Rozdział 1 - - Postanowienia wspólne. - Francja-Polska. Konwencja generalna o zabezpieczeniu społecznym. Układ dodatkowy dotyczący systemu zabezpieczenia społecznego stosowanego do pracowników górnictwa i przedsiębiorstw zrównanych z górnictwem. Układ dodatkowy dotyczący sposobu przekazywania funduszów i Protokół ogólny. Paryż.1948.06.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.24.158

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 maja 2004 r.

- Postanowienia wspólne.

§  1.
Pracownikom, którzy w jednym lub drugim z układających się krajów podlegali kolejno lub na przemian specjalnemu ustawodawstwu dla pracowników, zatrudnionych w górnictwie, okresy ubezpieczenia, przebyte na podstawie jednego lub drugiego ustawodawstwa, oraz okresy zastępcze uznane na podstawie tych ustawodawstw za równoznaczne z okresami ubezpieczenia, są zliczane zarówno dla ustalenia prawa do świadczeń ubezpieczenia na wypadek starości, inwalidztwa i śmierci (ma prawo do renty - pensji), jak i dla utrzymania lub odzyskania tego prawa.
§  2.
Okresy pracy, uznane za przebyte pod ziemią na podstawie ustawodawstwa specjalnego dla pracowników górnictwa jednego z układających się krajów, będą uważane jako okresy pracy pod ziemią w myśl ustawodawstwa kraju drugiego.

Każdy okres zastępczy, uznany za równoznaczny z okresem ubezpieczenia w zastosowaniu ustawodawstwa jednego lub drugiego kraju, będzie brany w rachubę tylko przez instytucję tego kraju, w którym zainteresowany pracował ostatnio w górnictwie przed okresem zastępczym.

Jeżeli zainteresowany nie pracował w górnictwie przed omawianym okresem, okres ten będzie uwzględniony przez instytucję tego kraju, w którym zainteresowany pracował w górnictwie po raz pierwszy.

Każda instytucja ustala, według obowiązującego ją ustawodawstwa i biorąc pod uwagę całość okresów ubezpieczenia, bez względu na to, w którym z układających się krajów okresy zostały przebyte, czy zainteresowany wypełnia warunki, wymagane do nabycia prawa do korzyści, przewidzianych przez to ustawodawstwo.

Instytucja ta ustala dla porządku wysokość świadczenia w gotówce, do którego zainteresowany miałby prawo, gdyby całość zliczonych okresów ubezpieczenia została przebyta wyłącznie na podstawie obowiązującego ją ustawodawstwa; ustaloną w ten sposób wysokość instytucja ta zmniejsza w stosunku do długości okresów, przebytych na podstawie wymienionego ustawodawstwa.

Jednakże instytucja nie jest zobowiązana do ponoszenia żadnych świadczeń, jeżeli okresy przebyte na podstawie ustawodawstwa obowiązującego tę instytucję nie wynoszą w całości jednego roku, zawierającego roczne minimum efektywnych dni pracy lub dni zrównanych z efektywną pracą, przewidziane przez to ustawodawstwo.

Świadczenie, przewidziane w ust. 2 niniejszego artykułu, zawiera wszystkie składniki, przewidziane przez ustawodawstwo danego kraju, wyjąwszy świadczenia przewidziane w art. 21.

Jeżeli z uwzględnieniem całości okresów ubezpieczenia zainteresowany nie wypełnia jednocześnie warunków, wymaganych przez ustawodawstwo obu krajów, jego prawo do świadczeń ustalane jest w myśl każdego ustawodawstwa w miarę spełniania przez zainteresowanego tych warunków.

Jeżeli pewna grupa zawodowa pracowników poddana jest specjalnemu ustawodawstwu dla pracowników górnictwa tylko w jednym z układających się krajów, instytucja ubezpieczeniowa, do której zainteresowany należał w każdym kraju, uwzględniać będzie całość okresów, przebytych w tej grupie w Polsce i we Francji.

Każda instytucja stosuje przy tym postanowienia art. 3 do 6 dla obliczenia świadczeń na swój rachunek.