Art. 2. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy i śmierci robotników i pracowników umysłowych, zatrudnionych w górnictwie. Warszawa.1929.12.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.72.690

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1934 r.

Artykuł  2.

W stosunku do robotników i pracowników umysłowych, obywateli jednego i drugiego Państwa, którzy pracowali kolejno w obu krajach w przedsiębiorstwie, podlegającem systemowi emerytur górniczych, uwzględniane będą w warunkach, przewidzianych przez niniejszą konwencję, okresy składkowe, przebyte na obszarze jednego i drugiego kraju, jak również i okresy zastępcze przy ustalaniu praw zainteresowanych oraz praw członków ich rodzin.

Zastrzega się przytem, że czas pracy w górnictwie, przebyty we Francji, uwzględniany będzie przy stosowaniu powyższego ustępu przez Autonomiczną Kasę Emerytalną Górników tylko w tym wypadku, o ile obejmuje on co najmniej okres 3-letni, liczący nie mniej, jak 792 dni pracy.

Zastrzega się poza tem, że czas pracy w górnictwie, przebyty w Polsce, uwzględniany będzie przy stosowaniu pierwszego ustępu niniejszego artykułu przez polskie instytucje ubezpieczeniowe tylko w tym wypadku, o ile stanowi co najmniej trzecią część okresu wyczekiwania, wymaganego przez ustawodawstwo miarodajne dla instytucji ubezpieczeniowej, do której należeli zainteresowani.

W wypadku, gdyby pracownik na skutek niniejszych postanowień został pozbawiony swych praw do świadczeń, przewidzianych przez ustawodawstwo francuskie lub polskie, okres powyższy zostanie zmniejszony do dwóch lat.