Art. 12. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca pomocy i opieki społecznej. Warszawa.1920.10.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.48.329

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Art.  12.

Obywatele każdego z obu krajów korzystać będą na terytorjum drugiego z nich z takiej samej swobody należenia, lub nienależenia do syndykatów, lub zgrupowań zawodowych, albo korporacji, jaka pozostawiona obywatelom danego kraju, z zastrzeżeniem rozporządzeń prawnych dotyczących administracji tych syndykatów, lub też tych zgrupowań.

Pracownicy, lub urzędnicy obu krajów będą mogli należeć do Komitetów Rozjemczych lub sądów rozjemczych w sprawach sporów zbiorowych pomiędzy płatnymi urzędnikami, w których byliby stroną interesowaną.

O ile robotnicy polscy górniczego przedsiębiorstwa wyznaczą spomiędzy swoich towarzyszów w tem samem przedsiębiorstwie swego pełnomocnika dla przedstawienia swych żądań odnośnie do warunków pracy, bądź pracodawcom, bądź delegatom górniczym, bądź wreszcie władzom, obowiązanym do opieki nad pracą, to wyżej wymienione władze francuskie ułatwią temuż spełnienie żądania powierzonego mu przez towarzyszów. To samo odnosi się do francuskich robotników górników, pracujących w Polsce.