Art. 10. - Francja-Polska. Konwencja dotycząca pomocy i opieki społecznej. Warszawa.1920.10.14.
Dz.U.1923.48.329
Akt obowiązującyObydwa Państwa uregulują w umowach przewidzianych w art. 14 wraz z określeniem wszelkich zarządzeń co do szczegółów i wykonania:
Opinje przewidziane w artykule 9, udzielane przez Państwo gdzie zamieszkuje korzystający z pomocy, winne nadchodzić do Władz Państwowych Kraju pochodzenia korzystającego z pomocy, wskazanych we wspomianej wyżej umowie w ciągu pierwszych dwudziestu dni sześćdziesięcio-dniowego terminu, w razie zaś uchybienia, termin zostanie przedłużony o okres czasu opóźnienia.
Obydwa Rządy zobowiązują się przestrzegać, by w zbiorowiskach, obejmujących znaczną liczbę mieszkańców drugiej narodowości, nie brakowało środków i pomocy szpitalnej dla robotników chorych, lub rannych jak również dla ich rodzin.
Składki, jakie mogłyby być nałożone w powyższym celu na urzędników lub też na które ciż urzędnicy mogliby przystać, nie będą miały charakteru specjalnych podatków (poborów) od zagranicznej robocizny.
Z chwilą, kiedy pomoc lekarska w domu, w szpitalach lub też w infirmerjach zapewnioną zostanie za sprawą starań i kosztem urzędników, pracownicy mieć będą do niej prawo a to bez żądania jakiegokolwiek zwrotu tych kosztów.
Zwrot kosztów wymagany od Państwa, skąd pochodzi korzystający z pomocy, na zasadzie art. 9 wyżej wymienionego, będą bezpodstawne, o ile wzmiankowane koszta zwrócone zostaną przez pracodawcę dobrowolnie, lub też na zasadzie jakiego postanowienia umowy o pracy.
To samo odnosi się do wypadków, w których koszta te zapłacone zostaną przez instytucję dobroczynną lub wreszcie uregulowane w inny jeszcze sposób.