Art. 7. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy i śmierci robotników i pracowników umysłowych, zatrudnionych w górnictwie. Warszawa.1929.12.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.72.690

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1934 r.

Artykuł  7.

Robotnicy, obywatele francuscy, którzy byli zatrudnieni w polskich przedsiębiorstwach, podlegających systemowi emerytur górniczych, mają prawo narówni z obywatelami polskimi do świadczeń przewidzianych:

a) z tytułu okresów pracy, przebytych na Górnym Śląsku i w województwach poznańskiem i pomorskiem - przez ustawę z dnia 17 czerwca 1912 r. o bractwach górniczych i przez ordynację ubezpieczeniową z dnia 19 lipca 1911 r. (księga IV), zmienioną ustawami polskiemi;

b) z tytułu okresów pracy, przebytych w województwach krakowskiem, lwowskiem, tarnopolskiem i stanisławowskiem - przez austrjacką ustawę z dnia 28 lipca 1889 r., zmienioną rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r.;

c) z tytułu okresów pracy, przebytych w województwach centralnych i w części cieszyńskiej województwa śląskiego - przez statuty bractw górniczych.

Pracownicy umysłowi (employés), obywatele francuscy, którzy byli zatrudnieni w polskich przedsiębiorstwach, podlegających systemowi emerytur górniczych, mają prawo narówni z obywatelami polskimi do świadczeń, przewidzianych w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r.

Rozdział III. Robotnicy i pracownicy umysłowi, obywatele francuscy lub polscy, których okresy pracy, wchodzące w rachubę przy ustalaniu renty, dzielą się między Francję i Polskę.