Art. 15. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca pomocy i opieki społecznej. Warszawa.1920.10.14.
Dz.U.1923.48.329
Akt obowiązującyKonwencja niniejsza będzie ratyfikowana, i wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Paryżu, w możliwie najkrótszm czasie.
Z chwilą wymiany ratyfikacji, Konwencja niniejsza uzyskuje moc obowiązującą.
Konwencja niniejsza zawarta jest na okres jednego roku, i wznowiona będzie milcząco z roku na rok o ile nie zostanie wypowiedziana. Wypowiedzenie winno być notyfikowane na trzy miesiące przed upływem każdego terminu.
Wszelkie trudności dotyczące zastosowania niniejszej Konwencji regulowane będą w drodze dyplomatycznej.
W razie, gdyby okazało się niemożliwem doprowadzić na tej drodze do rozwiązania tych trudności, będą one poddane nawet na żądanie jednej tylko z umawiających się stron, orzeczeniu jednego lub kilka arbitrów (rozjemców), którym powierzone zostanie rozstrzygnięcie takowych zgodnie z duchem i podstawowemi zasadami niniejszej Konwencji.
Specjalna umowa ustanowi organizację i działanie sądu rozjemczego. Każda ze stron będzie mogła korzystać w charakterze informacji z rad odnośnych biur lub instytucji międzynarodowych, kompetentnych w tej sprawie. Rada ta będzie mogła być wymaganą z tego samego tytułu na zasadzie porozumienia pomiędzy rozjemcami (arbitrami).
Na dowód czego pełnomocnicy: Pp. Hector-Andre de Panafieu i William Oualid z jednej strony i p. Karol Bertoni z drugiej strony, podpisali niniejszą Konwencję i przyłożyli na niej swe pięczęcie.
Sporządzono w Warszawie w podwójnym egzemplarzu dnia 14 października 1920 roku.
PROTOKUŁ.
W chwili podpisywania niniejszej Konwencji w dniu dzisiejszym, niżej podpisani pełnomocnicy, oświadczyli za wspólnym porozumieniem co następuje:
Celem skoordynowania okresu trwania i terminu wypowiedzenia niniejszej Konwencji z takiemiż warunkami przewidzianemi w artykule 16 Konwencji Francusko-Polskiej z dnia 3 września 1919 roku w sprawie emigracji i imigracji ustęp 3 wzmiankowanego artykułu 16 Konwencji z dnia 3 września 1919 r. zmieniony zostaje w sposób następujący:
Konwencja trwać będzie rok i będzie odnawianą, z roku na rok drogą milczącego prolongowania z wyjątkiem wymówienia takowej w ciągu trzech miesięcy przed upływem terminu każdego jej okresu.
Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
W Warszawie, dnia 25 września 1922 roku.