§ 7. - Forma zapewnienia w postępowaniu karnem przez świadków, biegłych, tłumaczów i przysięgłych zgodnego z prawem spełnienia ich obowiązku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.47.383

Akt utracił moc

Wersja od: 28 czerwca 1929 r.

§ 7. Przepisy §§ 2 - 6 mają odpowiednie zastosowanie do form zapewnienia, składanych przez przysięgłych.

Przewodniczący w razie potrzeby rozdziela przysięgłych na grupy według ich wyznań i odbiera od każdej zosobna zapewnienia, wygłaszając formułę stosownie do okoliczności w liczbie mnogiej lub pojedynczej.

Do formuły, przewidzianej w art. 391 § 1 k. p. k., przysięgły dodaje w wypadku, przewidzianym w § 2 rozporządzenia niniejszego, wyrazy "Wałłahi, Billahi, Tałłahi", w wypadku zaś, przewidzianym w § 3 rozporządzenia niniejszego może dodać wyrazy: "Ant etém adyndán Tenryniń Amen".

W wypadku, przewidzianym w § 4, formułę, przewidzianą artykułem 390 k. p. k., rozpoczyna się zapytaniem jak w § 4, poczem następują wyrazy "......... pytam się Panów (Pana), czy w sprawach ........" i dalej jak w art. 390 k. p. k. kończąc wyrazami - "odpowiedzcie (odpowiedz Pan) szczerem: tak". Przysięgły odpowiada jednem słowem "tak".

W wypadku, przewidzianym w § 5, przewodniczący rozpoczyna formułę wyrazami "Przyrzekacie (Przyrzekasz Pan) uroczyście ........." - przysięgły zaś zapewnia wyrazami "Przyrzekam uroczyście".