Art. 8. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca pomocy i opieki społecznej. Warszawa.1920.10.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.48.329

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Art.  8.

Państwo, w którym dany obywatel zamieszkuje, będzie w dalszym ciągu ponosić koszta pomocy temuż bez prawa domagania się zwrotu powyższych kosztów.

1. O ile chodzi o utrzymanie bądź w domu, bądź też w przytułkach, - starców, kalek i nieuleczalnych, w wieku powyżej lat 15, zamieszkałych stale w Kraju, gdzie dopuszczeni zostali do korzystania z emerytalnej pensji, z pomocy, lub bezpłatnego pobytu w przytułku dla starców. Okres powyższy ograniczonym będzie do lat 5-ciu, o ile chodzić będzie o niezdolność do pracy, jako następstwo jednej z chorób zawodowych, lista których ustalona zostanie na zasadzie jednej z umów, przewidzianych w art. 14-tym niniejszej Konwencji.

2. O ile chodzi o wszystkie osoby chore, chore umysłowo oraz wszystkie inne potrzebujące pomocy lekarskiej, a zamieszkałe stale przez 5 lat w danym Kraju. W wypadku gdy chodzi o leczenie choroby, pracownik, który w ciągu wyżej wymienionego okresu czasu zamieszkiwał w Kraju przynajmniej przez 5 miesięcy rocznie bez przerwy, uznanym będzie za posiadającego tam swe stałe miejsce zamieszkania.

O ile chodzi o dzieci małoletnie poniżej lat 16-tu, wystarczy, by ojciec, matka, opiekun, lub wreszcie osoba mająca opiekę nad dzieckiem odpowiadała warunkom wyżej skreślonym.