Art. 20. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy i śmierci robotników i pracowników umysłowych, zatrudnionych w górnictwie. Warszawa.1929.12.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.72.690

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1934 r.

Artykuł  20.

Przy ustalaniu wysokości zasiłków i dopłat Państwa Francuskiego uważane są za okresy zrównane z okresem opłacania składek:

1) Dla mężczyzn - rzeczywisty czas trwania obowiązkowej służby wojskowej, odbytej we francuskiem wojsku czynnem i czas, spędzony pod sztandarami wojsk francuskich podczas wojny 1914-1918, które wedle brzmienia ustawy z dnia 5 kwietnia 1910 r. (art. 4 § 4 i art. 36 § 10) i obu ustaw z dnia 31 grudnia 1915 r. liczą się w całości jako okresy ubezpieczeniowe;

2) Dla kobiet-każde urodzenie dziecka, stwierdzone deklaracją złożoną przed urzędnikiem stanu cywilnego, które liczy się za jeden rok ubezpieczenia w warunkach, przewidzianych art. 4 § 5 i art. 36 § 10 ustawy z dnia 5 kwietnia 1910 r.

Przy ustalaniu świadczeń polskiego ubezpieczenia górniczego są uważane za okresy zrównane z okresami opłacania składek okresy służby wojskowej w wojsku polskiem i okresy, ustawowo zrównane z tą służbą.

Przy ustalaniu świadczeń polskiego ogólnego ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy i na starość uważane są za zrównane z okresami opłacania składek okresy, podczas których ubezpieczony, będąc niezdolnym do pracy z powodu choroby, nie może nadal pracować zawodowo i okresy służby wojskowej w wojsku polskiem oraz okresy, ustawowo zrównane z tą służbą.