianego w art. 5 niniejszego układu, otrzymuje on z właściwej instytucji drugiego kraju rentę (pensję) inwalidzką, przewidzianą przez ustawodawstwo tego kraju. Powyższe postanowienie nie ma zastosowania, jeżeli inwalidztwo powstało wskutek wypadku.
Jeżeli w dniu zajścia wypadku lub choroby, powodujących inwalidztwo, zainteresowany był zatrudniony w innym kraju, niż kraj zobowiązanej instytucji, dla ustalania wysokości renty (pensji) inwalidzkiej bierze się pod uwagę zarobek, wypłacany w kraju zobowiązanej instytucji pracownikom tej kategorii zawodowej, do której zainteresowany należał w wymienionym dniu.
Dla ustalenia stopnia inwalidztwa, instytucje ubezpieczeniowe każdego kraju uwzględniać będą stwierdzenia lekarskie i informacje zebrane przez instytucje ubezpieczeniowe kraju drugiego.
Instytucje te zachowają jednakże prawo przeprowadzenia badania zainteresowanego przez lekarza według swego wyboru.
Jeżeli po zawieszeniu lub wstrzymaniu renty (pensji) ubezpieczony odzyska swe prawa, wypłatę świadczeń podejmuje instytucja, która przyznała poprzednio rentę (pensję), jeżeli stan inwalidztwa jest skutkiem choroby lub wypadku, które uzasadniały pierwotnie przyznanie tej renty (pensji).
Przepisy niniejszego artykułu nie stosują się do pensji, przyznanych z tytułu inwalidztwa zawodowego.
Renta (pensja) z tytułu inwalidztwa zawodowego, przyznana na podstawie specjalnego ustawodawstwa dla pracowników górnictwa jednego z obu krajów, ulega zamianie na rentę (pensję) z tytułu inwalidztwa ogólnego w warunkach, przewidzianych przez to ustawodawstwo z uwzględnieniem przy tym postanowień art. 10, 11 i 12.
Renta (pensja) inwalidzka ulega ewentualnie zamianie na rentę (pensję) starczą w warunkach, przewidzianych przez ustawodawstwo, na podstawie którego została przyznana.